metro istasyonuna git

adamı başından bahanelerle savuşturdu ve tekrar düşüncelerine yoğunlaştı.

-Bende en az onlar kadar yalancıyım. Nefret ettiklerimden ne farkım var.

evine dönüp uyumak istedi. Düşünmeden, yıpranmadan, incinmeden uyumak.

ve sessizlik işte aradığım bu gene kimse yok.

uzun zamandır onu ilk defa böylesine net görüyordu. Yüzü canlı, gözleri parlak ve gülümsemesiyle baş döndürücü. Dokunmaya cesaret edemedi.

bir kez olsun sarılıp kokusunu içine çekebilmek işte hayatın bir kaç saniyesine böyle geçirmek...

çalan telefonun sesiyle uykusundan uyandı. Cevap vermedi, veremedi. Sadece karanlık içindeki tavanı izlemeye başladı.

yanında kimseyi istemiyordu ama bir parçası da onlar olmadan olmaz diyordu.

-bu kafesten çıkmalıyım ama kim bana yol gösterecek ben mi?

kanatları kırılmıştı belkide. duyguları açlıktan ölecekti. Gözlerini tekrar kapattı. Bir dünya daha yaratmalıydı.

bir tane okuyanım var allah(neye inanıyorsan tabi) (inanç yoksa da neyse saçmalamak yersiz şimdi) razı olsun senden

bu sefer istediğini yapamamıştı. kendisini bekleyen yeni dünyalar yeni benlikler yoktu. aklına uyuşturucuya bir kez daha davranmak gelse de bunu yapamadı. bir defasında olmamıştı şimdi tekrarlamak yersiz davranış olurdu.

saat epey ilerlemişti. kahramanımızın gece yürüyüşleri onu her zaman karar vermeye zorlardı. hatta bir defasında farklı bir amaç içinde çıkmıştı. sokakta bir serseri bir suçlu arıyordu. O bir parazit görmek istiyordu. ancak saatin geçliği ve yorgunluğuyla hayatının geri kalanı gibi bunu da bir kez daha erteledi.

arkasında yanan cılız bir şıkla ısınmaya çalıştı bir süre. ara sıra gelen titremeleri onu daha da sinirlendiriyordu. Bu tükenmiş ve kararsız hali onu yatağa tekrar bakmaya zorladı. derin bir nefes ve uzun bir küfürden sonra sabahın neleri getireceğini düşündü.

@34 ben her defasında o ürpertiyi hissetmek için binip binip duruyorum

evinin verdiği rahatlık ve tiksintiyle beraber gözlerini loş odanın tavanına dikti.

-Düşün, düşün, düşün. ben beyazım onlar siyah. Hamlelerim kısıtlı ama hala oyun bitmiş değil. Yenilmiş olsam da tüm taşlarımı kaybetsem de ben bunu ben olarak bitireceğim.

-tabi işte daha güzel bir soru ben kimim?

yılların sessizliği bizleri cevapsız bırakır bazen işte bu da onlardan biriydi.

bu düşünceleri onu ayağa kalkmaya zorladı. zaman yatma vakti değildi.

her zaman olduğundan şıktı bugün. Onu görecek ona sarılacakmış gibi hissediyordu. Kokusunu işine bir kez daha çekmeliydi ve bu yozlaşmış, kokuşmuş dünyadan bir daha uzaklaşmalıydı. Kısa bir duraksamadan sonra kendine geldi, eline şemsiyesini alıp dışarı çıktı. Artık serin ve yağmur bir havanın altında içine işleyen bir soğukta yürüyordu. Titremeleri soğuktan çok duygularına aitti.

etrafta insanlar günlük yaşantılarına odaklanmış, bir gün öleceğini düşünmeden bu yılları umursamaz bir hava içinde harcıyorlardı. herkes birar mahkumdu ama kimse elinde ki zincirleri göremiyordu.

-bugün ayın 5'i, 5 şubat işte bugün ben doğdum. bugün benim için bir doğum günü olduğu kadar da bir devrimin günü.

yataktaki umudu iyice kaybolmuştu. Bunca yıl boyu nereye adım atacağını bilmeden sadece gitmişti. Onu yollara başkaları sokmuştu.Çocukken bir hayale sahipti, gözleri onun üstündeydi. Bir tutkuya bir hırsa sahipti onu hayata bağlayan.

kısa bir mola olsun bu da

This ain't a song for the broken-hearted
No silent prayer for the faith-departed
I ain't gonna be just a face in the crowd
You're gonna hear my voice when I shout it out loud

It's my life, it's now or never
I ain't gonna live forever
I just want to live while I'm alive

It's my life
My heart is like the open highway
Like Frankie said I did it my way
I just wanna live while I'm alive
It's my life

bon jovi- it's my life

öldükten sonra da yaşamak inanmak istiyordu. Belik cevapları hiç bulamayacaktı belki de doğrularla yüz yüze gelecekti ama kesin olan şey soruları terk edecek olmasıydı.

karar verdiği gibi bugün başkasıydı.

köşeyi döndükten sonra telefonunu çıkardı. işte günün ilk adımı bu da.

numarayı hızla çevirdi. her çıkan çalma sesiyle sanki beyninin içi sarsılıyor kalbi duruyordu. Soğuk soğuk terliyor ve etrafı göremiyordu.
bekledi.
-alo.
.
.
.
-alo, orada mısın?

bu sözleri işitirken hayallere dalmıştı bile. her olasılık gözlerinin önüne geliyordu. Cesaretini toplayıp

-Seni seviyorum.
.
.
.

telefonu kapadıktan sonra bir gülücük belirdi yüzünde. Bir yandan da kanayan kalbini teselli etmeye çalıştı. hava hiç bu kadar boğucu olmamıştı.

Yürümeye devam etti. Onları aramak mantıksızdı. Eskiden aileden biriydi. şimdi ise her konuda olduğu kadar kararsızdı. Onları seviyordu ancak bunu yapmak gereksizdi.

-zamanı biraz ileriye alıyorum.

sonunda bir sırıtma ile ekledi.

artık kabullendiği şeyler vardı. O da sizler kadar emindi buraya hiç bir şey veremeyeceğine. Ne bir düzen, ne eşitlik, ne sevgi, ne yardım, ne de sıcak bir gülümseme.

bu hayatı o seçmedi ama noktayı koyabilirdi.

yürümeye devam etti.

yanında kimsesi yoktu ama ilk defa bunu düşünmüyordu. metro istasyonuna vardı. telefonunu kapatıp kulağı kulağında sadece müziği dinleyerek merdivenleri çabukcak indi.

tren geliyor. Bunu yerden hissediyordu. yaklaştıkça heyecanı artmaya başladı. olmak istediği kişi olamadı. Yapabilecekken o ve diğerleri her zaman başka yollara saptı, sapmak zorunda kaldı.

tren geliyor.O sesi duymalıydı, kulaklığını çıkarıp müzikle vedalaştı.

sırtı tekrar ürperdi. işte gelen trenin sesi ve soğuk esintiyle beraber tekrar bulutlarda geziyordu.Bu fırsatı geri tepmemeli.

Ayağa kalkıp ilk adımını attı. işte kendi devriminin sonu. hayatına kendi yön veriyordu. başarmıştı işte.

2. adımını attı cesaret onu terkediyordu. Gözlerinden yaşlar süzülüyor ve daha uzağa gidiyordu benliği. Tüm karmaşanın sonu bu olsa gerek.
bu bir pes etmek miydi? oyuna başlamayı hiç istememişti. beyaz ya da siyah olmayı seçmedi. hamleleri bile kendi yapmadı.

Ancak şimdi taşları vermekte özgürdü. işte kral

-sarı çizgi-

3 adımla sarı çizgiyi çoktan geçmişti. Şah çekilmişti bile. Tüm kalabalığa rağmen kimse bunu farketmedi. Herkes kendi filmini izliyordu.

Kısık ve soğuk bir sesle

-Özür dilerim...

ince ve sert bir ses. Herkes kendi filmini yarıda kesip olan bitene anlam vermeye çalışıyordu. Halbuki durum o kadar basitti ki.

Şah ve Mat

size güzel bir şarkı sözü daha

Hold up
Hold on
Don't be scared
You'll never change what's been and gone

May your smile (may your smile)
Shine on (shine on)
Don't be scared (don't be scared)
Your destiny may keep you warm

cause all of the stars
Have faded away
Just try not to worry
You'll see them some day
Take what you need
And be on your way
And stop crying your heart out

Get up (get up)
Come on (come on)
Why you scared? (I'm not scared)
You'll never change
What's been and gone

cause all of the stars
Have faded away
Just try not to worry
You'll see them some day
Take what you need
And be on your way
And stop crying your heart out

stop crying your heart out-oasis

işin bir diğer tarafı bir kişi okuyupta anladı. panpa sana şuku+nick6 yı borç bilirim

bu başlığı kendim için çık tutacağım ara ara yazarım gene.