kardak krizinde yaşananları anlatıyorum

Amerika yapmayı sever böyle şeyleri. kendi ordusunu büyük göstermek için medyada böyle haberler çıkarır elinde olmayan silahları varmış gibi lanse eder. yapmadığı işleri yapmış gibi hava atar. ordunun gücünü belli etme açısından dünyada iki ekol vardır. biri biraz önce söylediğim amerikanın ve batı bloğunu yaptığı kendini olduğundan güçlü göstererek düşmanı korkutma diğeride doğu bloğu rusya çin gibi ülkelerin yaptığı kendini olduğundan zayıf gösterme. düşmanın gerçek gücünü asla bilemeyecek ve bir türlü senin üzerinde plan yapamayacak. türkiye bu söylediğim ikinci konsepti kullanır. bunun en iyi örneği zaten o gece yaşananlardı. türkiyenin gücünün bu kadar fazla olduğunu biz bile bilmiyoduk.
size bi olay anlatayım. ordu gücüyle alakalı değil ama olsun. türkiye körfez savaşında saddamın zulmünden kaçan 1 milyon kürde kucak açtı. böyle bir şey beklemediği için elbette orda kalanlar çok iyi şartlarda yaşamadı bir süre. 1 milyon kişi azmı lan bunlar senin ülkende kalacak onlara aş vereceksin barınma yeri vereceksin güvenliklerini sağlayacaksın sonrasında iş vereceksin senin ülken gibi tutacak. ama türkiye insanlık görevini yaptı ve bu sorumluluğu aldı. bir gün Amerikalılar bizden izin istiyorlar buradakilere bizde yardım edelim diye türkiye tabi diyor. incirlikten kalkan bir Amerikan kargo uçağı bölge üzerinden alçak uçuş yaparken bir yardım kasası bırakıyor sadece bir kasa. tabi milllet aç kasanın peşinden koşuyor bunu gazeteciler fotoğraflıyor. ertesi gün dünyanın tüm büyük gazetelerinde bu fotoğraf ve manşetlerde yazanlar türkiyedeki olumsuz şartlarda yaşayan mültecilere Amerika sürekli yardım yapıyor. işte bunlar böyle o.ç dur.

devam çok ilgimi çekti

bitti mi lan ancuk

Amk çocuğu hayat hikayenden bize ne sadete gel.

3. sayfadan sonra bıraktım okumayı sazan.avi

devam amk bittimi lan

rsrveee

devam ediyorum panpalarım. kusura bakmayın yazamadım bir süre. artık 1 saat kadar olmuştu adaya çıkalı. ne çıkarken fark edilmiştik. nede şu o an fark ediliyorduk. neler olup bittiğinden de tam olarak haberimiz yoktu. telsizlerimiz kapalıydı bu fark edilmemize neden olabilirdi çünkü. herhangi bir çatışma durumunda açacaktık. irtibatı yalnızca grup komutanı kuruyordu. onda kriptolu özel bir telsiz vardı. ama oda biz bir şey söylemiyordu. söylememeliydi de zaten. tam bir muamma vardı. birden büyük bir patlama oldu. herkes tekrar dikkatini topladı. savaş başlamış olabilirdi. yunan donanması hemen patlamanın olduğu bölgeye gitti. benim olduğum yerden tam gözükmüyordu ama helikopterleri düşmüş. demiştim ya bizimkiler elektronik karıştırma uygulamış olabilir diye onun neticesi olabilir bu olay. ama tabi o an bunu bilmiyoruz. acaba bizimkiler mi düşürmüştü helikopteri. ama öyle olsa tüm savaş gemileri ve uçaklar birbirlerine girerdi. bir kaç dakika bekledikten sonra anlaşıldı durum. kendi helikopterleri teknik bir arızadan dolayı düşmüş. acayip işler oluyordu ama bir türlü savaş çıkmıyordu.

bu iş çok iyi olmuştu bizim için. tüm dikkatleri başka bir bölgeye kaymıştı. gerçi ne kadar iyi olursa olsun sonunda hava aydınlanacak ve oradaki varlığımız tespit edilecekti. beklemek bazen savaşmaktan zordur. ne olacağını bilmeden beklemek insanın ömrünü yer hele böylesine hassas bir konuda. tam 3 saat olmuştu. ama artık çok yaklaşmıştık dananın kuyruğunun kopmasına az kalmıştı.

evet hava yavaş yavaş aydınlanmaya başlıyordu. biz doğu kardağa baktımız için güneş tam karşımızdan doğacaktı. dakikalar kalmıştı arık. türk ordusu özellikle uçaklar faaliyetlerini arttırmıştı. çünkü o ana kadar fark edilmeyen biz havanın aydınlanmasıyla fark edilecektik ve yunan ordusu savaşı başlatabilirdi. türk ordusu yunan ordusuna açıkça şunu diyordu. bak arkadaşım seninle savaşmak istemiyorum ama zütün yiyorsa gel...

işte o an geldi çattı hava aydınlanıyordu. artık karanlık yavaş yavaş yok oluyor nesneler gözle yavaş yavaş seçilebilir bir hale geliyordu. sabahın o insana dinginlik veren sessizliği tam bir ölüm sessizliğine dönüşmüştü. hava aydınlandıktan 10 dk sonra fark edildik. yunan donaması hemen adanın etrafını çevirdi. üstümüzde helikopter uçuyordu. bizimkiler onları sürekli taciz ediyordu. hemen telsizlerimiz açtık grup komutanı ve operasyonu yürüten merkezden emirler geliyordu. sakın ateş etmeyin size ateş edilinceye kadar bekleyin.

reserved

m4 commando'mu öptüm. en sevdiğim silahtır. yunan gemileri adanın etrafında fır dönüyordu. ama bir türlü ateş açmıyorlardı. yine bekliyorduk amk. ben nerden bileyim o sırada Yunanistan'ın en büyük siyasi krizlerden birine yol açtığımızı. yunan genelkurmay başkanı istifa etmiş sonrasında hükümetleri baskılara dayanamayıp düşmüş bu olaydan sonra. tabi o sırada haberimiz yok böyle bir şeyden biz çatışma çıktı çıkacak diye bekliyoruz. ortam çok pis gerilmişti. türk unsurları savaş çıkması durumunda hemen bizi kurtarmak için etrafımızdaki yunan güçlerini hedef alacaktı. ama bunu onlar bizi öldürmeden biraz zor yaparlardı. sonrasında giberim ulan dedim düşünmeyi bırak. artık yolun sonundasın bırak ne olacaksa olsun.

helal olsun panpa devam et

o dakikadan sonra tamamen olaya konsantre oldum. ve bu çok işime yaradı. yunan gemilerinden, gemide sayılmaz küçük bir botu takip ediyordum. denizde bir dalgalanma oldu. bir baktım balık adam. herhalde bot buna çarpacaktı son anda manevra yaptı buda yüzeye çıktı. ama ben fark etmiştim. hemen grup komutanına 100 m ilerde önümde balık adam var dedim. bu önemli bir bilgiydi. ekibin en tecrübesizlerinden biriydim ben. bir çoğu bana çaylak muamelesi yapıyordu. operasyonda değil tabi ki operasyondan önceki görevlerde, eğitimlerde filan. bu iyi olmuştu. cesaretim daha çok yerine gelmişti. ama nerden bileyim bu bilginin bize gibi tutturacak bir bilgi olduğunu.

eğer bizi öldürmekse amaçları bunu hiç zorlanmadan yaparlardı. adaya asker çıkarıp kendi askerlerini riske atmazlardı. ağır silahlarıyla bize ateş ederek 10 dk içinde icabımıza bakarlardı. fakat eğer ben bir balık adam gördüysem o kesinlikle bir kişi değildir. mutlaka ada etrafında bir sürü balık adam olmalıydı. ve etrafımızda küçük botlar dolaşıyordu. adaya asker çıkarabilirlerdi. neden mi bizi esir almak için. bunu bir şekilde tercih edebilirlerdi. eğer buna karar verdiyseler şunu yaparlardı. bize yakın ama bizi vurmayacak şekilde bize ateş açarlardı. bizde karşılık verince mühimmatımız bitene kadar bunu yaparlardı. karşılık vermesek bile bir kaç kişiyi öldürürlerdi. mühimmat bitince de adaya asker çıkararak bizi esir alabilirlerdi. orada kesinlikle esir olmamalıydık. gerekirse ölmeliydik ama esir olmamalıydık. zaten bir kaç dakika sonra emir geldi.

reserved

emir düşmana zarar vererek ölmeye hazır oldu. karargahta olayı anlamıştı. bu düşman seni esir almaya geldiğinde ona verebildiğin kadar zarar ver ve öl demekti. herkesin bir taktiği vardır bu konuda. herkes aynısını yaparsa zaten düşman yemez. ben el bombasına ince bir ip bağlayacaktım. düşman gelirken teslim oldum bahanesiyle elimi kaldırınca fünye çekilecek ve patlayacaktı. bu emri ortalığı germişti. en kötü senaryoydu bu. bide kendini öldürmeyi başaramaz düşman eline geçersen o zaman daha da kötü olurdu. elimiz tetikte bekliyorduk. bazen giberim böyle işi deyip sıkası geliyor insanın ama yapamıyorsun işte. her türlü bekliyorduk amk. bu olaydan sonrada 20 dk filan beklemişizdir. ama sonra müjdeli haber geldi.

bi kere ceza barajını geçersen okuldan direk şutluyorlar üstüne de okulda kaldığın gün süresince senden tazminat alıyorlar. sen nasıl bu disiplin suçlarıyla böyle bir görevi yapıyorsun yarram

reserved