nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/song/erde...emet-akalin-emanet/3wsb5o

günler akıp gider ve ebru ile ben birbirimizin özlemiyle kavrulduğumuz hafta içlerini, hafta sonu kaçamaklarıyla söndürmeye çalışırken, izmire bir tanıdık akını oldu. pek çok arkadaşım ya şehirde kalmayı seçmiş, ya da gidip geri dönmüştü. bu hafta sonu istanbul kaçamaklarımdan şikayet etmeler başladı bir zaman sonra, çünkü şehir olan arkadaşlarımla zaman geçiremiyordum. tolga dışında kimse ile iletişimim kalmamıştı, insanlar hafta sonları için beni etkinliklere, buluşmalara, eğlencelere çağırıyor, her seferinde olumsuz yanıt alıyordu mecburen.ya ben istanbulda oluyordum, ya ebru izmire gelmiş oluyordu çünkü. tabi insan bir çağırır, iki çağırır, bilemedin üç çağırır..en sonunda atarlandı bunlar bana..

şöyle enine boyuna düşününce, ben de aslında yaptığımızın biraz saçmalık olduğunu, bizi yorduğunu ve ilişkiyi aslında yıprattığını fark ettim.
ikimiz de çalışan insanlardık ve haftasonumuzu da yollarda geçirince üzerimize ister istemez bir bıkkınlık, yorgunluk çökecekti. bu durumu ebruya açmaya korkuyordum çünkü yanlış anlayabilitesi vardı. kadınları bilirsiniz..kendisi de aynı konudan şikayetçi olsa dahi, ben söyleyince sanki suç işlemiş gibi olurdum gözünde..ilk pes eden, ilk havlu atan ben olurdum..

en son izmire geldiği bir hafta sonu, baş başa değil de, arkadaş grubuyla takılmayı önerdim değişiklik olsun diye. tolga, sevgilisi cansu (ki onlar da artık ciddi bir yola girmişti baya baya) hatta taze evli nilay-neco ikilisinin de katılımıyla asil kadro, bunlara ek olarak da diğer pek çok tanıdık, eş dost bir araya geldik.

ben de bilerek epey abarttım o gece eğlencenin dozunu..öyle ki gecenin sonunda ebru kendi ağzıyla söylemek zorunda kaldı, "sen böyle hep beraberce takılmayı özlemişsin belli ki" diye (:

bunun üzerine ben de açtım konuyu..baştaki tepkisi tahmin ettiğim gibi oldu, "e tabi zor gelmeye başladı demi beyefendi?" ile açılan seans, "aslında doğru diyorsun.." ile kapandı neyse ki.

başka çiftleri ciddi kavgalara zütürebilecek olan bir tartışmayı daha fazla büyümeden mutabakata erdirmeyi başarmıştık.

2011 baharında, tanışmalarına benim vesile olduğum begüm-ilkay çiftinin nişanı haberi geldi.

o an benim kafama bir şey daha dank etti beyler..

lan, millet, çıktıkları ilk ya da en fazla 2. kişi olan 3-5 yıllık sevgilileriyle patır patır evleniyor, nişanlanıyordu..

e demek ki bu işin raconu buydu..bir de üniversite 3. sınıfın sonuna kadar kendi yaşadığım hayat bildiğin bambaşka bir yere, yöreye ait, saçma sapan bir hayattı demek ki..

içindeyken bana normal gibi geldiği zamanlar bile olmuştu ama, üniversitedeki aşklar, ilişkiler, sevgililer oyuncak değildi belli ki..o yüzden birilerini terk ettiğimde o kadar dağılmışlardı..o yüzden birileri beni terk ettiğinde o kadar dağılmıştım..

belki de hala bile o zamanlar aldığım ahların kefaretini ödüyordum..ebru ile aramıza giren mesafeler..benim askerlik işinin yalan olması, nişanın, düğünün ertelenmesi vesaire..
bunlar hep o zamanlar yediğim haltların acısının çıkmasıydı..

o yaz, yani nişanlanmayı planladığımız yaz ebrunun ananesinin vefatı, bu konudaki teorimi bir kez daha doğruladı. bizim nişan yine yalan olmuştu..

hayatı hep erteleye erteleye yaşarken, bir yandan da iş yerinde kafayı bana takan pekekentle uğraşıyordum. gerçi benim ona bir şey yaptığım yoktu, yapamazdım zaten..adam şef..amın oğlu..bir de benim torpili öğrenmiş, paso iğnelemeler, saldırılar böyle..bir yerden sonra iyice azıttı, ulan dedim, acaba şunu bir gün dışarıda yakalayıp bir ağzını burnunu kırsam mı acaba?..
lan ne kadar kıl insanlar var ya? serhat merhat melekmiş aq..

anlayacağınız, işte benim sorunlar gene başladı..özel hayatta sorunlar..iş hayatında sorunlar..para var, huzur yok aq..

işte o ara hikayeyi yazmaya başladım beyler..burası bana bir anlamda ilaç, stres atmamı sağlayan bir terapi olacaktı.

ayşen'in evlendiği kulağıma geldi bir süre sonra, bizim tanımadığımız biriyle evlenmiş..iyi işte..4 sene ozan'ın altına yattı, şimdi de kim bilir hangi garibanın başını yaktı.. zaten kötüler hep kazanıyor bu amk dünyasında..al işte zaten bir numaralı örnek benim.. eğer maddiyata tapan bir adam olsam, kendimi çoktan muzaffer ilan edebilirdim. öyle ya, evim var, arabam var, iyi maaşlı, saygın unvanlı bir işim var..

ama aynı zamanda huur çocuğu bir üstüm ve uzak olduğum bir sevgilim var..

sözlükte yazmaya başlayıp geçmişin efkarı da üzerime çökünce, biz tolgayla her gece içmeye başladık anasını satayım..bu pekekent de korkuyor evlenmekten..lan biz istiyoruz, nasip olmuyor, adamın derdi yok korkuyor.. epey konuştuk bu meseleleri, ben dedim "olm bu sene kesin nişanı yapıyorum" o da "acaba ben de mi yapsam" gibisinden moda girdi.. çifte düğün muhabbetleri açıldı, ohoo neler neler her gece viskiyi, rakıyı, birayı kapıp bir o geliyor bir ben gidiyorum..o 3-5 aylık süreçte bildiğin alkolik olduk anasını satayım..o hikayenin yarısını da ben kafam kıyakken yazdım beyler.. sarhoştum yani bildiğinizi, o yüzden sorumlu tutulamam yani isyankar cümlelerimden asfdsagf

2012 yazına doğru zamanlamayı ayarlayıp birer hafta izin aldık hepimiz, alper, nuriş, tolga ve ben sap sapa abazan tatili yaptık, neco gelmedi.. adam evli artık aq..aile babası.. bence nilay'a bile sormadı, sorsa kız izin verirdi ki bence.. eşşek herif ya..iyi oldu amk kaçırdı bütün eğlenceyi.. yemin ediyorum hangover terk idik.. onca zaman sonra sap sapa, baş başa kalmanın verdiği coşkuyla öyle bir sarıldık ki birbirimize, o bir haftada 1-2 aylık filan eğlendik biz..

ebru bu abazan tatiline biraz bozuldu ama itiraz edemedi pek, "bak nilay yollamamış valla necatiyi, akıllı kız" demekle yetindi, ben de "kızım necati söylememiştir bile ona afsagd.. evlenince sen de yollamazsın" deyip makaraya aldım. nasılsa gönlünü bir şekilde aldırdım ben onun.

nitekim 2012 mayısında acımadım bastım nişanı.

artık hayatımın kadınıyla evliliğe sadece bir adım kalmıştı.

ebru o yaz istanbuldaki işinden ayrıldı, ilk defa beraber tatil yaptık. iki haftalığına hayattan ve getirdiği tüm sorumluluklardan, yüklerden kaçtık..o ara hikaye filan da yalan oldu malum..

yalnız beni bir hayal edin lan, ahaha.. şimdi düşünüyorum da, ne kadar komikmiş lan durumum..bir yandan ebru ile nişanlanıyoruz, bir yandan iş hayatındaki entrikalar, kimi geceler tolga ile içmeler, tüm bunların arasında bir de oturmuş bundan seneler evvel yaşanmış şeyleri yazıyorum, paylaşıyorum insanlarla.

gündüz adli tıpçı, gece seri katil olan dexter'i de, normal zamanlarda iş adamı, gece yarısından sonra kötülüklerin kabusu batman olan bruce wayne i de anlamaya başlamıştım..

şey tabi ben öyle ulvi bir amaca hizmet eden süper hero filan değildim ama, yine de gündüz yaptığım iş ve sahip olduğum karakter ile, geceki birbirinden, gece ile gündüz kadar farklıydı.

bir ara yine yokuş aşağı gitmeye başlayan hayatım, geçen yazdan itibaren tekrar önce düzlüğe çıktı, ardından da yukarıya doğru ivmelendi..bu iniş çıkışlardan ömrü billah kurtulamayacaktım herhalde..

bu olumlu gelişmelerde en büyük pay yanıma taşınan ebruya aitti elbette. gelir gelmez iş aramaya başladı, bizim firma ile de mülakata girdi hatta, ama almadı dıbına koduklarım.. bayan mühendis özel sektörde zor be arkadaşlar.. kimi gün 12 saatlik mesainin 10 unu ayakta koşturmacayla geçiriyorum..bu delikanlı, sporcu halimle bile arada bir dizlerimin bağı çözülüyor.. sevmesem hayatta çekmem bu derdi ama, seviyorum işimi.. fabrika ortamı filan da o huur çocuğunu saymazsak gayet güzel.

kendi çapında yürüttüğü ve benim giblememeye çalıştığım savaşı, yine kendi kafasında kaybetmeye başlamıştı zaten bir zamandan sonra. ulan beni yardımcı elemanından tut (işçinin kibarcası) teknik ekibine, diğer mühendis arkadaşlardan tut, diğer tüm bölüm şeflerine, hatta müdürlere varıncaya kadar herkes seviyor, seni kim seviyor bin? kaç tane adamla oturup adam akıllı muhabbet edebiliyorsun.. zaten onun da kudurduğu mesele bu..vay efendim tsigalkoyu nasıl severler, beni nasıl sevmezler.. işte bunu da getirip benim torpilli oluşuma filan bağlıyor kendi kafasında..lan, ben senle uğraşacak olsam, bir ya ağzını burnunu kırarım, iki o torpilimi senin zütünde patlatırım..sen dua et seni çekiyorum ben, yaşadığım güzelliklere ve hayatımın rasgidişine bir denge unsuru olarak görüyorum da o yüzden çekiyorum yani.

çünkü biliyorsunuz fazla rahat bana yaramıyor..o yüzden, bırak diyorum.. bırak tsigalko.. olacaksa böyle dersin olsun..sen nelerle uğraştın, kimleri gömdün..

bu yaza gelinceye kadar olan zaman diliminde ise tanıdık ne kadar eş dost varsa evlendi, düzenini kurdu..bir kez daha ne kadar aykırı olduğumu (aykırı olduğumuzu) anlamak için bu delillere bakmak yeterliydi.. evlenmeyen bir tolga ile ben kaldık.. arkadaşı da ramazan sonrası everiyoruz kısmetse x) evet kala kala en sona ben kalıcam, görüldüğü üzere, o bana "sen kesin benden önce evleneceksin olm, sen benle yarışamazsın" derdi ama o damatlığı göreceğim üzerinde inşallah 1-2 aya (:

ebru bu yılın başlarında izmirde işe girdi, (hem de rakip firmaya, akşamları evde şenlik oluyor (x ) hikayemin o sıralarda sekteye uğramasının nedeni ebrunun devamlı evde oluşuydu, ekrandan uzak tutmak için epey çaba sarf etmem ve dikkatli olmam gerekti. işe girince de hızlanıp fırsat bu fırsattır diyerekten bitirdim işte malumunuz.. (:

şimdi önümde iki büyük basamak kaldı çıkmam gereken, bunlardan biri aralıkta askerlik, seneye temmuzda ise ebru ile olan düğünümüz.

aklınızda "lan bunların işi nasıl bozulmadan yürüdü ki?" gibisinden sorular olduğunu tahmin ediyorum. şimdi de onları açıklığa kavuşturma vakti:

öncelikle, bu konuda sadece benim çaba göstermem bir şey ifade etmezdi malumunuz, gerçi benim, hikayenin özellikle son dönemlerindeki halet-i ruhiyemden, asla ama asla ebruyu bırakmayacağımı muhtemelen anlamışsınızdır.. yani ben işin benim üzerime düşen kısmını fazlasıyla yapmaya hazırdım, yaptım.

ebru da, bilhassa uzakta olduğumuz o sancılı dönemde süreci çok iyi yönetti, klagib türk kızı kaprisleriyle beni yormadı, çünkü biliyordu ki, o ne çekiyorsa, ben de en az onun kadar ağır bir yük çekiyordum. anlayışından ötürü ona her zaman minnettar olacağım.. işte benim hayat arkadaşım.

bizim gösterdiğimiz karşılıklı çabaya ilaveten, dışarıdan bir olumsuz müdahale olmaması da büyük şanstı bizim için.

ayşenden bir pislik gelmedi, zaten evlenip gitti bir süre sonra artık kocası çeksin onu. izmir küçük yer tabi.. dünya küçük yer aslında, o yüzden zaman zaman eski vukuatlarımla gerek ebru ileyken, gerek tek başımayken bir kaç kez karşılaştığım oldu. iki kere buse ile karşılaştım. birinde yalnızdı, birinde bir kız grubuyla beraberdi. benim her iki karşılaşmada tek başıma olmam lehime oldu diye düşünüyorum çünkü hiç umurumda olmadı, ama ebru yanımda olsaydı, illa ki ister istemez gerilecekti ortam.

ayça ve kocasını gördüm bir kez, hatta ebru da yanımdaydı o zaman. karşıda öyle evli bir çift görünce pek bir şey sorgulamadı bizimki.

begümün huur arkadaşını da gördüm.. neslihan mıydı ne taktu adı..amk bira fırlatmıştı üzerime ya..lan ne dengesiz karılar var..bak gene sinir oldum valla yok yere..amk kasnağı..

bizim bir hoca vardı lisedeyken, derdi ki "çocuklar, alt komşunuz, eski sevgiliniz olmasın"

şimdi buradan çıkarılacak mana nedir? belli ki cümlenin anlattığından çok daha derin bir anlam yüklü o kelimelerde.. sanırım anladınız ne demek istediğini hocamızın.. anlamayan varsa ben özelden tercüme edebilirim..

neyse işte, allahtan o kadar da bedevi şansızlığı seviyesinde değildim ama, sık sık görüyoruz işte eski hatunları.. daha da göreceğiz belli ki..o kadar taku yemeyeydim ben de zamanında..iyi oluyor bana..

bazı panpalar özel mesajdan da sormuşlar, "eski binliğin vb. devam ediyor mu?" diye..

beyler inanın en büyük rahatlamayı o konuda yaşadım.. yani, eskiden o aklımı kemiren, beynime giren ne kadar çakal, tilki varsa, ruhumu ele geçiren ne kadar şeytan varsa hepsini kovmayı başarmıştım mezuniyetten sonra.

bence o okulda bir takluklar vardı lan... o kampüste vardı bi hinlik.. vodo büyüsümü yaptılar ne tak yediler anlamadım ki..okuldan çıktım, adam oldum resmen.. içimde zerre kuşku, zerre keşke kalmadı..

sonra bir de, zor kazanılan sevgi, sevgili kıymetli oluyor tabi.. ebru ile olan aşkımızı uçurumun kenarından çekip aldım ben..bir daha o tehlikelere sokmaya hiç ama hiç niyetim yok.

http://fizy.com/song/daft...williams-get-lucky/3ye3ap

şimdi gelelim son bir kaç yeni gelişmeye, son part olsun bu, noktayı koyalım. daha da kafanızda aydınlanmayan bir şey kaldıysa da kafanızı öpeyim afedersin (:

okan'ı sormuşsunuz, okanla hala görüşüyoruz ama takdir edersiniz ki artık epey açıldı ara..gözden uzak olan, gönülden de ırak oluyor malum. bir de benim tüm dünyam ebru oldu şu son bir kaç senede o yüzden gözüm de kimseyi görmüyor. yine de ara ara yazışıyoruz. şimdi bu facebook dene dalga var, o çok güzel bir şey bak gerçekten. benim zamanımda yoktu bu(hep böyle bir cümle kurmak istemiştim ahahaha yaşlanıyor muyum lan yoksa?), ben üniversitedeyken olaydı o facebook, çok daha manyak şeyler olabilirdi hayatımda..neyse..facebook sağ olsun işte, dedim ya artık dünya küçük. devamlı insanlar birbirini görüyor, okan amerikada sıçsa afedersin, benim burada haberim oluyor.

daha amca olamadım, evlenen arkadaşlardan hiç birinin çocuğu yok. gerçi nilay ve begümün ki yolda, olsalar da patikleri alıp gitsek görmeye (:

bir de tabi şu var panpalar, anlattıklarımdan zaten anlamışsınızdır, üniversite de kurulan dostluklar gerçekten çok önemli, ayrıca çok da kalıcı oluyor. bu konuda muhtemelen asker arkadaşlığı bir, üniversite arkadaşlığı iki numaradır.

liseden can ciğer olup bugün görüştüğüm bir avuç adam var. ilk okuldakilerin çoğunu facebookta bile bulamadım. geçen şişko, kara çarşaflı çocuklu bir kadın ekledi beni facebooktan, hayrolsun inşallah dedim, meğer orta okul arkadaşımmış..tay gibi kızdı amk..nasıl o hale gelmiş bir tak anlamadım..hayat işte..

başka bahsetmediğim, bahsetmeye değer kimse kaldı mı bilmiyorum.

bir de şu son bombayı patlatıp öyle bitireyim bu hikayenin expansion pack ini,

hikayeyi okuttum arkadaşlar.. (:

kimlere okuttum, birincisi tabi ki tolgaya okuttum,

ikincisi, inanamayacaksınız ama ebruya okuttum..evet yaptım bunu, hatta tam olarak geçen hafta yaptım. tam bir çılgınlık biliyorum, zaten kız 6-7 günde bitirdi, her gün başka bir ruh haline girdi resmen, hatta bir gecesi konuşmadı lan benle..resmen ağlamaklı oldu, bitirdiği akşam da aldı beni yemeğe çıkardı sağ olsun (:

tolganın tepkilerini buraya yazarsam pek çoğunuzun dalağı, diyaframı çatlayabilir, zira şu an düşündükçe bile gülme geliyor, nefesim gidiyor arada ((:

tabi şöyle bir ekleme yapmak gerek, ikisi de hikayenin inci sözlükte paylaşıldığını bilmiyorlar ve ikisi de hikayenin benim tarafımdan yaklaşık iki aylık bir çalışma sonucu makaslanıp, softlaştırılmış halini okudur. çünkü sözlükteki haliyle teyzem.com ya da hikeye69.com dan bir farkı yok amk yazdıklarımın..bildiğin +18..şimdi durup dururken bir de sapık yaftası yemeye gerek yok tanıdıklardan..gerçi sapık olduğumun farkındalar zaten de, işte tescillemeyelim daha fazla :p

sevişme sahnelerini tamdıbını, ayrıca ebruyu fazlasıyla üzeceğini düşündüğüm bazı bölümleri komple çıkardım..hikaye tahammül edilebilir hale geldi.
eskişehirdeki günah gecesinde, benim ne taklar yediğimi elbette ebru da biliyor ama, bunu öyle ballandıra ballandıra yazdığım o satırları okumasına hiç mi hiç gerek yok yani..o yüzden o tarz kısımları okuyucunun yorumuna bıraktım biraz da..hani nasıl
çocuklar duymasında filan yorganın altına girdiklerinde "ayh haluk oyşş" tarzı sesler gelip sahne değişiyordu da biz bunların hardcore yaptıklarını hayal ediyorduk ya,
aynen o hesap..

tolga yazdıklarımı ciddi ciddi yatırıma dönüştürmekten bahsetti, eline versem koşa koşa yayın evine gidecek yani o kafada (:

ebru'nun nihai yorumu "senden korkulur" oldu.. (:

işte anlayacağınız panpalar, hikayeyi oluşturan yaşanmışlıkların sonrasında gelinen nokta, reelde budur. artık ebru'dan sakladığım hiç bir şeyin de kalmamış olmasının verdiği rahatlıkla, hayatın bize getireceği mutlulukları bekliyorum sadece. askerden de sağ salim dönersem, işte o zaman bundan öncesinin hikayesini mutlu sonra bitirmiş ve bambaşka, yeni bir masala yelken açmış olacağım.

o güne kadar "tamam artık kurtuldum" diyemiyorum. ne zaman ki o dolma kalemi tutan ellerimiz imzayı atacak, ne zaman ki ben o duvağı açacağım, ne zaman ki o pistte ilk dansı yapacağız, o zaman işte "oh" diyebileceğim, "kurtuldum" diyebileceğim.

bu güne kadar yazdıklarıma değer verip okuyan panpalarıma da teşekkür ediyorum. böyle kuru kuru değil, soru işaretlerini giderek teşekkür etme yolunu seçtim. bu gecelik pek kimsenin haberi olmadı, ama nihayetinde hikayenin gerçek takipçileri sonucu öğrenecektir diye umuyorum (:

hepinize saygılar, sevgiler, selamlar,
en az benimki kadar mutlu ve mesut bir hayatınız olmasını diliyorum ve şayet paylaşmaya değer bir şeyler yaşayacak olursam, askerden döndüğümde, askerlik anılarımı anlatırken görüşmek üzere deyip, çekiliyorum. (:

esen kalın panpalar.