Okul çıkışı evin yoluna koyuldum duraktan tırrek, fakir, koltuk altı küflenmiş gibi insanların bindiği esenyurt minübüsüne bindim. Şükrübey durağında 12 yaşında 2 adet kezban niteliklerinin tamdıbını taşıyan kız bindi. Dibimde durdukları için ister istemez konuşmalarını dinledim. isimleri Betül ile Hilal idi (konuşmalarından sonra hayatta unutmam).

Betül: Ayyy Kıızıımm dün akşam emrecaan bana asılıyorrdu bakmalı mıyım? sence.

Hilal: Kızım senin erkek arkadaşın mert fakir zaten bu emrecanda çok zengin ikisini aynı anda zütürürsen çok fena olur dedi ve beraber güldüler.

Zaten birazdan inecektim bunun ardından aklıma putinin bombaları niteliğinde bir ayar fikri geldi ve kapının dibine giderek uygulamaya başladım.

Hemen annemi aramış numarası yaptım ardından:

Ben: Anne eve bir şey lazım mı?
Ben: Kaşar mı istiyorsun ?
Ben(Bağırarak): Gerekek yok yanımda 2 tane var diyerek minibüsten indim.
Arkama döndüğümde kızların bana mal gibi baktığını gördüm ve hiç asaletimi bozmadan yürüdüm. Buda böyle bir anım oldu.