imansız orospu çocuklarının yaşama sebepleri

nelerdir lan? he? nedir sizin yaşama sebebiniz olm?

ben söyliyim; bu güruh'un yaşama sebebi falan yok dıbına koyayım.

niye mi? e buyur o zaman;

dünya hayatı hastalıklı bir kısır döngüden ibaret. derinlemesine düşünülmediği, yüzeysel ve ânın tadını çıkarır şekilde yaşandığı takdirde bu fâni hayatı -göreceli- çekilir kılan birtakım nimetler, kişisel zevkler mevcut. yemek yemek, sevilen bir iş ile meşgul olmak, kişinin kendisine helal kılınmış olan eşin nefsinden murad almak, belki de müzik dinlemek gibi kişiye göre değişen farklı zevkler bunlar. hepsinin de bir ortak noktası mevcut; belli bir süreden sonra doygunluğa ulaşıp o zevke olan ilgiyi kaybetmek...

derken; kaset yine başa sarar, kişinin nefsi tekrar acıkır ve kişi tekrar başa döner. insan hayatı devam ettiği sürece bu da bu şekilde devam eder, sürer.

akıllı, mantıklı bir insanın bu evrede kendine yönelteceği soru/sorular bellidir;

nereye kadar?

hayatımı sürdürmemin, bu dünyada var olmamın sebebi ne?

ben, ölünceye kadar sadece kendi nefsî arzularımı tatmin edebilmek için mi yaşıyorum?

yaptığım iyiliklerin ya da kötülüklerin karşılığını hiçbir zaman alamayacak mıyım?

insan, ne kadar inkâr ederse etsin inanmak üzere yaratılmış olan bir canlıdır. ateistlerin dâhi kendilerine belli başlı kuramları siper ederek -sümme hâşâ- allah (c.c.)'ı inkâr ettikleri göz önüne alınırsa yazdığım bu cümlenin doğruluğu tartışılmaz diye düşünüyorum.

öncelikle şunu bilmek gerek; dinde mantık aranmaz. hiçbir dinde mantık aranmaz. din; gönül, biraz da görebilmek meselesidir. ancak bu demek değildir ki ateistler mantıklı insanlardır. ancak, kördürler. o derece kördürler ki, kendi körlüklerini dahi inkâra ederler.

bir şekilde dünyaya geldiğine, bir şekilde de yitip gideceğine ve kendisine dair her şeyin son bulacağına inanarak hayatını tüketen bir insanın yaşama sebebi, yaşarken neler hissettikleri dâima merakımı çekmiştir.

inanmıyorum ki islamiyet de dahil hiçbir dine mensub olmayan kimseler, yaşarlar iken kendilerini yularından boşalmış kelpler gibi hissetmesinler... amaçsız, sebebsiz, nedensiz, boşuna... dünyaya sırf zaman doldurmak için gelmiş olan, bir an önce bitse de gitsek. diye düşünen eğreti otlar. nefislerinin çizdiği yola çoktan kul köle olmuş, her günü ziyanda, cehennem yakıtları.

bir müslüman... namaz kılarken de, oruç tutarken de, bir başkasının ayağına takılmasın için yerdeki taşı kaldırırken de sadece allah'ın (c.c.)'ın rızasını gözeten bir müslüman... bu müslümana ne gerek hûri? bu müslümana ne gerek gılman? bu müslümana ne gerek cennet? hiç şüphesiz ki bu müslümana allah (c.c.)'ın cemâli gerek.

biz ellemeyelim. kâfirler biraz daha o abdestsiz ağızlarına oyuncak ettikleri islamiyet ile dalga geçtiklerini sanadursunlar. bir uyandırmayalım, bir süre daha karanlık gaflet uykularında uyusunlar. biz almayalım ellerinden fâni dünyalarını, birazcık daha oyalansınlar. ancak, o gelmesinden şüphe duyulmayan gün gelip çattığı zaman, hep bir ağızdan diyelim son nefeste;

eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne muhafaziden abdühû ve rasûluh.