o aralar lise terk, sokaklarda it gibi geziyorum. para yok pul yok, annem mutfak harcligindan sigara parami veriyo. o da bigun sigaram var bi gun otlanmaya calisiyorum. bazen istasyonda kefal ariyorum. yarisina kadar icilmis, tren gelince atilmis sigaralarin adi kefaldir. tabi tek sorun tinercilerle rekabet etmek. surekli is gorusmelerine gidiyorum ve her gun babamdan azar isitiyorum. bi tak olamadin, bi baltaya sap olamadin, bilmemkimin oglu polis olmus, bilmemkimin kizi hemsire olmus. olurlar tabi amk, onlarin kafalari rahat. sonra azarlama fasli bitince hemen sanki kapidaki iti kovar gibi iki tekme atiyodu. heralde hosuna gidiyodu veya spor gibi geliyodu. her aksam o uc bes tekmeyi sallardi, ben de otomatikman cenin pozisyonuna gecer onun uzerine gibtir git odana demesini bekler ve sessizce odama giderdim. babam her telefon gorusmesinde, annem her konusmasinda ayni soruyu sorarlardi,

"vasifsiz isci aliyorlar mi?"

iste ben oydum, vasifsiz isci. dinleyen varsa rezerveleri alsin, ask entrika, fakirlik ve zenginlik kokan bomba bi hikaye geliyor. tahminen bir sene burada beraber olucaz. kapin onlerden yerlerinizi.

komsumuz cemil amca vardi, onun damadi bir is kazasi gecirmis. sirtini fena incitmis ve bes gun calisamiyo. issiz kalmayi da gotu yemiyo tabi, ne sigorta var ne bisey. uc gun calisiyo haftada, kalanini yevmiyesinden kesiyolar. kalan uc gun de ben gidiyorum onun yerine. sabah besbucuk gibi evden cikiyorum aksam dokuzda banliyo ile yine semte geliyorum. o ara yine uc bes kurus para geldigi icin iyi gunlerimi yasiyorum. babamin da tekmeleri dinmis ve azarlarini yarisini nasihate cevirmisti. yine bi cumartesi sabahi sabah namazindan sonra tesbih cekerek beni uyandirmak icin sabahin besbucugunu bekleyen babamin azarlariyla uyandim. bak daha yatiyo, tak var televizyon izliyosun gece yarilarina kadar. kalk elini yuzunu yika dogru ise. uc dakika icinde kendimi banliyo trenine kosarken buldum. bos arazide belli bir yol izlemeden benim gibi trene dogru giden elli kisi kadar vardik. bana serengeti vadisinde su icmeye inen mandalari hatirlatti bu sahne. onumuzdeki araziye duvarli ve guvenlikli site yaptiklari icin yolumuz biraz daha uzamisti. tren gelince hepimiz kapilara saldirdik. genelde trende ayakta duracak yer bulamazdim ama bunun bir avantaji da olurdu. kendi agirligimin buyuk kismini cevremdeki insanlar tasirdi. oturan tiplere bakardim, genelde ayni tiplerdi. acaba bu rekabet ortaminda oturacak yer bulmak gibi bi zor bi basariyi nasil beceriyolardi. o adamlarin trende yatip kalktigina kanaat ettim.

banliyo treninden inince sanki medeniyete kavusmus yerliler gibi hissediyodum kendimi. itis kakis yokus assagi yollardan sekerek calistigim kot atolyesine geldim. kapida genelde sigara icilen yerde ayakta dikilen patronun kayincosu hapci sadri yavsagi beni bi suzer, sonra saatine bakardi. hemen hemen her gun iki uc dakika gec kaliyodum ama tren saatlerine bakinca vaktinde orada olmam mumkun degildi, bunu kac kere anlattim. bir cuval biyigi ve koseli bi surati olan vanli duvar gibi bi surata karsi ne anlattiginin onemi yok. her soyledigim suratindan sekip geri bana geliyodu. utu tezgahinin basina gecip bu lanet gunun bitmesini dilemek zamani gelmisti. uykumu alamadigimdan bikac kere tuvalete gidip gozlerimi kapattim ama on dakika gecmeden hemen bu sadri yavsagi kapida bitiyodu. bu lavuk bi hap iciyomus, uyariyomus. boylece uc dort gunde bi uyuyomus. parasizlik yuzunden sigaradan daha ilegal bisey denemeye firsatim olmadigi icin daha fazla bilgim yok bu konuda. sigara icmeye gittigimde sadrinin kacinci sigara bu diye kukremesiyle irkildim. samete soylicem, sen bi daha gelme aslanim dedi. abi ucuncu sigaram diyemeden arkasini donup gitti. ertesi gun sabahi samet abiden gel hesabini kes diye mesaj geldi. babama bisey diyemeden yine ise gidiyo gibi gittim ve parami aldim. ama simdi aksami etmem lazimdi. yillardir istanbulda oturmamiza ragmen sadece adini duydugum taksim denen yere dogru yurumeye basladim. kafamda binlerce sorular, kaygilar, dusunceler birbiriyle gibisiyodu. kendimi acik olan ilk bara attim. bara kadar gittim, garson bana oturun biz gelip siparis aliriz dedi. bi insanin benim ayagima kadar siparis alacak olmasi cok degigib bi duyguydu. oturdum garson yanima geldi, evet abi dedi. bir bira dedim ve hayatimda duydugum en zor soru ile karsilastim, efes mi miller mi bomonti mi. adama abi sen normalde ne veriyosan ondan ver diyebildim sadece. biranin yanina fistik geldi, adama ben fistik soylememistim dedim. ikramimiz dedi ve bana acir gibi bakti. insanlarin bana bakip ne oldugumu saniyeler icinde anlamalari hep sinirimi bozmustur.

siradan bi musteri olmadigim malumdu. barin personeli bana aldirmadan temizlik yapiyolardi. aklimda iki buyuk duvar vardi, isten cikarildigimi ogrenince pederin tepkisi ve ictigim bira icin verecegim para. hakikaten de icler acisi bi fiyat varid menude, 12 tl istiyolardi. artik soyledim bi kere dedim ama ilk bira deneyimim icin 12 tl vermek zorunda degildim. birayi ictikce bunlari onemsememeye basladim. ustune bi bira daha soyledim, bi bira daha. en son cok ukala bi sekilde hesabi istedim, ama dunyam donuyodu. hesap 280 tl tutmus. bu ne lan felan diyecek oldum, barda danseden ponpon kizlara sampanya gondermisim zaten 130 o. cebimde var 250 lira, ayrica evimden millerce uzaktayim. yalvar yakar, gibtiri yiyerek bardan ciktim. kazandigim paradan sigara parami alip gerisini pedere veriyodum. an itibariyle pedere verecek hicbiseyim kalmamisti, gotum haric. o an yapabilecegim en akillica seyi yaptim, yuksek bi yerden assagi yukari semtin oldugu yonu buldum ve hep o yonde yurumeye basladim. saat dokuz olmustu, pederin ve validenin endiselenmeye basladigindan emindim ama cep telefonum olmadigindan kafam rahatti. gotume girecek herneyse eve varinca gorecektim. herseyi cift goruyodum. ayagim yumusak biseye carpti. cop torbasi sandim ve o anin haleti ruhiyeti ile bi tekme attim. oha oha ayi diye bi ses geldi. dondugumde yerde yatanin bi kiz oldugunu farkettim. uzerinde parlak siyah deri kiyafetler oldugundan onu cop torbasina benzetmistim. hemen ozur diledim ve pardon sizi cop torbasina benzettim, siyah ve parlak olunca dedim, kahkahasi yeri gogu inletti. baya sarhostu. ayca, o gunden sonra en yakin arkadasim ve sirdasim olacak ayca ile tanismistim. kisa bi sohbetin ardindan corbacinin yolunu tuttuk. gece daha yeni baslamisti ve bizim de sinirlarin disina cikmak icin yeterince sebebimiz vardi.