-
1.
+1Başlangıçta
sadece ışık vardı hatırlamak zor ama unutmak imkansız. Sadece ışık var zaman yok mekan yok sadece bir ışık ve yaratıcı. Yeni doğan bir bebeği uçurumdan atmak gibi ; ne olduğuna anlam veremiyor korkuyor mu seviniyor mu bilmiyor sadece düşüyor. Billinmezlikte sonsuzluğa gidiyorum. Bilmek istediğimden emin değilim. Birden var olan
parıltılar beliriyor gözümde yardım ediyorlar ve bana birkaç şey söylüyorlar ne söylediklerini anlamayacağımı sanıyorum ama onlar herkese her şeyi ikna edebilecek güzellikteler yaratanın ışığını taşıyorlar. Onların melek olduğunu sonradan öğrendim tabi. "Işığı kaybetme ,o her zaman senin yanında olacak. Işığı kaybetme" .
-
2.
-1Tamam boş yapma
-
3.
+1Ne olduğunu bilmediğim ama bana içten içe huzur veren
ilahi bir yerdeyim. Keşfetme içgüdüsü ile yürüyorum demek isterdim fakat bu
yürümekten farklı süzülmek belki de uçmaktır. Ne kadar süre geçti bilmiyorum
çok şey gördüm insanların aklının almayacağı şeyler her şeyi idrak ediyordum o
zaman .Amacımızı biliyordum ne yapmamız gerektiğini. Zaman konusunda emin
değildim. Bir asır da geçmiş olabilir bir saniye de. Keşfederken heyecandan
kalbimin yerinden çıkmasını sağlayacak bir ışık gördüm heyecan ile oraya varmak
için bütün kutsallığım ile koşmaya başladım Cennette koşuyordum ,kim bilir belki
de bir daha asla görememe korkusu ile uzun uzun görmek istiyordum belki de bu bir
veda idi. Bir kitap görüyorum Yüksekliği arşa varan. Arkamdan ruhumu söküp
alırcasına hissettiren bir dokunuş hissetim .Henüz zamanı değil. Neyin zamanı
değil diye korkudan içsel bir titreyiş ve
sorumdan şüpheci bir tavırla sorunca .Işık , onu kaybetme diyen ışık
hüzmesi eli ile kalbime dokunup beni sonu olmayan bir yolculuğa gönderdi
.Gözlerimi açtığımda ıslak bir vücutta bana bakan iki yüz görüyorum. Zaman
kavrdıbına alışmam gerek bunları sindirmem ne olduğunu öğrenmem ve aynı zamanda
cennette bulduğum cevapları tekrardan bu yeni yerde gün yüzüne çıkartmam
gerekiyordu.
-
4.
0Reserved + şuku
-
5.
0Büyüyordum asla tarif edilemeyecek hisler yaşıyordum. Daha önceden
hiçbir canlının ve ruhun tecrübe etmediği bir şeydi bu yeni hisler. Babam her
zaman bizden birşeyler saklıyordu . Yüzünde hep bir korku ve pişmanlık vardı.
Yeni kardeşlerim doğuyordu. ikiz kardeşimi seviyordum o ve ben yaratıcıyı bulma
arzusundaydık herkes kendi ikizileriyle geçirirdi zamanını, biri hariç... -
6.
0Son günlerde o rüyaları görmüyorum. Acaba iyileşti mi?
Gözlerimi aniden açıverdim kardeşlerimizden büyükçe bir çığlık geldi bu iklima ve
luzanın sesiydi bütün aile koşup oraya vardığında en büyük abimin yerde ölü
durduğunu her zaman etrafına nefret püsküren abimi ise yüzüne sıçramışkanlar ile dehşet
duygusuna kapılmış ve vahşileşmiş halde görmüştüm. Kardeşler ağlarken gürültüyü
babamız bozmuştu.
-
7.
0okuyan birileri var mı ?