nasıl piç oldum anlatıyorum

bir süre daha lak lak ettikten sonra alper,

"arkadaşlar..ben yatıcam, yoruldum..siz de yatın bence, yarın sağlam kafayla kalkalım?"

"oluuurr" dedik, farketmezdi bana da şahsen, ben de yorulmuştum.. yatıp bir an önce sabaha varmak en iyisi olurdu doğrusu..

sonra alperin ardından ben de ayaklandım, alper,

"kızlar biz tsigalkoyla odanın birine geçeriz, siz de diğerine.. salonda uyumazsınız herhalde yataklar var.."

alperrr.. ah alper ah.. olm onlar seni dinler mi lan.. kesin bir arıza çıkacak diye bekledim, çünkü tahminlerime göre az önce kızların fısırdaştığı, gözleriyle anlaşmaya çalıştığı mevzu da buydu..

alperin bu lafı üzerine ilayda,

"haa benle yatmıyorsun yani?" deyip tek kaşı havada, trip moduna geçti..

alper bu çıkış karşısında utanıp biraz kızardı, ilayda konuşmasını sürdürdü,

"erkek erkeğe mi yatıcaksınız küçücük yatakta?" deyip pis bir gülümseme ile beni de olayın içine dahil etti..

alper cooluğunu kaybetmemeye çalışarak,
"ne var kızım..hem sanki kız-erkeğe yatmak daha mı şey..ya da olmadı biz salonda mı yatsak? he abi ne dersin?"

yardım isteyen gözlerle bana baktı, konunun balansını kaybediyordu, ilayda dan böyle bir hamle beklemediği açıktı.. böylece beni ceydadan kolayca ayırabilecekti, e biz ikimiz de aramızda resmi bir şey olmadığı için "biz beraber yatalım" da diyemezdik..ama belli ki kızlar o durumu hesap etmiş ve farklı bir cepheden saldırmaya karar vermişlerdi.. işin garibi, kazanıyorlardı da..

"farketmez kardeşim bana" deyip, yalandan destek olurcasına sırtına elimi attım..

ilayda,

"ben senle uyumak istiyorum" dedi, tekrar..vay amk, o suratsız sessiz hatuna bak.. acaba sırf ceyda ya yardımcı olmak için mi karizmayı çiziyor yoksa aslında içinde "gizli bir vahşi kaplan" var da ben mi bilmiyorum amk *

"zaten yorgunuz, uyuycaz sadece.. daha önce yapmadığımız şey değil" deyip alperin koluna girdi, odalardan birine doğru sürüklemeye başladı,
bizim ki son bir gayretle,

"ee iyi sen öyle istiyon da, bu çocuklar ne yapacaklar?"

ilayda, "onlar da uyurlar, sadece" deyip güldü.

beni de utandırmıştı huur en sonunda.. çok gibko bir durum lan, beyler bir gözünüzün önüne getirin bakalım..

"şey ben.. salon..yatabilirim.. yani..sorun olma... "

"yok ya, yatak varken kanepede ne yatıcan.. masal anlatırsın bana :p" diyerek bu kez ceyda lafa girdi..

hee evet.. masal..pamuk prenses ve yedi gibişgen... kırmızı sütyenli kız... ben de masal bol..

ortam iyice abidik gubidik bir hal almıştı, alper son bir kez bana baktı, resmen yalvarır gibi... lan..ben de kötü hissettim ha bu sefer..o da biraz abarttı bence, sanki ne yapıcaz aq, hardcore çekicek halimiz yok.. yatıcaz uyuycaz işte..

"iyi..iyi madem.." deyip ilaydadan kurtuldu, "işiycez heralde kızım.."

bu tuvalete girince ben iki kızla koridorda yalnız kaldım..

dıbına koyayım o sözsüz geçen saniyelerin, anlamlı anlamlı atılan bakışların ve az önce telefonuma baktığımda "iyi geceler aşkım" mesajını gördüğüm hatuna yaptığım bu yavşaklığın..

dıbına koyayım..

o geçmek bilmeyen saniyeleri ve atmosferi de unutamayacaklarımın arasına çoktan sokmuştu belleğim.. işte ben de bu sayede, size bu kadar net ve betimli şekilde anlatabildim..

en sonunda herkes ihtiyacını gidermiş, odalarına geçmişti..

tek kişilik yatağa yanlamasına oturduk ceydayla..

koridorda başlayan tuhaf elektrik burada da devam ediyordu..

kafamı ona çevirdiğimde o da beni taklit edip umutla gülümsedi.. gülümsemesine tedirgin bir şekilde karşılık verdim..

bu gece olabilecekleri zaten uzun süredir düşünüyor, aklımda türlü türlü senaryo ve seçenekleri test ediyordum..ama o an gelip çatınca, kaçınılmaz şekilde ceyda ile aynı odada, tek kişilik bir yatağın üzerinde yalnız kalınca, bir kez daha bu tarz şeyler için önceden düşünüp tasarlanan her şeyin birden bire buharlaşıp uçtuğunu, yalan olduğunu anladım..

olayı çok önceden düşünmek, hesaplamak, kafada tartmak anlamsızdı.. boşuna yüktü, zaman kaybıydı.. çünkü sonuçta yumurta kapıya dayandığında az önce ezber ettiklerinizin hiç birini hatırlamıyordunuz bile..

bu da kulağıma küpe olsun..bir daha böyle kendimi germem onca zaman... sadece anı yaşarım.. hesap etmem..

karar vermem ve bir şeyler yapabileceksem eğer, yapmam gereken an, işte şu önümdeki bir kaç saniye, hadi bilemedin en fazla bir dakikaydı..

eğer suskun kalırsam, en kötü ihtimalle o 1 dakikanın sonunda sevişmeye başlayacağız.. hani tıpkı filmlerdeki gibi..ya da bar da alperin bilerek böldüğü o sahnedeki gibi.. yavaş yavaş yaklaşacağız birbirimize, önce ellerimiz, karşımızdakinin yüzüne değecek, sonra dudaklarımız birbirimizinkilere.. sonra sarılacağız.. vücudumuzun önce bir kısmı... sonra büyük bir kısmı..en nihayetinde de tamamı, iki yarım elmanın parçaları gibi bir bütün olacak..

eğer susarsam..

eğer konuşursam..hay amk.. konuşursam ne diyeceğim ki sanki?

"biz olamayız", "benim sevgilim var" , "yanlış bir şey yapmayalım" demekten korkuyorum.. çünkü muhtemelen bir araba küfür yiyeceğim (içinden, ya da dışından) ve sonunda düşman gibi olacağız.. adama sormazlar mı, "ulan zütelek, madem sevgilin vardı, aynı yatağa girene kadar aklın nerdeydi? eşşeğin zütüne suyu kaçırdın, şimdi çıkaracam diye uğraş dur.." diye. hem, aynısı bana yapılsa nasıl hissederim? ana avran sövmez miyim? yüzüm tavuğun zütüne dönmez mi?

aklıma ayşentwo ile olan yarım yamalak sevişmem geldi..o zaman bile ne kadar kızmıştım..

ne yapabilirim..

ne yapmalıyım..

ulan dıbına koyayım, sap olacağım, bir saniye bile düşünmem be..bir saniye bile.. şimdiye çoktan tişörtlerimizi sıyırmış olurduk herhalde..

ama benim, beni seven, ve onu sevdiğime inandığım bir sevgilim var..bir şeyler yapmam lazım.. kontrolü ele almalıyım..