Müzmin bir gecedeyim, ıslak ışıklar altında bir pelerin misali arkamdan sürünen yaldızlı soğuk yalnızlığım başıma bela olmuş durumda. Her geçen gece bir ötekini anımsatsa da, aynı kaldırımlara tekrar bakmaktan alamıyorum kendimi. Göz kaslarım kendi kendine bakacağı yeri seçiyor, beynim düşünse daralacakmış gibi kalbe bırakıyor düşünmeyi. karaciğerim kabul etmiyor içmemeyi. Yaşamak olayı, bedenden bağımsız, püskülleri sararmış, üzerinde ekmek kırıntılarından desenler, belli belirsiz donmuş yemek damlalarıyla bir masa örtüsü gibi bütün bedenim bir çırpıda sarıp izin vermiyor gitmeme. Hayat geceleri yokluk kadar hafif, biraz gri, biraz mavi tonlarında kalabalıklar içinde sessiz seyrediyor. Dışarım, düşünme yetisini bile isteye köreltmiş, eğlenen, umursamaz, üzüntüleri hatta yasları bile sahte, umutları değersizleşen, gelecekleri keşke olmasa diyecek kadar ucuz et yığınlarıyla hapsedilmiş durumda. içerideyse her zaman kopan fırtınalar yine litrelerce kanda hapsolmuş, aynı yollardan geçiyor.
Karanlık bir yoldayım.
Nefesim gecenin dumanına karışmış, camları buğulamakta.
bense bir yoklukta kaybolmaktayım.
kayışı kopmuş çarklar gibi bağımsız,
Bacasız evler gibi hasretli,
Aydınlık içinde boğulan kenar bir karanlık gibi yalnız ve kasvetli
Duruyorum ilerleyen bir yolda.
Yok etmesini bekliyorum içimdeki karanlığın var olan tüm aydınlıkları boğarcasına.
Sessiz bir günbatımı gibi anlamsız geliyor hayat kaba ruhuma.
Vakar dolu duruşumla, dalgalara karışacağını bilerek çırpınıyorum kumdan kalelerde saklamaya hayallerimi.
Oturmuş, çaresizce yok oluşumu izliyorum dışarıdan.
Ve biliyorum, elbet boğar bir gün karanlık aydınlıkları.
Elbet bir gün söner güneş ve gerçeğin hakimiyeti başlar sonunda, hiç olmadığı kadar özgür olur kötülük, dünyaya hapsolmuş tüm yanılgıların inadına.
iyi sıfatını giydirdiğiniz tüm sahtelikler sizin olsun, gerçeklik damarlarımda dolaşsın kum fırtınası misali, içime işlesin kötülük ve kimse karşı koyamasın içimdeki bu kutsanmış zafere. Beyaz bayraklar içimde çekilse de dışımdaki ahmaklar kendi büyük biraderlerini yaratsınlar hayran kalacakları.
Haberiniz yok, yürüyorum artık duran bir yolda. Sizse başından beri yolda yoksunuz.
Ah, canım kendim.. seni hâlâ seviyorsam, medet umuyorsam varlığından, seni kendine savunuyorsam hâlâ kimseye benzemediğin içindir.

-kaldim yine bir basima