Size çocukken başımdan geçen bir hikayeyi anlatacam beyler, hepimizin küçükken yaptığı gibi bende merdivenlerden hızlıca aşağı yukarı koşardım, bir nevi oyun ama kendimle yarışırdım, sizde mutlaka yapmışsınızdır, pek emin olmamakla birlikte 5 yada 6 yaşındaydım o dönem, merdivenlerin üst tarafı koridordu, ben aşağıdayken biri seslendi, benle iddaya girmek istiyordu, bilmem kaç kuruşuna iddaya girerimki merdivenlerin sonuna kadar koşamazsın gibilerinden, belirli bir zamanı yoktu bu olayların, daha sonraları merdivenin üst kısmında oturup sohbet etmeye başladım, tabiki iddalaşmalar üzerine sohbet ediyorduk genelde, bu ses kendi beynimde yarattığım bir ses değildi beyler dikkatinizi çekerim, erkek sesiydi ve sanki karşımda biri varmış gibi konuşuyordu, daha sonraları bu iddalaşmalar bir kaç kuruş yerine hayatına iddaya girerimki bunu şunu yapamazsına döndü, büyüdüğümde sesler kesildi, ve kimseye anlatmadım o dönem hep kendime sakladım vede unutmuştum zaten, bir gün abimin evinde (ozamanlar ben 18 abim 22) korkulu hikayeler anlatmaya başladık, ben birden bire eski evimizde bu başımdan geçen hikayeyi anlattım, abim sustu ve ciddi bir surata büründü yüzü, iddalaşma olayını söylememişken daha abim birden ‘’senle iddaya girmeye çalıştımı?’’ diye sordu, birbirimize baktık baya ürkmüştük o an, daha sonra anneme sorduk (annem dinine bağlı bir kadındır) oda bize eski evimizde üç harflilerin olduğunu dile getirdi, taşınma nedenimizde oymuş zaten, buda böyle bir anımdır