Gereksiz derecede shounen animeleri izlemekten mangaka olmuşun lan resmen de komik geliyor niyeyse mq ama bırakamıyorum da 2.Sezon'da bakalım nasıl Power Up alcak görcez :D

45 sallama ve ben hayata çağırmak

Rezzers

Güzel bir kurgu beğendim rez 44

Rezervasyon

Rezerve 4r

Rezervasyon

3.sayfa rez

Rezerveeee

E seved

Ne olursa olsun bir insanı öldürmek doğru değil.

Yazsana aq

Qfqcfacaddscdza

Okurum sonra

Yaz ulan yaz

EDiT:ANCA GELEBiLDiM EVE BEYLER VE DEVAM
EDiT2:TRENDE GiRMiŞiZ DESTEĞiNiZ iÇiN SONSUZ TEŞEKKÜRLER

Kübra

Mağaradan birinin çok hızlı bir biçimde uçtuğunu gördüm. Bu muhtemelen abimdi. Üzerimizden geçip ormanın arasına düşmüştü. Koşmaya başladık oraya doğru ama bizi durdurdular.

U-"Bu onun testi, bırakın o kendisi gelsin" Ben o arada ağlıyordum.

Kü-"Nasıl gelsin. Görmüyor musun? Ölmüş bile olabilir."

U-"Eğer tanrımız onu oradan uçurduysa bir nedeni vardır. Bunun nedenine karışmak bize düşmez. Sizi burada o gelene kadar ağırlamaktan onur duyarız" dedi.

R-"Kübra yapacak bişeyimiz yok. Selim bile onların en güçsüzünü yenemiyor. Dışarı çıkmamızın bir yolu yok."

Kü-"O zaman tanrınızla konuşmak istiyorum" dedi. Herkes şaşkın şaşkın bakıyordu. Birkaçı ise güldü.

U-"Malesef oraya gidemezsiniz. Oraya ancak cesareti olanlar ve tanrı kanından olanlar girebilir."

Kü-"Ben de tanrı kanındanım. Oraya girmeye hakkım var."

U-"Peki o zaman siz istediniz. Başınıza birşey gelirse bunun sorumlusu biz olmayacağız."

R-"Bence durmalısın Kübra."

Kü-"Hayır durmayacağım. Abim çok acılar çekti. Şimdi onu koruma sırası bende" dedim ve dağa doğru yöneldim. Mağara girişine geldim ve orada gözleri korkunç biri bana doğru bakıyordu.

T-"iç güzelliğin aynı Sar-ab'a benziyor ama sende dış güzellik de var."

Kü-"Abime ne yaptın söyle tanrı olman umurumda değil" Birden kahkaha atmaya başladı

T-"Hahahahaha ben tanrı değilim. Sadece ölümsüzüm. Siz insanlar ölümsüz görünce tanrı yapmaya alışmışsınız. Ona sadece vurdum."

Kü-"NEDEN"

T-"BANA O GÖZLERLE BAKMA. SAR-AB DA BANA ZAMANINDA O GÖZLERLE BAKTI VE BiR DAHA GELMEDi"

Kü-"O zaman neden abimin yanına gidip yardım bile edemiyorum?"

T-"Bu onun geçmesi gereken bir sınav. Eğer bunu geçerse La-Ateh ile karşılaşabilecek. Yoksa her türlü ölecek. Ben ona kurtuluş imkanı verdi. Benim yardımcılarım sizinle ilgilenecek halefim gelene kadar. Seni tekrar görmek güzeldi Sar-ab." Ve gözler kayboldu. Ben de mağaradan aşağı indim ve abimin dönüşünü beklemeye başladım.

Bir bine

Gözlerimi zar zor açık tutabiliyordum. Bayılırsam ölürdüm. Boğazım kurumuştu. En başta su bulmam lazımdı ama karnımdaki ağrıdan hareket edemiyordum. Normalde vahşet modunda ağrımın fazla olmaması lazım adrenalinden dolayı ama çok ağrıyordu. Sanki ölsem rahatlayacak gibiydim. Neden yaşıyordum ki ben. Yakup babanın vasiyetine sahip çıkamamıştım. Kardeşimin başına iş açmıştım. Selim'i yanıma alarak katil etmiştim. Ve daha sayamadığım birçok şey yaptım. Şimdi ben eğer hiçbiri ile tanışmamış olmasaydım bunlar olmazdı. Daha kaliteli yaşarlardı. Ben ise hayatlarına girip altüst etmiştim. Ben nasıl biriydim ki?

2b-"Artık kim olduğunu anladın mı sonunda?" Rüyamda gördüğüm kendimdi.

b-"Yaşamaya hakkım yok benim" sesim zaten zar zor çıkıyordu.

2b-"Hayır işte bu yüzden yaşamalısın. Bir kere onların hayatına girdin. Seninle Sri Lanka'ya kadar geldiler. Ve sen ölürsen ne olacak sanıyorsun? Bütün bu uğraşlarınız boşa gidecek ve sonunda baban kazanacak."

b-"Babam değil La-Ateh o. Onun ölümü benden olacak." dedim ve diğer ben kayboldu. Muhtemelen hayal görmüştüm. Sürünerek su birikintisi buldum ve içmeye başladım. Rengi sarı ve tuzluydu. Onun ne olduğunu anlamam fazla uzun sürmedi. (Midesi kaldırmayanlara Sarı kola :D) Ama içmeye devam ettim. Gözlerim açıldı sonunda. Zar zor görüyordum ama şimdi her yeri kanlı görüyordum. Bu da daha vahşet modunu kapatmadığımın işaretiydi. Yani iyiye işaret. Daha sonra sürünmeye başladım. Bir ağaca yaslanarak oturdum. Yaramı yapraklarla kapattım. Birkaç bitkiyi kokusundan tanıyordum sanki. işime yarayacak bitkileri çiğniyerek yaramın etrafını sardım ve yapraklarla kapattım. Oraya bu akşam varmama imkan yoktu.

6 SAAT SONRA

Artık ayağa kalkabiliyordum. Ama vahşet modunda. Yürümem hala çok zordu. Bir yere oturdum ve acıkmaya başlamıştım. Yerde birkaç böcek vardı. Elime aldım ve gözlerimi kapatarak yedim.(Yine midesi kaldırmayanlara Jelibon :D) Tatları çok ekşiydi. Boğazımı da yakmıştı. Neyseki yine sarı sudan içmeme gerek yoktu. Yakınlarda sürüne sürüne bir göl bulmuştum. Elimle suyu içmeye çalıştım ama içemiyordum. Elimi kaldırdığım anda karnımda inanılmaz bir ağrı oluyordu. Daha sonra orada bir ceylan gördüm. Diliyle içiyordu suyu. Zaten ona bakışlarımı görünce hemen kaçtı. Ben de dilimle içmeye çalıştım ama pek başarılı olduğum söylenemez. En azından şu an karnım tok ve susuzluğum yoktu. Sadece dinlenmem kalmıştı. Vahşeti kapatmam lazımdı. Artık kapatacak kadar kendime gelmiştim. Vahşeti kapatmaya çalıştım ama kapatamadım. Herhalde hala güvenli değildi bu yaralar ile. Hava iyice kararmıştı. Acaba Kübra Selim Reyna ne yapıyorlardı. Muhtemelen beni bekliyorlardır veya beni arıyorlardı. Ayağa kalkacaktım ve kendime gelecektim. Manastıra gidip onlara iyi olduğumu gösterecektim. Ve daha sonra hepimiz hepimiz eve gidecektik. Babamı öldürecektim ve mutlu son. Ama kendime gelmem lazımdı. Yaram yanmaya başlamıştı. Demek ki yaprakların etkisi geçiyordu. Yenilerini koymam lazımdı. Hiç vahşet modunu bu kadar süre açık bırakmamıştım. Bana ağır gelmeye başlamıştı. Bayılmak istiyordum ama bayılamazdım. Bayılmak benim için ölmek anldıbına geliyordu. Kendime gelmek için yüzümü yıkadım ve yaralarımdaki bitkileri yeniledim. Zaten zihnim açılmıştı. Hava artık tamamen karanlıktı. Ayı bulutlar kapatıyordu yani heryer zifiri karanlıktı. Kurtların ulumasını duydum. Buraya yakınlardı. Kendimi korumam lazımdı.

Bir ağacın üstüne çıkmaya çalıştım. Ama vücudum yürümeye zor dayanıyorken nasıl ağaca çıkacaktım. Kendimi zorladım ve bir dala tutunup kendimi yukarı çektim. Çok fazla acıyordu ama yaşamam için ağaca çıkmam lazımdı. Sonunda çıkabildim.Ve tahmin ettiğim gibi kurtlar doluştular. Bana doğru havlıyorlardı. Ben ise dalın sağlamlığından emin olduktan sonra beklemeye başladım. Ağaçta hayvan yoktu bu yüzden akşama doğru yediğim böceklerin bana yetmesi lazımdı. ileriden bir geyik sesi geldi. Kurtlar oraya yöneldiler. 1 kurt ise sanki bekçi gibi duruyordu. Bu kurtu öldürebilirsem karnımı doyurabilirim diye düşündüm ve ağaçtan inip kurta saldırdım. Kurt benim kolumu ısırmıştı ben de bu sayede kafasından tutup gövdesinden ayırmıştım. Daha sonra derisini soymak istedim fakat bıçağım falan yoktu. Zamanında televizyon programlarında adada kalma hikayelerini izleseydim keşke diye düşündüm. Ateş yakmak istedim ama kurtlar geri gelirdi. Kurtları unutmuştum. Kurtun cesedini de alıp ağaca geri çıkmıştım. ilk seferki gibi acımıyordu artık. Alışmıştım sanki acıya. Yapacak bişey yoktu. Güneş olsa belki mercek etkisi yaratacak bişey kullanıp ateş yakabilirdim ama yakamazdım burada. Ağacın üzerinde olmazdı. Mecburdum ve kurtun etini çiğ çiğ yedim. (Miğdesi kaldırmayanlar için yapacak bişey yok :D) Küçük bir kısmını tabiki. Beni idare edecek kadar. Daha sonra kurtlar geri geldi fakat aşağıda kafasını görünce çıldırdılar. Ağaca atlamaya başladılar falan. Gerçekten çok değer veriyorlardı ailelerine diye düşündüm. işte ben böyle korumayacaktım. Yanlız kalmayacaklardı. Hep yanlarında olacaktım. Güneş doğdu ve beni yakalayamayacaklarını anlayınca gittiler. Sadece 1 kurt kaldı. O da muhtemelen yavrusu falandır diye düşündüm ve bedeninin aşağı attım. Kurt bedene yürürken o fırsatta kaçtım.
Çok garipti ama hareketlerim neredeyse normalleşmişti. Yani normal bana göre. Yaram yanıyordu ama artık neredeyse acımıyordu bile. 1 günde bu kadar iyileşmem şaşırtmıştı beni. Herhalde bitkiler fazla iyiydi. Sorunlar hala vahşet modundaydım ve uyku uyumamıştım. Manastıra doğru koştum. Manastır biraz uzaktaydı ama olsun varabilirdim.

Manastıra yaklaşmıştım. Kardeşimi göreceğim için heyecanlıydım. Sonunda bu çile bitiyordu. Manastırın kapısına vardım. içeri girdiğimde herkes uyuyordu. Saate baktım. Saat 5.35 di.

U-"Hoşgeldiniz efendim. Tanrımız hemen sizinle görüşmek istiyor. Çok büyük aciliyeti olduğunu söyledi."

b-"Her tarafım ağrıyor. Vahşetimi kapatıp uyuyamayacak mıyım bile?

U-"Malesef ilk kez benimle konuştu. Bu da gerçekten aciliyeti var demektir" dedi. Bende gerçekten merak etmiştim.

U-"isterseniz uyandırayım onları da"

b-"Hayır gerek yok. Mağaraya gidelim" dedim. Mağaraya doğru yol aldık. Usta zaten mağaranın önünde durdu içeri girmedi. Ben ise içeri girdim.

T-"Buraya gelmene sevindim fakat hala hazır değilsin." dedi ve mağara çöktü. Giriş kapandı. itmeye çalıştım ama açılmadı.

b-"Bunu neden yaptın" diye sordum.

T-"La-Ateh şu anda burada. Ve manastıra doğru geliyor. Gelmesine tahmini 6 saat var. Çok sinirli. Şu ana kadar 2 köy vahşeti tattı. Yaşayan kalmadı köylerde. Onu birtek sen durdurabilirsin ama bu kapıyı açman lazım" dedi.

b-"O zaman neden üstüme kapattın kapıyı? Arkadaşlarımın ve kardeşimin başı belada."

T-"Şu ana kadar hep vahşet açtın. Şimdi daha da ileriye gitmelisin. Önce onu kapatman lazım."

b-"Nasıl kapatacağım. Şu ana kadar kapatamadım. Şimdi nasıl kapatacağım?"

T-"Bunu sana ben söyleyemem kendin bulman lazım. iç benliğine odaklan. Meditasyonla zihinni aç" Hah. işte meditasyon yani birşeye odaklanma diyince ben 0 dım. Ama hemen pozisyonu aldım ve odaklanmaya başladım.