kimsesiz kaldım

bir 10 dk - 15 dk durayım bari sonra defolur giderim.

size bugün dışarı çıkacağımı söyledim ama şimdi onca insanın içine girmek zor geliyor açıkçası, bugün eskiden tanımış olduğum, aşina olduğum yüzleri görme olsalığım çok fazla çünkü onlar bol bol zaman geçirdikleri bir yere gideceğim.

aklımdan nelerde geçiyor bil bilseniz. salağın teki çıkıp hiç görüşmüyoruz, aramıyorsun da gibisinden bir laf eder kesin ya da yolda merhabalaşmak falan.

sen kimsin amk salağı desem çok mu ileri giderim. adam seneler boyu suratımıza bakmamış, sonra gelmiş laf ediyor.

ben böyle böyle anlatıyorum ya boşluğa, sonra siz geliyorsunuz konuşamıyorum amk

zaten kaldı 10 dk sonra gitmem lazım,

iş geceye sarkmaz diye düşünüyorum açıkçası, bak bu sabaha sessiz başladım zaten. gördüğüm taktan rüyada yanı kar kaldı. yazacak bir şeyler veriyor beynim bana.

sözde millet okulda başlıklar gene aynı gene aynı

turn the page

yeni sayfa yeni insanlar der gibtir olur giderim.

lan bu ne niye hala boş buralar illa ben çalıp ben mi oynayayım yani

gözünü seveyim alın şunları başımdan yazı bile yazdırmıyorlar şuraya

yazmaya devam edeyim bari.

vay arkadaş gürültüye bak yaşlandım mı amk çekemiyorum

biraz daha mı anlatayım? peki tamam hadi biraz daha yazayım

gene diğer başlıklarda aradığımı bulamadım.

size söylemiştim bugün dışarıya çıkacağımı bakalım neler yapmışım.

sabahki telefondan sonra uyuyamadım, mecburen 2 saatlik uykuyla kalkmak zorunda kalmıştım. tahmin ettiğimin aksine sabah ev boştu.

içimde bir gülümseme belirdi resmen, kendimi istediğim gibi müziğin akımına kaptırabilir, istediğimi yapabilirdim. kısa bir kahvaltı ve dışarıya çıkış

Panpa anlat ben varim amk bi hikaye vardi onu okucaktim ama neyse

her yer aynı pisliğe bulanmış. gürültü, gürültü, gürültü. insanlara ne olmuş böyle? bak gene yazacak bir şey bulamıyorum siz deyin evin gürültüsünden, ben diyeyim aklımın karışıklığından. bir gün bu bitmeli ama.
kısa keseceğim o zaman. bugün dışarı çıktığım arkadaşıma da uzun süreli bir veda ettim. belki aylarca görüşmeyeceğim artık. hani her şeyi anlattığımdan ya da can ciğer dost olduğumdan değil. sadece dışarı çıkıyor muhabbet ediyoruz işte ne olsun.
bir çok yerden geçtim bugün, bir çok insan gördüm. o kadar burjuvazi hareketlere meyilliler ki, sanki bir aristokrat. etrafımızda dolaşıyor soylu sınıfının zenginleri, genç asilzadeler. mükemmel bir uyum içindeler sanki, her şeyleri harika ve dışarıya ilgili değiller. buna en fazla gülerim işte. bu insanlar suratlarında bunu göstermeye çalışsalar bile içleri daha farklı, daha kırılgan.bu yazılanlarda kendinizi görüp bana kızabilirsiniz bunlar doğru değil diyebilirsiniz ama size sorarım ya sizler de ben gibi kendi yalanlarını gerçekleri haline dönüştürüyorsa.

@307 anlatıyorum panpa

Anlat usta disarda okuyosun herhalde

Haklisin panpa ikiyuzlu olmayan insan yok

bizler (buna ben de dahilim) çoğu zaman düşünürüz; vay be insanlar şöyle... , insanlar böyle... . bakın yukarıda bir dünya şey saydım ama ben bugün ne yaptım? kendime bir bakıyorum da resmen acınacak haldeyim, hani bir insan artık kendini çekemez ama hala bencilliğe devam eder ya, heh işte o benim.
düzen karşıtlığı, isyankarlık, yoğun duygusallık, sinir olma, bencillik, boyun eğme, baskı altına girme, cesaret, korkaklık. bunların hepsini bir bünye üzerinde toplayın, çelişkilerle dolu bir dünya kurun ve içinde rahat ve huzurlu olduğunuzu hayal edin ama bir yandan da burukluk görün kalbinizde. sanki her şey acı olduğu kadar tatlıi tatlı olduğu kadar acı.

@310 dışardayım evet, yani dışarıda okuyorum ve düşünmeye baya fırsatım oluyor lakin şimdi evdeyim yani sözde evimdeyim.

bu duygular içerisinde bir insan nasıl yoluna devam edebilir ya da etmeli mi bunu bilmiyorum.

şu evdeki gürültüye bak arkadaş iki parça şey yazamıyorum.

böylesine dağılırsa düşünceler, böylesine acı verirse her hareket ben yazamam ki dostlar. defterimi istiyorum sadece, sadece defterimi istiyorum. insanların meraklı bakışları üzerimde, anonim olmayınca saygı göstermiyorlar, duygular aşağılanıyor yerden yere vuruluyor, kimse başrolü bırakıp bir kez olsun yardımcı role geçmiyor. beki bende geçmiyorum.
zaman, zaman, zaman... daha ne kadar beklemeliyiz acaba.

karanlıkta o bulvarda olduğum akşamı özledim, kimsesiz müziğin ahengiyle yürümeyi, yargıdan uzak eleştirilerden bıkmış sadece karmaşık ve hiç bir zaman çözülemeyeceğini bildiğin duygularla yürümeyi özledim.

bakın hala, gürültü. bastırsın diye müzik açtım şimdi ona laf ediyorlar.