-
1.
+4 -1sonradan edit 30.09.2018 Pazar 09.23
yazmanın güzel olduğunu en çok günlük ve deneme yazıları okurken farkettim. benim için konuşmak yazmaktan daha kolay, önceden olduğunun tam tersi şekilde.
bunun nedeni kendimle yüzleşmemden korkmam galiba. evet çünkü yazmanın kolay olduğu zamanlarda konuşmuyordum ve konuşmadıklarım, konuşmadıklarım olarak kaldı düşüncelerimi bastırdım ve \'konuşulabilecekler\' kaldı sadece, o yüzden konuşmak kolaylaştı. ama yazmaya karar verince ya da ne bileyim en basitinden günlük yazarken o bastırdıklarınız karşınıza çıkar istemeseniz de, diliinizi tutarsınız ama elinizi tutamazsınız bu da böyle veya bana öyle oluyordur sadece.
bana kalırsa yazarken sadece beyninizden dilinize gidebilecekler değil, tam tersi beyninizde ve ruhunuzda bulunduğunu unuttuğunuz düşünceler, fikirler, hayaller, kızgınlıklar, hatta yaslar bile olabiliyor. yazınca ya ruh ve düşünce kirliliğini temizlersin ya da onları tekrar gün yüzüne çıkartıp tekrar gömmek için uğraşırsın
neyse bi başladım yazmaya böyle. belki bi daha yazamam da aklıma konu gelmez. ya da çok fazla konuşacak şey olduğu için düşüncelerimi sıraya dizemem hepsi kaybolur gider
şuan bu çalıyor https://youtu.be/VdV1Zc_PFdg
-
2.
0aa aklıma bi fikir geldi, indireceğim şarkıların linklerini buraya yapıştırırım kaybolmama garantisi var şifremi unutsam da başlığı bulabilirim
-
3.
0birazdan çıkmam lazım çıkmadan önce ne yazacağımı düşüneyim geldiğim zaman.
çocuk pgibolojisiyle ilgili veya çocuk yetiştirmekle ilgili ne düşündüğümü yazmak istiyorum çok alakasız sanırım ama öyle esti -
4.
030.09.2018-Tümünü Göster
22.28
Hmmm...
Bugün çocuk pgibolojisi demişim de hiç yazasım yok onu. Çünkü aklıma başka ve bence daha önemli bi şey geldi, ölüm anı. Ama ani ölümlerdeki, kazalarda, silah yaralanmalarında, kalp krizlerindeki gibi mesela.
Yani konuyu ölmeden önceki o saniyelik hatta saliselik an olarak daraltıyorum. \"Ölüyor muyum, bitti mi her şey\" şokunun o kadar uzun ömürlere kıyasla bu kadar kısa sürmesi hiç adil gelmiyordur eminim kimseye.
Daha önce bayılmışsanız bi hayal edin. O an, yani bayılırken, beyin kanaması geçirip de bayılmadığınızın bi garantisi var mı? yok
neden bayıldığınızı da bilmiyorsunuz hatta bayıldığınızın bile farkında değilsiniz ve bi anda gözleriniz kararıyor. sonucu yok ilerisi gerisi yok bir gözünüzü açıyorsunuz hastanedesiniz veya yerdesiniz hala. 1 gün 1 saat dakika veya 1 saniye de olsa size gözünüzü açıp kapatmışsınız gibi geliyor, tabi açmışsanız
Gözlerinizi açmamışsanız zaten ölmüşsünüz demek oluyor, sonsuza kadar o bi göz kapatmalık anda kalmak gibi. Şuurun olmaması, karanlığın bile olmaması insan zihi için hayal etmesi zor bir durum
Bilinçli ölümler peki? Ölmeden önce düşünmek için bol bol zamanı olan insanlar? intihar eden insanlar?
Neden intihar ettiklerini bilemem ama o saliselik anı yaşadıklarını biliyorum ve adım gibi eminim. Ölmek için değil dikkat çekmek için böyle bir şey yapıyorlar.
Bu kötü anlamda değil kesinlikle, asla intihar eden bir insanı kınamam. Fakat asıl sebebi acı çektiklerini ve belki ilgiye sevgiye umuda arkadaşlığa aile sevgisine ihtiyaçlarının olduğunu hissettirmek, duyurmak, çevresindeki insanlara konuşturmak.Bu benim tespitim değil, herkesin kabul ettiği bir gerçek. intihar vakalarının büyük bir kısmında bundan dolayı müdahale edildiğinde ölümler önlenebiliyor.
Kurtarılmak istedikleri için en yüksek uçurum olan ölümden atlıyorlar. Ama bu anın son salisesine kadar yaşamak isteyerek yapıyorlar bunu.
O yaşama isteğini fare zehiri ile intihar eden rahmetli teyzemin gözlerinde çok net gördüm. Can çekişirken \"kurtarın beni, doktora zütürün\" diye yalvarırken, kendi canına kıymasına rağmen son anlarında yaşamak için yalvarırken gördüm. \"Halbu ki intihar etmişti zaten, niye yaşamak istesin ki? Mantıksız\" diye düşünebilirsiniz.
intihar gerçekten ölmek isteyen birinin yapacağı bir şey değil derim ben de. \"Artık\" yaşamak isteyen birinin yapacağı eylemdir derim.
23.18 -
5.
0oofff 7 de kalkmam gerekiyordu 10 da kalktım
-
6.
0