lagluga

köleliğin insani ve ahlaki olmadığı ilk olarak aydınlanma çağında anlaşılmaya başlanmıştır. i̇lk kanunlar i̇ngiltere’de ve abd’de 19. yüzyılın ilk çeyreğinde, 1807 yılında çıkarılmış, daha sonra diğer avrupa devletleri onları izlemişti. avrupa'da i̇ngiltere'den sonra köleliği ilk kaldıran osmanlı i̇mparatorluğu'dur. osmanlı'da kölelik, sultan abdülmecid döneminde 1847’de bir fermanla yasaklanmıştır.
i̇stanbul'daki fransız büyükelçisi "vergennes"in damadı olan baron de tott şöyle demiştir: "i̇tiraf etmeliyiz ki, kölelerine ve cariyelerine kötü davranan avrupalılardır. bunun sebebi de : doğuluların köle satın almak için para biriktirmeleri, avrupalıların ise para biriktirmek için köle satın almalarıdır."
1926’da milletler cemiyeti bütün dünyada köleliği yasaklamış, daha sonra birleşmiş milletler de bu hükmü teyid etmiştir.

kölelik, orta çağ’ın bitimine değin, batı toplumunun iktisadî ve sosyal açıdan ayrılmaz bir parçası olmuştur.
batı dünyasında; feodalizmin tarih sahnesinden çekilerek yerini burjuva ekonomik sistemine bırakmaya başladığı ana kadar kölelik kurumu, emek veriminin düşük ve teknik imkânların son derece kısıtlı olması sebebiyle en önemli üretim aracı olagelmiştir. son derece ağır şartları haiz olan köle hayatında ancak 19. yüzyıl sonlarından itibaren bir miktar düzelme meydana gelm