kimsesiz kaldım

Panpa meragimi mazur gor ama gurultu diyorsun evde ne gurultusu olabilir ki...

bakın kendimi tekrar ediyorum ve hayallerime dönüyorum. aklımda hala aynı şeyler var. size sayfalar boyu aynı şeyi farklı cümlelerle yazıyorum.
kaç gün oldu sırtımda bir ağrı var, yetmezmiş gibi kafam şişti bu günde kalçamda fıtık ağrısına benzettiğim bir halt var.

bir kaç gün boyunca iyice eve kapanıyorum sanırsam. her şeyin üstüne hafta sonuna gelen misafir. nasıl olacak şimdi, sizlerle de mi konuşmayayım?

Ben dinliyorum yaz sen surekli sorma zaten zor yaziyormussun...

çevrem hasta, yok yok cidden hasta tanıdığım bir çoğu hasta. aralarında ciddi hastalıklara sahip olanlar var, bir gün diyorum bu insanları nasıl kurtaracağım, bir gün diyorum banane bundan banane.
şu saçma sapan hareketleri onlar yapmıyor mu? sinir olduğum işler onların aklından çıkmıyor mu? beklentilerle dolu değil mi gözleri? peki bende ki bu duygular nedir?

hainlik, iki yüzlülük, şerefsizlik, korkaklık. bunlar mı benim erdemlerim bunlarla mı hayatıma yön vereceğim.

Devam et panpa

takipte misin?

böylesine dağılırsa düşünceler, böylesine acı verirse her hareket ben yazamam ki dostlar. defterimi istiyorum sadece, sadece defterimi istiyorum. insanların meraklı bakışları üzerimde, anonim olmayınca saygı göstermiyorlar, duygular aşağılanıyor yerden yere vuruluyor, kimse başrolü bırakıp bir kez olsun yardımcı role geçmiyor. beki bende geçmiyorum.
zaman, zaman, zaman... daha ne kadar beklemeliyiz acaba.

karanlıkta o bulvarda olduğum akşamı özledim, kimsesiz müziğin ahengiyle yürümeyi, yargıdan uzak eleştirilerden bıkmış sadece karmaşık ve hiç bir zaman çözülemeyeceğini bildiğin duygularla yürümeyi özledim.

bakın hala, gürültü. bastırsın diye müzik açtım şimdi ona laf ediyorlar.

bu duygular içerisinde bir insan nasıl yoluna devam edebilir ya da etmeli mi bunu bilmiyorum.

şu evdeki gürültüye bak arkadaş iki parça şey yazamıyorum.

@310 dışardayım evet, yani dışarıda okuyorum ve düşünmeye baya fırsatım oluyor lakin şimdi evdeyim yani sözde evimdeyim.

bizler (buna ben de dahilim) çoğu zaman düşünürüz; vay be insanlar şöyle... , insanlar böyle... . bakın yukarıda bir dünya şey saydım ama ben bugün ne yaptım? kendime bir bakıyorum da resmen acınacak haldeyim, hani bir insan artık kendini çekemez ama hala bencilliğe devam eder ya, heh işte o benim.
düzen karşıtlığı, isyankarlık, yoğun duygusallık, sinir olma, bencillik, boyun eğme, baskı altına girme, cesaret, korkaklık. bunların hepsini bir bünye üzerinde toplayın, çelişkilerle dolu bir dünya kurun ve içinde rahat ve huzurlu olduğunuzu hayal edin ama bir yandan da burukluk görün kalbinizde. sanki her şey acı olduğu kadar tatlıi tatlı olduğu kadar acı.

Haklisin panpa ikiyuzlu olmayan insan yok

Anlat usta disarda okuyosun herhalde

@307 anlatıyorum panpa

her yer aynı pisliğe bulanmış. gürültü, gürültü, gürültü. insanlara ne olmuş böyle? bak gene yazacak bir şey bulamıyorum siz deyin evin gürültüsünden, ben diyeyim aklımın karışıklığından. bir gün bu bitmeli ama.
kısa keseceğim o zaman. bugün dışarı çıktığım arkadaşıma da uzun süreli bir veda ettim. belki aylarca görüşmeyeceğim artık. hani her şeyi anlattığımdan ya da can ciğer dost olduğumdan değil. sadece dışarı çıkıyor muhabbet ediyoruz işte ne olsun.
bir çok yerden geçtim bugün, bir çok insan gördüm. o kadar burjuvazi hareketlere meyilliler ki, sanki bir aristokrat. etrafımızda dolaşıyor soylu sınıfının zenginleri, genç asilzadeler. mükemmel bir uyum içindeler sanki, her şeyleri harika ve dışarıya ilgili değiller. buna en fazla gülerim işte. bu insanlar suratlarında bunu göstermeye çalışsalar bile içleri daha farklı, daha kırılgan.bu yazılanlarda kendinizi görüp bana kızabilirsiniz bunlar doğru değil diyebilirsiniz ama size sorarım ya sizler de ben gibi kendi yalanlarını gerçekleri haline dönüştürüyorsa.

Panpa anlat ben varim amk bi hikaye vardi onu okucaktim ama neyse

gene diğer başlıklarda aradığımı bulamadım.

size söylemiştim bugün dışarıya çıkacağımı bakalım neler yapmışım.

sabahki telefondan sonra uyuyamadım, mecburen 2 saatlik uykuyla kalkmak zorunda kalmıştım. tahmin ettiğimin aksine sabah ev boştu.

içimde bir gülümseme belirdi resmen, kendimi istediğim gibi müziğin akımına kaptırabilir, istediğimi yapabilirdim. kısa bir kahvaltı ve dışarıya çıkış

biraz daha mı anlatayım? peki tamam hadi biraz daha yazayım

yazmaya devam edeyim bari.

vay arkadaş gürültüye bak yaşlandım mı amk çekemiyorum

gözünü seveyim alın şunları başımdan yazı bile yazdırmıyorlar şuraya

lan bu ne niye hala boş buralar illa ben çalıp ben mi oynayayım yani