insanlarda derdin bir ihtiyaç olduğunu düşünüyorum.
Gerek kendimden, gerek çevremden, gerek sosyal medya da görüyorum ki herkes bir şeyleri dert ediyor, düşük moda giriyor, acı dolu müzikler dinliyor ama aslında geçerli bir derdi yok.
Bu negatiflik bir ihtiyaç, neden ihtiyaç olduğu konusunda da argümanım var yazacağım aşağı da.
Dert edilen saçma şeyleri tanımlamak gerekirse;
-Mesela ben sistemi ve hayatın basitliğini, anlamsızlığını,sistemi dert ederim sonra ne kadar boş beleş bir hayatım olduğu kafama takılır ve tribe girerim. Veya hiçbir derdim yokken negatif müzikler dinleyip düşüşe geçerim.
-Bir çok arkadaşım ve insan saçma sapan kız meselelerini dert ediyor,1-2 hafta konuştuğu kız onu saldı diye aşk acısı çeken, bunu kafasına takan var :D
-Aklıma başka örnek gelmiyor ama aslında derdi yokken insanlar kendine dert arıyor,bu negatiflik ihtiyacı değildir de nedir?

Argümanıma gelecek olursak;
Eğer hayatında negatiflik, üzüntü,dert olmazsa nasıl mutlu ve neşeli olursun?Tam tersi hayatında yer yokken neşeliyken neşeyi hissedebilir misin? Benim için bu negatiflik ihtiyacından çıkan tek sonuç pozitifliği hissetmek için negatifliğe ihtiyaç olduğu.Bu binevi \'\'karanlık yokken aydınlık var mıdır?\'\' sorusuyla aynı şey. Aksi takdirde nötr kalmak çok kötü olurdu.

Son olarak; \'\'Dert gibe benzer, herkes en büyük olan kendinin ki sanır.\'\'

NOT:Kimsenin derdini küçümsemiyorum.
2 hafta konuştuğu kız yüzünden aşk acısı çeken kişi o kızda ölmüş annesini veya mutsuzluklar içinde onu mutlu eden şeyi bulmuş olabilir.
Veya hayatın anlamsızlığına çok takılan biri intihar edebilir.
Ama diğer taraftan bakınca kimsesiz büyüyen, parasızlıktan aç yatan, çocuğu yırtık kıyafetle sokakta gezen babanın dertleri varken bunları çok takmakta saçma geliyor.