kayıp bir neslin

takunu yiyim bide sen başlama

parçasıyım ben bu ülkede. ortaokula geçtiğimde 10 yaşındaydım ve evden ayrıldım yatılı okuyordum yalnızlığın zorluğun açlığın ne demek olduğunu o yaşlarda öğrendim anadolu imam hatip te okurken birden katsayı olayı geldi ve liseyi düz lisede okudum orda da evimden uzak yaşadım cebimde çoğu zaman param yoktu ama sıkı dostlar gördüm hala görüştüğüm derslerim iyiydi 4.5 ortalama ile mezun olmaya yakın sınav sistemi değişti o sene yerleşemedim ondan sonra her sene sınav sistemi değişti zaten puanlar yükseldi felan dershanedeki hocalar fen bilgisi öğretmenliğine git puanı fena değil hem ıleride kolay atanırsın dediler gittim ordada başıma gelmeyen kalmadı zaten soğuk bi şehirdi kışın eksi 30 dereceler oluyordu ama sabrettim neyse mezun olmaya yakın kpss puanları artmaya başladı mezun olduğumda 86 almak gerekiyordu en az ama alamadım 2 sene hem ücretli öğretmen olarak çalıştım hem kpss çalıştım ama olmadı polis alımları oldu orda da elediler sonra askere gideyim dedim beni polis yapmaya lâyık görmeyen devletim beni komando yapıp dağlara sürdü tabi siyasi yakınları olanlar çoktan işe girip am üstünde züt gibiyordu ben ise dağ bayır geziyor bazen ne yediğimiz belli değil bazen üstümüze karlar yağıyor neyse o da bitti döndük şimdi yaş oldu 26 işsizim sevdiğim biri var böyle taktan bi durumda bile beni çok seviyor bana hep teselli veriyor evlenicem onunla ama ise girmem gerek siyasetten tanıdık yok cemaat desen hep nefret ettim onlardan bi allahım var bi sevdiğim bi de içimi döktüğüm sizler bu da bi insancığın hikayesidir isteyen okur isteyen özet geç der.

okudum panpa geleceğimi gördüm amk

okumayanların gibi sağolsun ben sadece yazdım içimi döktüm

panpa ne diyeyim üzüldüm şimdi

parçasıyım dan sonrasını okumadım