-
1.
0isimler ve mekanlar değiştirilmiştir. anlatılanlar gerçek olabilir... olmayabilirde...
hızlı hikaye bekleyen okumasın. zamanım oldukça yazacağım
- 2.
-
3.
0rezerve
-
4.
0Yoo olmamak :d
-
5.
01980 de doğdum...
dedemi ilk kez hapiste gördüğümü hatırlıyorum.
aklım ermeye başladığında dedem çoktan çıkmıştı içerden..
her zaman neşeli olduğunu ve bir oturuşta bir büyük rakıyı içtiğini hatırlıyorum.
sadece 3-5 tane eriği meze yapardı koca şişeyi gömerken.. çok sigara içerdi sesi çatallıydı -
6.
0sokakta oynarken hep bir güç hissettim çocuklukta...
sanki kimse bana kızamaz bağıramaz gibi geliyordu.. arkadaşlarımı ben yönlendirirdim.
benim canım istiyorsa top oynardık , istiyorsam saklambaç vs..
her zaman benim dediğim oluyordu -
7.
010 yaşımda anlamaya başladım dedemin önemli biri olduğunu.
esnaf selam gönderiyordu dedeme.. herkesin gözü üzerimdeydi...
bazen dondurma alırdı dedem bana ve sokakta yürürdük, şimdi, düşünüyorum da ne kadar saygı duyuluyormuş etraftan.
kadın-erkek-genç-yaşlı herkes tebessüm ediyordu bizi gördüğünde -
8.
0boğazında yara vardı dedemin.. küçükken oynarken olmuş diye bildim uzun süre.
birde gömleğini giyerken gördüğüm yaraları vardı... ameliyat oldu dediler hep.
topallamasını ise yüksek bir yerden düştüğü için sakat kaldığına bağlamıştım.. -
9.
0önlerden reserve panpa..
- 10.
-
11.
0komşular beni ne zaman görseler , allah razı olsun dedenden diyorlardı.. beni tanımayanlara beni işaret edip bir şeyler söylüyorlardı...
itiraf etmeliyim biraz rahatsız oluyordum bu durumdan ama bir yandan da hoşuma gidiyordu.
popülerliği çok erken yaşamıştım -
12.
012 yaşıma geldiğimde dedemi kötü biri olarak görmüştüm ilk defa...
sokağın ortasında 5 tane delikanlıya sırayla tokat atıyordu.
hayal meyal hatırlıyorum, görüntüler çok flu...
ama karşıdakilerin asla karşılık vermediğini anımsıyorum... resmen sıra dayağı atıyordu dedem.
içim acımıştı - 13.
-
14.
+1reserved okunur bu
-
15.
0tokadı yiyen yere düşüyor sonra tekrar kalkıyordu.
dedem usanmadan tekrar yere yıkıyordu gençleri... çok korkmuştum -
16.
0bu sahneye tekrar geleceğiz...
şu anda hiç acımıyorum o muallaklere... ama o zamanki çocuk kalbimle gerçekten korkmuştum.
her zaman neşeli olan bu dev adam , nasıl olurda robot gibi tokatlayabilirdi bu gençleri? -
17.
0beni hep "sen olacan seeen" diye severdi... anlamazdım hiç ne dediğini... anımsadığım tek şey , kuzenlerimden ve hatta abimden bile daha çok benimle vakit geçirdiğiydi...
paşa amca vardı... dedemin en yakın arkadaşlarından biri. hep onun mekanına giderdik.. daha doğrusu beni zütürürdü oraya... "bak" derdi Paşa amcaya, "yetiştiriyorum bunu" -
18.
013-14 yaşıma kadar hiçbirşey anlamamıştım...
beni acayip seven bir dedem vardı ve çok mutluydum bu durumdan.
gel dedi bir gün.."bak bunun adı bahtiyar , bunun adı ihtiyar" tabancalarını gösterdi.
"bunun da adı faça" diye tanıştırdı beni kartal başlı bıçağıyla
ekledi
"bunlar sana vasiyetimdir" -
19.
0ünlü bir film vardı hatırlayan olursa.. kabadayı diye.
"bu alemde ali osmana meydan okuyacaksan , onun kaç tabanca taşıdığını bileceksin" diyor şener şen...
bu lafı ilk duyduğumda 14 yaşındaydım..
zaten filmin esin kaynağı da bize uzak değil.. -
20.
0önlerden rezerved