ağlattın dıbına kodumun cocu

Olm ezgi de huurmuş lan

Edit : "buraya gelmemin bir amacı olmalı " ne dıbınakoyum ,hemde sevgilisi olan birine, net huur amk

Ne oldu diye sordu. Sabahattin Ali'den bir alıntı yaparak cevap verdim.

Kendi ruhunun pisliğini bu kadar yakından gören bir adam başkalarının temiz olacağına inanabilir mi?

Neler söylüyorsun hopotis?

...

Ben senin kötü biri olacağına ihtimal vermiyorum. dedi. Beni rahatlatmak istiyordu belliki ama ... ama ama ama hiçbir işe yaramıyordu.

Kötü biriyim dedim. Fakat eylemlerimde değil. Düşüncelerimde. Bilemezsin Ezgi düşüncelerimde nice fenalıklarda bulunduğumu bilemezsin.

Sessiz kalmayı tercih etti. Daha sonra yeniden aldı sazı eline.

Eğer kötülüklerimizi düşüncelerimizle kıyaslayacaksak dünyadaki en kötü insan benim.

O ne demek şimdi?

'' Kaç kere planlar yaptım Zeynep ile seni ayırmak için. Ama hiçbirini uygulayamadım. Siz benim gördüğüm, birbirlerine görünmez iplerle bağlı, sevgisinde samimi olan ender çiftlerdensiniz. O yüzden kıyamadım ve kabuğuma çekilip suyun benden tarafa akmasını bekledim. Sen telefon açtığında beklediğim nihayete kavuştuğumuzu anladım. Ama şimdi görüyorum ki... Yapamayacağım.Ben gidiyorum Hopotis. Sen de kendine gel. Zeynep'ine dön. Hızlı hızlı giyinip çıktı evden.

Yine tek başıma kalmıştım. Ne güzel özetlemişti Sabahattin Ali...

insan oturduğu odanın duvarlarından biri yok oluvermiş gibi bir noksanlık, bir çıplaklık duyuyor, bir gün evveline kadar kolumuz, bacağımız gibi pek tabii surette mevcut olan bir şeyin birdenbire hiç olmasına inanmak istemiyordu.''

Durun beyler bu daha başlangıç. Önce Kübra'yı gibecek daha sonra Fatih'e kerkinecek iyi izleyin. Oğuz atay pişmanlıktır. Bu söylediklerim hep bilimsel gerçekler.

Ulan kitapçi adreslerine bakiyodum bugun (en son nohut aliyi okudum napim amk)
Vazgectim oguz atay pismanlikmis

Çay koyup devam ediyorum beyler

Bence finalde zeyneple mike tysonla muhafazid ali kavgası gibi asırlık bi kavga olucak ve fatih hopotis ve uğur threesome yapıcaklar

Ölmüş adamın arkasından konuşmanın ak babanneniz duyarsa gibinizi keser. Künah. Künah.

---spoiler---
Daha burayı okumadan çuguyu bastınız demi lab huurlar hahah

Edit : binsiniz olum

Çay koymaya gittiğine inanan var mı ? Hatırlayınca olanları Ezgi aklına geldi ve şuanda ne yaptığını tahmin edebiliyosunuzdur...

Sokaklarda dikkat etmeden bakıp gectigimiz onca yüzün ardında onca hikaye var lan. Baskalarının hikayelerini dinledikce harbiden yüzüm gülüyor " Vay ulan yalnız degiliz aslında." diyorum. Farkına bile varmadan güncele gelmisim eline saglık.

Tek başıma günler geçirmeye başladım. Ne Fatih ile ne de Mahmut ile konuşuyordum...

Zeynep zaten yoktu
Ezgi desen yüzüne bakacak halde değildim.

Okula bile uğramıyor, uğradığımda ise en arkadaki sıraya geçiyor ve bir şeyler anlamaya çalışıyordum. Gitmediğim günler sınıfta samimi olmadığım, ama az çok muhabbetim olan insanlardan yerime imza çakmasını istiyordum.

Her şeyi bire bin katarak anlatıyordum kendime. iç ses hiç susmuyordu.

Bir gün Zeynep'in babasından bir mesaj aldım.. Bir yerlerde buluşup erkek erkeğe dertleşme teklifinde bulundu..

Konak'ta şık bir meyhaneye gittik. Nasıl bir meyhaneydi burası??

Bir yanda Ahmet Kaya çalıyordu ve insanlar sonsuz kederlerine gömülüp önündeki içkileri yine kederlerinin gerektirdiği şekilde içiyordu. Şarkı bittiğinde Oyun havası başlıyor, biraz önceki kederli insanlar kederlerinden sıyrılıp sahnede göbek atmaya başlıyordu. içimden gülüyordum bu duruma. Karşımda oturan kişi Zeynep'in babası olmasa ben de iki göbek atacaktım.

Oğlum ne oluyor size? diye bir soru yöneltti. Buluşmanın başından beri bu konuşmanın başlayacağını tahmin ediyor, sessizce bekliyordum.

Efendim inanın bilmiyorum. dedim.

Açık konuş oğlum bana anlatabilirsin. Sevgin mi azaldı ne oldu? sevgin mi azaldı? sorusundan sonra yüreğim titremiş, bakışlarımı babasının bakışlarına kilitlemişti. Hayır. Bu sorunun cevabı kesinlikle bu değildi. Emindim.

'' Senelerdir Zeynep'in yokluğuyla boğuşuyorumdedim. Onu çok özlüyorum fakat bazı düşüncelerim yüzünden yanına gidemiyorum.

Babası şaşırmıştı.

iyi de oğlum. Sizin ayrılmanızın üzerinde seneler geçmedi ki. Taş çatlasa 1,5 ay oldu. '' dedi.

Lan amın cocuu daha 2-3 sayfa önce 3 haftalık ayrılıgına yakınıyodun simdi hasta bi kızı ölürken gördün diye 1.5 ay kendi isteginle ayrımı kalıcaksın gibtir git oç

https://m.facebook.com/story.php ? story_fbid=10203653670542388&id=1835484213

Ahahahjajajajtaahhahahahah gece gece iyi güldüm
Duruma pek uygun deil biliyorum ama ben paylaşmak istedim

Edit : Beğenenlerden biri benim. Bulun amk

Edit2: buyrun youtube linki
https://youtu.be/o_BmqpIIuDE

En sacma sey en sacma ara verelim nedir amk cok sacma ya aklim almiyo ara verelim kalkti gitti lan tur kolundan cek gotur

Beyler okurken bülent serttaş haber gelmiyor yardan dinleyiniyi gidiyor

Olayları olduğundan farklı bir biçimde yorumlamaya alışmış aklım üstüne üstlük bir de zaman algımı ele geçirmişti. O an ne diyeceğimi bilmiyordum. Senelerce... 1,5 ay ilk defa ruh sağlığımdan korkmaya başlamıştım. Allah'tan Zeynep'in babası bunun bir dil şürşmesi ( bu nasıl yazılıyor lan ) olduğunu zannediyordu.

Ona Zeynep ile barışacağımızı, her ne kadar zor olursa olsun bunu başaracağımı söyledim. Ve yorgunluğumu bahane ederek yanından ayrılıp gecenin karanlığında kaybolmaya başladım.

Seneler diyordum bir yanda da 1,5 ay seneler Belki ben durumumu basit bir şey sanmışken bir hastalığa yakalanmış ve elimde olmadan hastalığın ilerlemesine yardım ve yataklık etmiştim.

Yarın sabah için doktordan randevu almalıyım dedim kendi kendime. Nitekim öyle de yaptım.

Doktora bütün çıplaklığıyla olayları, değişimleri anlattım.

Bunun sonucunda içimi rahatlatan şeyleri duydum. Hasta filan değildim. Sadece bir şeyleri abartıyor, olan olaylara kendimce bir savunma mekanizması geliştirmeye çalışıyormuşum.

Son günlerde uyuyup uyuyamadığımı sordu. Uyuyamıyordum. Birkaç tane düşük dozajlı ila. yazıp gönderdi. Beslenmeme dikkat de etmeliymişim. Bedensel yorgunluğum ruhuma yansımıştı.

Birkaç hafta doktorun yazdığı ilaçları kullanıp hayatıma çeki düzen vermeye başladım. Zeynep eve uğramadığından Kübra'ya yemekler yaptırıyordum.
Uyku düzenimi sağlamaya çalışıyordum. Ve beynimin sesi yavaş yavaş kısılmaya başlamıştı. Eskisi gibi diyaloglara girebiliyor, espiriler yapıyor, hayatımı yaşamaya devam ediyordum.
Geriye tek bir şey kalmıştı. Zeynep'e kendimi affettirmek.
Ha bir de Ezgi'de yine bir yıkıma yol açmıştım. Bir şekilde bunu da düzeltmeliydim

iyi kötü bir olduk iyi ortam oldu ben gidiyorum panpalar geceniz iyi olsun Allaha emanet siniz

2 diş şebeke çekiyor telefonu cama yapiştirmişim şebeke çeksin diye her yenileme 5 dakika süruyor kisacasi SERi YAZ GÖT

--spoiler--
Kübraya yemek yaparken kübra bunun kamşullahı açicak hopotis noluyo demeden içeri zeynep gelicek ayrilcaklar hopotis fatihle evlencek hikaye bitecek
--spoiler--