hasan seven adlı yaşıtım. O kadar iyi anlıyorum ki onu.. ben eskiden dalga geçerdim intihar edenlerle o zamanlar inançlı biriydim ulan Zaten Öleceksiniz neden bir an önce ölmek istersin ki derdim.. ama istiyormuş insan.. haketmediği onca şey yaşıyor ki bir yük biniyor insanın üstüne, erken kayıpları oluyor ardından yalnızlık öyle ki duvarca öğreniyor insan.. peşine Tam da iman tahtasının üstünde dombili misket kadar o yumru.. öyle hissedilir ki, avuçlayıp koparmak ister insan, midesinden gelen sancılar yüreklendirir ölümde arar kurtuluşu çünkü bilir eğer ölürse o yumru da ölecek işgüZar midesi gibi..
ikilemler yıllar sürer.. önce inkâr tıpkı bir Zamanlar benim de yaptığım gibi. Ardından sinyaller verilir, mutsuzluk eşinle arana girer sinsice.. artık yemekler bile tad vermez, o ergenlikte kokladığın havayı bulamaz olursun kalbin atmaz birazcık heyecan için yapmadığın aptallık kalmaz belki birilerine açarsın kendini olur ya belki rahat bir nefes alırsın yine.. bunlar da sonuç vermez.. kişi aslında ölmüştür artık yapılması gereken tek şey nefes almayı bırakmak olur, nasıl mi? iki liralık çamaşır ipi bile yeterli..
Belki.. bilemiyorum, ıspartadan kardeşim hasan seven. Seni öyle iyi anlıyorum ki, sakın utanma sorulduğunda bunun hesabı sana sen böyle ölmek istememiştin ki..
