nasıl piç oldum anlatıyorum

..yılbaşını kutlayacağımız yeri hemen hemen kesinleştirdik. Ebru ile yazın gittiğimiz yerlerden biri..pek nezih bir mekan.. belki de bizim gibi düşünen birkaç genç çift daha olur, onun haricinde mekanın en standart dışı (genelde 35-40 yaş civarı takılıyor zira) konukları biz olabiliriz o gece (: yaa sormayın..pek erken büyüyüverdik biz (:

Şimdiden yer rezerve edilebiiyormuş, tolga ve alperle beraber konuşmaya gittiğimizde, adamın “öğrencisiniz sanırım?” diye sorması pek şaşırtmadı. Ama böyle ezen ya da hor gören bir tavırla değil de, “ah sizi gidi” der gibi sempatik bir şekilde tonlamıştı adam kelimeleri.

Evet dedik, beş çift gelmeyi düşünüyoruz, progrdıbınız belli mi dedik..

Klagib gitar, saksafon ve bayan solist, genellikle yabancı parçalardan oluşan bir repertuar, akşam 9 dan itibaren gece 2.30 a kadar müzikli program, güne özel menüler ve seçenekler.

Erken davrandığımızı düşünürken ve bunu da esprili bir şekilde aramızda dile getirirken, adam epey talep olduğunu söyleyip, bilgisayar üzerinden kayıtlı masaları gösterince şaşırdık. Vay amk, insanlar planlıyor beyler..

Kışın soğuk yüzünü iyiden iyiye göstermeye başladığı o günlerde, bereler, atkılar, eldivenler, parkalar ayyuka çıkmış, etraftaki herkes yürüyen, rengarenk penguenlere ve bilardo lobutlarına dönüşmüş, insanlar sanki daha bir sevimli hale gelmişti. Üşüyen elleri ısıtma mevsimi açılmıştı..ya da soğuktan allaşan yanakları bu kez sıcak öpücüklerle pembeleştirme zamanları diyelim…beş sene evvel bu zamanlar…

Bir da kar yağsa şu şehre.. biraz da kartopu oynasak? içinde düşüp kalksak.. enseden içeri atarak ıslak şakalar yapsak?..

Beş sene evvel…zaman nasıl da geçiyor…ondan beş sene önce kimdin tsigalko? neredeydin?..o aralık ortasında kimdin?..şimdi kimsin?

Neredesin..

Noeldi, bilmemneydi pek işim olmazdı benim.. kış, kıştı işte sadece.. yılbaşı da yılbaşıydı.. eğlenirdik..güzel şeyler bunlar tabi.. severdim böyle günleri…ama o yılbaşına doğru, herhalde ilk kez hissettim o gavurların “noel ruhu” dediği şeyi.. adetlerle ya da hediyeler bir ilgisi yok…çam ağacı ya da ren geyikleri de değil mesele..

Başka bir şey..bir hissiyat.. sanki etrafındaki, seni seven herkes, hummalı bir çalışma içine girmiş, birbirine doğru sokulmaya başlamış, yüzlerimiz gülüyor, ağızlar, kahkahaların provasında.. herkes mutlu.. biraz mayışmış.. sakin..aynı anda da enerjik…

Bir pazartesi günü..

Ebruyu okul kapısında karşıladım, beraber yürüdük sınıfa kadar…geçtik yerimize oturduk.. biraz sonra da nilayla Necati geldi, sohbet muhabbet.. kızlar kendi aralarında konuşuyorlar filan.. necati ile hafta sonu oynanan ama nezdimizde bitmemiş olan fener maçını koşuyoruz hala..

Biraz sonra bu beni dürtüp cam kenarındaki sıraları gösterdi.. önce anlamadım neyi göstermeye çalıştığını, “ne var olm?” filan deyip kaş göz ederken gördüm..

Ayşen, ozanla her zaman oturdukları sıranın cam tarafına tek başına oturmuş.. ozan da o sıranın en arkalarında bir yerde yine tek başına..

“ayrılmış mı bunlar?” diye fısıldadı Necati..

“bilmem? Olabilir” dedim silkemez bir tavırla…harbi, bana ne aq?..bana ne yani?... karı gibi dedikodu yapıyorsun neco sokayım sana da yani..

“pek bir yapışık ikiz dolaşıyorlardı da..”

“neyse ne aga bize ne salla…” deyip muhabbeti kısa kestim..

Bir ders yan yana oturmamaları ayrıldıkları anldıbına gelmezdi..ha, ayrıldılar diyelim ki, e o da bir anlama gelmiyor ki benim için?
Bir anlam ifade etmiyor yani.. sıfır..

Benim sinirimi bozan şey ise, aynı muhabbeti aynı gün içinde hem önce nilaydan, hem de ardından öğle arası ebrudan duymam oldu..

Tabi üst üste gelince, en sona kalanın başına patlıyor kabak..ben de garibim ebruya patlar gibi oldum biraz,

“yaa.. bunu niye bana söylüyor ki herkes anlamıyorum?!” dedim sesim biraz yüksek çıkarak..

“he..a..kim söyledi ki başka?”

“Necati? Nilay? Sen?..hayır amaç nedir yani anlamadım? Bana ne? Size ne? Bize ne?..”

“ya..ben öğlesine söyledim..bir amaçla değil aşkım? Sınıfın içinden bir olay sonuçta paylaştım yani..” dedi kız bozularak..

“bırakın şu dedikoduları ya…ayrıldıysa ayrıldı…ne yapayım, ağlayayım mı? yoksa göbek mi atayım?”

“ya tsigalko, alt tarafı bir şey söyledim, neden bu kadar tepki gösteriyorsun ki? Gocunmanı gerektiren bir durum yok?”

“yok evet yok da işte böyle herkes gelip bana anlatında oluyor…sanki gocunmam gereken bir durummuş gibi niye herkes bana anlatıyor
ki bunu?”

“herkes, herkese anlatıyor canım.. herkes, kendi arkadaşlarıyla, sevgilileriyle konuşuyor yani.. nilay necati ve ben de senin
sınıftaki en yakınların olduğumuza göre, seninle kritik yapmamız normal değil mi? bence abartan ve büyüten sensin olayı.. sakin ol biraz..”

Hee…öyle yani…ben üstüme alınıyorum? Gene kabahatli ben oldum…