kız arkadaşıma unutamayacağı vicdan azabı

edit: panpalar siz toplaşın bi sigara alıp gelim. gelince devam etcem.

çektirdim. ben kenar mahallelerde yaşayan bir gencim. kısacası fakiriz. babam beni okutmak için elinden geleni yaptı, yapıyor da... 3 senedir üniversite kazanamadım, beni okutmayı çok istiyordu, babasının yani dedemin vasiyetiymiş, bu çocuğu ne olursa olsun okutacaksın diye... en sonunda annemin bileziklerini satan babam beni bahçeşehir üniversitesine yazdırdı. biliyorsunuz ki bahçeşehir daşşaklı bir üniversitedir. bütün bilezikleri satmasına rağmen sadece okula verdiğimiz paraya yetiyordu. okulda ne kantine gidiyordum, ne sosyal faaliyetlere katılıyordum. gibko gibko geziyordum. zengin binler var, porsche lerle, audilerle gelen... çok özeniyordum ve yanlarında da hep kızlar. ben de yakışıklı bir binim. kendimi ezik göstermeyerek hep ön planda durdum sanki zenginmişiz gibi.

tabi bu kolay olmuyordu. marka pantolonlar, gömlekler falan. bu arada bi arkadaş ferihanın erkek versiyonu demiş. aynen katılıyorum arkadaşa, buraya kadar aynı feriha. zaten o diziyi izlediğimde gözyaşlarıma hakim olamıyorum. herkes babamın inşaat mühendisi olduğunu, annemin de özel bir şirkette halkla ilişkiler departmanında müdür olduğunu biliyordu. böyle söylemiştim herkese...

yakışıklı bin olduğum ve beni zengin bildikleri için kızlar etrafımda olmaya başladı. ortamlar falan oluyordu ama sadece üniversite içiyle kısıtlıyordum, biliyordum ki dışarı çıksak yarra yerdim. her şey ortaya çıkardı.

ilerleyen zamanlarda etrafımda olan kızlardan biriyle çıkmaya başladık. ibrahim arıkanın kızı. belki bilirsiniz. yani zengin bir kız. gönül eğlendirdiğini biliyorum tabi, 2 aydır tanıdığı biriyle ciddi olamazdı zaten. bunun farkında olarak tabi hiçbir şey çaktırmadan devam ediyorduk ilişkimize...

yaklaşık 1 hafta önce buluştuk ve bir cafede oturuyoruz, kahve içiyoruz. bana evlerinde bir parti vereceğini gelip gelmeyeceğimi sordu. düşündüm, olabilir dedim. tamam tamam gelirim dedim. parti geçtiğimiz pazar günüydü.

bu konuşma perşembe günü oldu önümde 3 gün vardı. biraz paraya ihtiyacım vardı, yanımda bulunsun nolur nolmaz diye. babama gittim yok dedi, anneme gittim yok dedi. çıldırmak üzereydim.

para da dönüşte göz boyamak için taksi parası için. o kadar. gidişte zaten minibüsle gittim.

yok bulamadım. gün oldu cumartesi cebimde tek kuruşum yok. napıcam ben şimdi, gelemeyeceğimi söylesem mi diye düşündüm. olmazdı artık, çok geçti. bunları yaşarken babam odama giriyor ve gardolabımdaki marka pantolonları gömlekleri görüyor. bunları nasıl nerden aldın diye bana yükleniyor.

baba hediye diyorum inanmıyor. çünkü 4 pantolon 5 gömleğim vardı. hepside taşşaklı markalardan. ben bunları babamın okul parası için ayırdığı paradan aşırıpta almıştım. hemen gidiyor paraya bakıyor ve içinden 2 bin lira ekgib. gözü döndü, annemi dövdü. bana bi şey yapamadı ama annemi dövmesi, bi paraya sahip çıkamadın diye dövmesini yediremedim.

aldı bütün pantolonları gömlekleri bahçeye çıkardı. napcak ki bu yannan herif demeye kalmadan evdeki kolonyayla birlikte ateşe verdi. baba napıyosun sen dedim. sus gibtirme belanı geç içeri dedi. geçtim ben de gibe gibe...

dedi bundan sonra sana yol parandan başka gibsen para vermiyorum. ben yine rahatım annemden alırım diye ama bin anneme de para vermiyor artık. bütün alışverişi falan kendisi yapıyor bu olaylardan sonra.

aklıma yarınki parti geliyor. ananı gibim yarın parti var ne gib yicem diye düşünüyorum. üstüme giyeceğim taşşaklı hiçbr şeyim kalmadı. para yok. gibi tuttuk diye kendi kendimi yiyorum.

pazar oluyor. sabah 8 gibi kalkıyorum. zaten hiç uyuyamamıştım. düşünüyorum ne yapacağımı üst baş yok para yok. ama gitmekte zorundayım. dolabıma bakıyorum belki yakmadığı bir şey vardır diye ama yok bin hepsini yakmış. bir tane bırakmamış.

bir tane kapri ve üzerimde gece soğuk olduğu için giydiğim süveter var. üzerimdekilerden başka giyeceğim bir gib yok. mecbur böyle gidecektim. gidecektim tamam üstümü falan hallettim diyelim naasıl gidecem oraya kadar. para yok.

dediğim anda televizyonun kenarında bozukluklar gördüm. tamı tdıbına 5 lira 15 kuruş. hemen aldım. burdan 1 buçuk liraya minibüsle oraya giderim. dönüşte taksiye binerim. herkes taksiye bindiğimi görür köşede inerim taksiden. indi bindi parası olarakta 2 buçuk lira veririm. sonra minibüsle tekrar dönerim diye düşündüm.

para işini de halletmiştim artık. geriye akşamı beklemek kaldı. ama aynada kendime bakıyorum yakışıklı olduğum için sırıtmıyordu fazla. sonuçta partiydi ve kimse buna dikkat etmez diye düşünüyordum.

akşam oldu. bindim minibüse eve varmadan indim. oraya akdar yürüdüm. içeri girdim. herkes gelmişti ve ortam kurulmuştu. flaşlar falan patlıyor, ışıklar kapalı, daha ben farkedilmedim kimse tarafından. deliler gibi dans ediliyor. tabi bende ediyorum. sonra flaşlar söndü ışıklar açıldı.

tam ortadaydım. ışıklar açılınca halimi herkes gördü. altımda kapri üzerimde annanemin ördüğü süveterden başkası yoktu. kız arkadaşım yanıma geldi bu ne hal dedi. cevap veremedim. arkadaşları dalga geçti benle. he he mala bak, allahın fakiri bi de gelmiş dans ediyo, niye çağırıyosun böylelerini dedilr kız arkadaşıma.

ben kız arkadaşımın her şeye rağmen yanımda olacağını umuyordum. ilk zamanlar gönül eğlendirmek için benle olduğunu düşünüyordum ama partiye çağırınca erkek arkadaşı olarak ciddi olduğunu anlamıştım. beni kollar dedim içimden. bu zengin binlerine haddini bildirir dedim kendi kendime.

@102 arkadaşlar orada söylenen sözleri birebir söylemiyorum, hatırlamıyorum inci ağzıyla söylüyorum bir çoğunu. fakir falan diye. @102 bu sözüm sana.