ne kadar boktan bi dunya

oturup biraz düşünmesini söyledim ona,
oturdu, cebinden sigara çıkartıp yaktı.
ellerini saçlarının arasına saldırdı ve masaya donuk bir şekilde baktı.
arkamızda çalan müslüm gürses şarkısı ve masalarda ki insanlar,
ne yani dedi,
içmeye devam mi etmeliyiz.
bana artık içkiyi bırakmalıyız diyeli beş dakikadan fazla olmamıştı.
elbette devam etmeliyiz dedim.
etrafına bi bak, burada bizim gibi insanlar var,
beş parasız ve asigiz,
çalışmak istemiyoruz, para istemiyoruz,
eğer içkiyi bırakırsak,bir iş bulup çalışmak isteriz dedim.
kafasını kaldırdı ve yüzüme baktı,
sakallari o kadar uzundu ki,çenesini goremiyordum.
o zaman dedi,
elini kaldirdi ve
bize iki bira diye bağırdı.
yüzüme döndü ve kahkahalarla gülmeye başladık,
aylar sonra öylesine mutluyduk.

geceleri yazıyorum, bazı insanlara göre yaptıklarım, yazdıklarım ve yaşadıklarım saçmalık ve ahlaksizliktan ibaret. yarini düşünmekten ve beklemekten acizim. çünkü ben yarını görmeyi istemiyorum. tek istediğim bir sahilde güneşin batışını izlerken ölmek. sarhoş ve yorgun bir şekilde. bira içmekten göbeği şişen, yaşlı,gözlüklü ve beyaz sakallı tombul amca olmadan,bir adamken, gençken ölmek istiyorum.

her sabah aynı tak,
güneşe bakmaktan kızaran gözlere, iğrenç salvolar atan memurlar.
biraz çay ve sigara, hızlı geçen, hatırlamakta zorlandığımız bir gece,
igrencligin ve biranın picleri,
saygısız ve öylesine olan bu dünya.
küfürler bile sacma ve dengesiz,
neden bahsediyorsun diye soranlar,
anlamayan ve anlamak istemeyen insanlar arasında geçen bir gençlik,
aynı güneş aynı bulut.

senin yerine bir bira daha fazla içtim bugün,
yağmurda islandim, kavga ettim.
koştum, saçlarim islandi, yoruldum,
yanimdaymişsin gibi, beraberiz gibi,
sanki biraz sonra sevisecek mişiz gibi,
özledim, bekledim.
bu gece senin yerine de sevdim.

reserved

insanlardan ne kadar uzak olursan o kadar insanlığa yakın oluyorsun,
dışarda kaldığım, alkollü olduğum günlerde öğrendiğim tek şey bu belkide.

yaz artık bekliyoruz

compact disk, çamaşır makinası,iş, aile,din, değerler,büyük bir televizyon, havuzlu bir ev,müzik seti, yemek takımlari, güzel kıyafetler, pahalı saatler, uyku,parlak ayakkabılar, güneş alan bir oda, yıllanmış şarap, deniz manzarası, bulaşık makinası, kışlık botlar ve hali.
bunları istemiyorum.
sadece züt kadar bir odada bana aşık olan bir kadınla sevişmek ve ona şiirler okumak istiyorum.
sizin gibi değilim belkide,
benim değer verdiğim şeyler farklı yani hangimiz bir sigara izmaritine değer veriyor ki ?
ben o izmarite bir insana saygı duyar gibi,bir kadını sever gibi değer veriyorum.
çünkü,
o izmaritle yere hayalleri belkide mutluluğu asfalta bırakıyoruz.

Biz üç kişiydik tassaksizzz, tassakli ve tassaklilar...

bizler bu şehrin caddelerinde değil, arka sokaklarinda yürüyen insanlarız. tinercilerden igrenen insanlar değiliz.bir üst geçitte aşkı tadan insanlar ve bir köprü altında hayallerini tam saçından yakalayanlar. aşk ve ot bira ve yalnızlık. bizler bunlariz. kimsesiz ve iğrenç.

reserved

üniversiteler kendilerini zeki sanan aptallarin nefes aldığı yerdir bana göre. ailesinden kaçan ve ciks yapmak için ilk otobüse atlayan insanlar. kendilerini bekleyen iyi bi iş ve güzel günler için ders çalışıp, bununla övünen insanlar.

gecenin üzerine yürüyen ruh hastaları ve dolunaya kadeh kaldıran insanları,
sevişen ve ölümüne tiner çeken 17 yaşındaki çocukları,
ot saranlari ve mesaiden dönenleri,
bir bankta uyuyanlari ve gözleri kavga isteyen insanları,
sakalı uzun adamları ve şarap içen kadınları,
uykusuz ve yerde sigara arayan insanları,
denize tükürenleri ve yosun kokusunu sevenleri,
gizlice bulusanlari ve evden kacanlarin,
duvarlara siyasi yazılar yazanlari ve kavga edenleri,
aşık huurları ve tranları görebileceğiniz yer,
sokaktir.

zengin yada fakir, siyah yada beyaz, kadın yada erkek.
hepimiz aynı yağmurun altında islanıyor ve aynı şarkıları seviyoruz.
ama birbirine benzeyen insanlarız,
seninle aynı ismi taşıyan bir insanı sadece rengi,
ideolojisi yada inancı farklı diye öldürmek,
sacma.

yaz kardesim yaz sigarami yaktim muzıgımı actim okuyorum. sabaha kadar yaz. sabaha kadar okuyim

charles bukowskinin bir kitabına 30 lira değer biçen zihniyeti gibeyim moruk,
buda içimden geldi.

Biz seninle ayni cayin demiyiz..

Sen herkesden çok hayatken herşeyden nasıl bu kadar uzaksın çocuk? Yaz yaz karanlığa yuruyelim az...

alışveriş merkezileri,
slow bir müziğin beynimizle gibismesine izin verdiğimiz yerler,
yürüyen merdivenlerde kostuğumuz ve tuvaletinde işedikten sonra utandiğimiz yerler,
gibtigimin yerinde aradigin kitabı bulmak çok zor,
yada kitaptan önce kitapçı bulmak çok zor iken,
aradiginiz pahalı elbiseyi hemen buluyorsunuz.

evet haklısınız dedi gorbaçov,
bu buluta verdiğimiz lakapti,
sevdigimiz kadın başkasıyla düzüşüyorken,
hayatımızı telefon sarjina bağlamışken,
sevilmiyorken, alkollüyken,
yalnızken ve iğrençken,
şarap yada ot biterken,
aşk, masamizdan kalkıp, pahalı ve kırmızı arabalara binerken,
sevgiyi, para tercih eden hatuna baglaniyorken,
dayak yiyorken,jop yiyorken ve kosuyorken,
hayata tutunmali ve gülümseyerek küfür etmeliyiz,
gibtirin gidin.
ben hayata küfür ederken gülümsemem,
ben güçlü bir adam değilim,
aptal bir hatuna tutulduğu için hergün gibilen adamım,
ben yenilgiyi kabul ettim ve ağlıyorum,
güçlü falan olamam,
dedi.