küçükken bisitletimi çalan kürtten dayak

pkk adamin gotunden boyle kan alir ★PKK★ kurdistan topraklarinda izinsiz girilmez

Kürtler kadar huur çocuğu görmedim aralarında istisnalar var ama %95 i oyle

len bursa çocuğu zütünü gibmediklerine dua et

bursayi gordum okumayi biraktim

aq kurdü

orusbuuuuuuuuuuuuuu çocuuuuuuuuuuvuuuuuuuuuuuuuuuu küüüüüüüüüürtttttttttttttttttllllllllllllllllllllllleeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerrrrrrr

atatürk bunları gibicekti zamanında ama gibmedi şimdi bu bin kürtleri biz çekiyoruz amk

Özet : Vahşi yaratık kürtlerden herşey beklenir

yemiştim.
9 yaşındaydım o zaman. bursanın varoş bir mahallesinde ailemle yaşam mücadelesi veriyorduk. sokakta bigibleti olmayan 1-2 çocuktan biride bendim. okuldan sonra bigibleti olanlar taksicilik oynardı bende onları oturup izlerdim bi köşede. bigibleti olmayan oynayamazdı çünkü. annem farketmiş benim bu duruma üzüldüğümü. babama söylemiş bigiblet istediğimi. ailem fakirdi babam bi tanıdığın kamyonunda şofördü. kıt kanaat geçiniyorduk yani.
okuldan geldiğim bi gün gözlerime inanamamıştım. babam bigiblet almış kapının önünde monte ediyordu.onu görür görmez sokağın başından eve doğru hızlıca koşup sarıldım babama öptüm. mutluluktan uçuyordum en büyük hayalim gerçek olmuştu artık benimde bigibletim vardı hemde 18 vites (:
hemen arkadaşlarda toplandı başımıza en güzel bigiblet benimdi artık havamdan geçilmiyodu.

okula gitmek istemiyordum bigiblete binmek için.okuldan sonrada eve koşarak geliyordum bir an önce bigiblete binip gezmek için çok mutluydum.ama bu mutluluk fazla uzun sürmedi malesef
aradan 1 hafta geçmiş ben bisitletime palet,boncuk falan takmış bir güzel süslemiştim hatta korna bile takmıştım
korna: http://images.ticiz.com/4...80_w640_h640_dsci0032.jpg

zar zor ayağa kalktık sametle çeşmeye gittik elimizi yüzümüzü yıkadık çocuukları aradık koca parkta ama bulamadık ağlaya ağlaya evimize döndük
annem beni o halde görünce çok korktu anlattım olanı sağlık ocağına zütürdü beni hemen. doktor merhem falan verdi.
akşam babam eve dönünce onada anlattım ağladım. durumumuzda yoktu ki tekrar bigiblet alsın bana. alamadı da babam o olaydan yaklaşık 2 sene sonra trafik kazasında rahmetli oldu. annemle ben köye dedemgilin yanına gittik. annem bidaha evlenmedi ve benimde birdaha hiç bigibletim olmadı.

en büyük olan kürt çocuğu in bakayım bikaç tur ben gezeyim dedi. olmaz eve gitmemiz lazım falan dedim ama dinlemedi tabi in lan dedi itti beni.
bisitletle birlikte yere düştüm canım yanmıştı ama kendime yedirememiştim kalktım ayağa vurmaya çalıştım çocuğa ama diğerleride karıştı sametle bana vurmaya başladılar.biz ufaktık gücümüz yetmemişti. tekme tokat dövmüşlerdi bizi. burnum kanıyodu bnm çok canım yanıyodu. samette ağlıyordu o da çok korkmuştu. çocuklar bizi dövdükten sonra bigibletlerimizi alıp küfü ede ede gittiler.
bende ağlıyordum babamın belkide kendisi aç kalıp bana aldığı bigiblet gidiyordu ben yerde çaresizdim.

Özet geç bin

sokakta samet diye bi çocuk vardı onunda bisitleti vitesliydi.iyi arkadaştık
bir gün okuldan sonra sametle botanik parka gitmeye karar verdik evden biraz uzak sayılırdı ama güzel bir macera olucaktı.en azından biz güzel olur sanmıştık.
sametle sürdük bigibletleri botanik parka. parkta o zamanlar yeni yapılıyordu fazla insan olmuyordu.
parka henüz varmıştık daha bikaç pedal atmıştık ki 5-6 tane kürt çocuğu birden önümüzde belirdi.biz sametle yaşıttık. çocuklarsa bizden büyük belki 13-14 yaşlarındaydılar.
içlerinden biri nabıyonuz lan burda izin aldınız mı parka girmek için dedi
etrafımızı sardılar ben korkuyordum samet nerdeyse ağlıcaktı.