kimsesiz kaldım

adamlar hala futbol düşünüyorlar. bu saatten sonra ne desem bilemedim.

kabus gelip geçecek ve tatlı bir rüya insanların etrafını saracak sonra herkes gözlerini açacak ve yeni bir kabusa merhaba diyecek

elimden gelenin en iyisi buysa benim işim var arkadaş.

yazmadan edemem şu başlıklara bak amk. facebook gibi herkes siyasi bir paylaşım yapıyor. klavye başından ülkeyi kurtardık amk yeter.

bazen hallerini takip etmeli insan yani hayali olduğunu düşündüğü şeyleri. belki sadece kaçmak için istiyordur belki sadece yorulmuştur artık. karışık duygular.
nereye gidersem gideyim peşimi bırakmaz belki de düzen ama denemek lazım. kendimi bir kez daha çukura atıp çıkmaya çalışmam lazım. önce umudumu yeşertmeliyim bunun için de kendime verdiğim sözleri tutmam lazım.

ne yazmalıyım ki? oturup ağlamak istiyorum. tekrar, tekrar ve tekrar. kaçmak istiyorum ama yapamıyorum. her nokta dönüyor dolaşıyor aileye bağlanıyor. tüm bu sevgi saçmalığına inanmasam bile kendime gitme hakkını veremiyorum zaten gidecek gücüm de yok galiba.

hayatta hatırlamak istemeyeceğim çok şey var, her şey sıfırdan başlasa ve kendimi yalanlarla değil doğrularla tanıtsam. insanlar benim kadar yargılayıcı bir tutuma sahip olmasa ya da ne bileyim tüm bu yıkımın içinde biri elimi tutsa, beni bilen, beni seven biri. dost, sevgili farketmez. sadece yanımda karşılıksız sevgiyle dursa. en kötü an geldiğinde beni güldürse biri.

bir gün uyandığımda mutlu kalksam, o gün için biraz umut olsa içimde. ne diye bunları söylüyorum gene, ne diye gözlerim doldu?

her şeye rağmen şu evde bir derin nefes alsam, içimi rahatlatan bir nefes.

o heyecan duygusu mu?
ne için?
onlar da insan değil mi?

bunları söylemesi kolay tabi! offf ne insan içine çıkmak istiyorum ne de bu gibik evde kalmak. gitmek istiyorum beni kimsenin bilmediğini ve geçmişin arkamdan gelmediği bir yere.

bir korkak gibi kaçmak. gerçi şimdi korkak değilmişim gibi konuştum.
saçma.

düşünmek için baya yürüdüm, düşündüm düşünmesine ama var mı bir sonuç?
nerdeee?

yok arkadaş beceremeyecek gibi hissediyorum.

ne yapacağım bugün arkadaş kafam basmıyor hiçbir halta

heyecanımı kaybettim heralde ne yazasım var ne çizesim sadece yatmak istiyorum ama iş iş iş. bakmayın çok meşgul biri değilim sadece kafam saçmalıklarla dolu ve insanlardan uzak durmaya çalışıyorum

Water was running; children were running
We found you hiding, we found you lying
Water was running; children were running
We found you hiding, we found you lying
your city lies in dust
ohh oh your city lies in dust, my friend

your city lies in dust...

@470 aksine işim var ama şimdilik böyleyim yani

ağır işsiz misin panpa

arkadaşlarım konusunu açmıyorum bile. açacak biri yok çünkü

şart olabildiğince dibe batırmaya çalışsa da yalanlara devam edip elimden geldiğinin en iyisini yapmaya çalışıyorum. ama büyük ihtimalle ailem gene olumsuz bir tutumda olacak. bunu anlamak güç olsa da bir noktaya kadar ne düşündüklerini tahmin edebiliyorum.

yazamıyorum da neyse!

ne yazacağım onu bile bilemiyorum inci, şuan da içimde gir hüzün var ama böyle olmaması lazımdı. korkuyor muyum yoksa?

çok fazla emin değilim gerçi içimde böylesine yanıp tutuşan bir istek olduğuna. burada gerçirdiğim haftalar beni tembelin biri yaptı açıkçası.
kitaplar gitti.
defter gitti düşünceler kısıtlandı.
hayaller yok oldu.

önüm karanlık ve ve bana ışık tutan kimseler yok.
ne yapacağıma dair en ufak bir fikrim yok.

şuan için tek dileğim eve girdiğimde beni hiçbir şeyin rahatsız etmemesi.

bugün gidiyorum sonunda.

Sweet dreams are made of this
Who am I to disagree
I travel the world and the seven seas
Everybody's looking for something

Some of them want to use you
Some of them want to get used by you
Some of them want to abuse you
Some of them want to be abused

Sweet dreams are made of this
Who am I to disagree
I travel the world and the seven seas
Everybody's looking for something

Hold your head up, keep your head up, movin' on

cidden etrafımdakilere bağıra bağıra gibtirin gidin demek istiyorum. ulan bir şeyi okutmadılar.