liseliler dağılsın diye geceyi bekledik

evet beyler asıl konuya geliyorum toplaşın bu unutulacak kadar eski ama asla unutulmayacak kadar derinlere işlemiş bir hikaye

hadi bakalım

evet sendeyiz ?

puromu yaktım zengin muhabbeti ararken geldiğim yere bak amk

anlat panpa

ebenizi gibeyim sabah 10 da dersim var yatmayıp aranızda fink atıyom binler

zütelek bir adana gecesiyle selamlıyorum sizleri panpadaşlarım okuduğum bu şehrin büyük sorunları var :(

baylar ve bayanlar şunu açık edeyim; hayat o kadar garip ki. onun gibi basitlikler içinde yaşayan hayatın en basit ama en saf zevklerini tatmaktan çok mutlu dünyalar kadar mutlu olmayı başaran birisi için bile. ama o bunu ancak o gece anladı. o karanlık ve asla hatırlamak istenilmeyeceği ama hiç bir zamanda unutulmayacağı o gece. ama tabi o geceden önceside vardı.

@48 bi gib anlamadım amk hikayenin ortasından başlamasana başından başla

onun hikayesi 1870 lerin erzurumunun bir köyünde başlamıştı. o döneme göre çok varlıklı bir ailenin çocuğuydu. babasının o yörede belli bir namı bolca toprağı bir çok dostu seveni tabi bir okadarda sevmeyeni vardı. o hayatını hep basit yaşadı. büyük planları hiç olmamıştı. bileği biraz dönmeye başladığında babasının tarlalarında beraber orak sallıyor, ekin ekiyor harman kaldırıyor at biniyor ki bu en büyük zevkiydi ve arkadaşlarıyla en bilindik oyunlar oynuyor ve en sevdiği şeylerden birisi köyün sırtlarında o tek ardıç ağacının dibine uzanıp gözlerini semaya dikerek ağacın dalları arasından süzülen ışık huzmelerine dalıp uyuya kalıyordu işte böyle geçmiş hayatı ve 19 larına gelmişti dursun ağa

o gün yine atnı binip o ağacın dibine sürdü atını yemeğini henüz yemişti. ağacın dibine vardı atını ağacın dallarından birine bağladı ve dibine uzandı. cebinde babasının lazlardan satın aldığı biraz tütün ve sigara kağıdı vardı. güzelce sardı. bir parça kav ve kibritle sigarasını yakıp yine yüzünü göğe dönüp o ışık huzmelerinin dalların arasından süzülüşünü izledi. sigarası henüz bitmişti ki gözleri kararmaya başladı bir dinginlik çöktü üstüne göz kapakları ağırlaştı ve dalların arasından vuran ışık yavaş yavaş kaybolmaya başladı. ışık yerini karanlığa bıraktı nihayetinde boşluktu. sessiz boşluk. ama ne var ki bu sessizlik çok uzun sürmedi bağırtılar vardı patlamalar, ağlayışlar yakarışlar, cehennemmiydi bu... bir karamsarlık duygusuyla örtülüydü gördüğü aslında göremediği, duyduğu herşey. bir at kişnemesiyle aniden gözleri açıldı. yıldızlar örtmüştü semayı ama kayan yıldızlar. at çok huysuzdu her şey bir anlığına karmaşık ve belirsizdi. tüm bu belirsizliğin içinde bir gerçek vardı. duyulan bir gerçek, aşağılardan köyden silah patlamaları ve bağırışlar geliyordu. çığlıklar sessiz geceyi yırtıyordu. neydi bu böyle...

yarın vizem var gençler uyumam lazım bu yaşanmış hikayeye yarın buradan devam ederiz.