+2
bugün osmanbeyden karşıya geçecektim. metroya bindim. oradan marmaraya. benim bineceğim trene tekerlekli sandalyeli bi abi de binecekti. peronda dolandı trene binebilecek boş bir yer bulabilmek için: yoktu. tabi bizim azami derecede saygılı insanımız hemen açık kapılara atlayarak bu abimizin önünü kestiler. trenlerde açılıp kapanabilen üçlü bir koltuk vardır. kapalı durur. eğer engelli aracına sahip biri varsa oraya geçer, yoksa normal kullanılır. her neyse, abimiz trene bindi bir şekilde. ama onun için ayrılan yer nezaket örneği istanbullular tarafından kapılmıştı. abimiz hiç ağzını dahi açmadan kapının yanına geçti. 3lü koltuk boşaldı. kibar bir hanımefendi bu fırsatı geri tepemezdi, boşalır boşalmaz oturdu. düşüncesiz herifin teki oraya neden oturuyorsunuz orası beyefendinin hakkı dedi bahsettiğimiz abimizi göstererek. abimiz sakin bir şekilde bizim hakkımız ama otursun otursun böyle iyi dedi. sonra sesi donuk kadın ayrılık çeşmesi dedi ve trentren durdu. abimiz asansöre gitti, ben merdivene. eminim ki iyilik timsali insanlarımız abimize müsade etmeyip asansörde istiflenmiştir.