küçüklüğümden beri hep ilerde mutlu olacağımı sanardım.

Allahım şu ortaokul bitsin iyi bir liseyi kazanayım sonra rahatım mutlu olurum dedim olmadı daha büyük sorumluluklar bindi sırtıma.

Allahım şu lise bitsin üniversiteyi bir kazanayım ondan sonra rahatım benden mutlusu olmaz dedim yine olmadı.

Allahım şu okul bitsin iş hayatına bir atılayım hiçbir derdim kalmaz oh benden iyisi olmaz dedim demez olaydım.

Hayat ilerledikçe daha da mutsuz daha da umutsuz oldum. benimle beraber dertlerim de büyüdü.

mutluluk Ay'a yaklaştıkça daha da uzaklaştığını görmek gibiydi. Ben onu yakalamak için her koştuğumda benden daha da uzaklaştı.

Ve şimdi dünyanın belki de en mutsuz adamı oldum çıktım.