ne varsa gercek

doktor, yengeyi bir makinaya baglayip cocuklari bir muddet daha icerde tutup en azindan gelismemis hayati organlari biraz daha buyutmeyi deniyor.

fazla surmuyor ama yenge sadece 1 gece dayanabiliyor bu acilara...

ne olur kurtarin beni diye bagirislari halen kulaklarimda, alin istemiyorum cocuk felan diyor. oylesine cani yaniyorki annelik hayallerini biranda siliveriyor.

biraderimi yanima alip doktorun odasina cikiyorum,

tamam hoca diyoruz. cocuklari alabilir siniz.

hoca tamam ancak diyor, cocuklarin yasama olagibliklarindan oturu bu hastanede yapamayiz bu isi diyor. yeteri kuvez yok gibtigimin koca hastanesinde. sansimizi gibeyim deyip yardimci ol o zaman diyorum.

doktor gece yarisi bir iki hastaneyi arayir, onlarin diliyle yengenin durumdan bahsediyor ve hastanenin bu olayi kabul edip etmeyeceginden felan konusuyorlar...

birde soyle bir durum var gibtigim yerinde, kuvez olsa bile cocuklar cok kucuk oldugundan kimse el atmak istemiyor. ya olurlerse diye sorumluluk almak istemiyor basvurdugumuz hicbir hastane

gecenin bir yarisi amk. 2-3 saat sonra millet bayram namazina kalkacak.

millet bayram telasina dussun biz hastanede can derdindeyiz.

gecenin bir yarisi, bir doktor cikiyor telefonun karsisinda. tum herseyi ile kabul ediyor hastayi.

ambulans avazi ciktigi kadar bagiriyor bombos ve birkac saat sonra milletin bayramlasacagi antep sokaklarinda.

hastamizi kabul eden hastanenin onundeyiz artik, gozlerde yas durum vahim...
yengenin bagirislari daha da vahim...

neyseki ameliyata aliniyor acilar icindeki yengem, birader benden beter. hayata kusmus amk. sigara icmeyen cocuga sigaramdan bi tane uzatip cekiyorum kenara. guclu olmasini felan soyluyorum, bitecek bu cileler diyorum. bak gor diyorum 1 ay sonra hatirlamayacaksin bile olanlari diyorum. cocuklarinla ve haniminla guzel yarinlarin olacak diyorum

1,5 saat sonra doktor ameliyattan cikiyor.

cocuklarin durumu vahim, yasama sanslari cok kucuk biricik yavrularimin. anne onlara gore biraz daha iyi ama onunda yaralari buyuk, daimi tedavi altinda bulunacak diyor.

yegenlerim henuz 6 aylik, daha yasamak icin gerekli olan organlari dahi gelismeden dunyaya geliyorlar gecenin bir yarisi. birazdan bayram namazi kilinacak.

hastane disina cikiyorum, okunanan ezan esliginden ellerimi aciyorum allah'a... bizlere bagisla diyorum bu yavrucaklari.
millet bayram namazina giderken biz orda acilar cekiyoruz.

sabah oluyor, gunes aciyor.
kac sigara paketi bitirdim hatirlamiyorum oturmus oldugum hastane avlusundaki kucuk kafeteryada...

dalip dalip gidiyorum, guclu olmam gerek bunu da biliyorum. annemle konusuyorum ara ara, kuzenlerim geliyor yanima.

dayanamayip kalkiyorum masadan...

adresim belli, doktor.

rica ediyorum cocuklari gormek istiyorum diye. doktorda tamam ama iki kisi sadece diyor. vaktinizde kisitli deyip hemsire hanimi cagiriyor odasina.
bende annemi aliyorum yanima, gel sana bisey diyecegim diye...

cocuklarin bulundugu cocuk yogun bakim odasina geciyoruz...

hani filmlerde olur ya, kuvez icinde cocuklar. cam bir bolme. uzerimizde elbiseler mikrop bulasmasin diye.

hemsire hanima soruyorum bizimkiler hangisi diye...

isaret edip gosteriyor surda yatanlar diye.

ah canlarim benim, 6 aylik bebelerim. el kadarlar hatta daha da kucukler, henuz renk almamis derileri, mosmor goruntuleri.
annem durmadan agliyor, benimde gozlerim yasli.

beyler mesai sonrasina...

@490 dikkat ederim ama anlasilir kilmak istiyorum hikayemi

ve ben bu hayati ozet gececek sekilde yasamadim. her adimimda bir ayrinti, her ayrintimda bir anim var.

durumumuz bu sekilde...

bir yandan yenge acilar icinde tedavi oluyor, bir yanda dunya'ya gelmek icin bir cok erken davranan biricik bebelerin yasam mucadelesi...

boluk porcuk bir durumdayiz, morallerimizi saglam tutacak bir gelisme yok henuz. zaman diyor doktor sadece zaman.

yengenin tedavisini yapan doktor geliyor yanimiza, bayani sevk etmeniz lazim diyor. burda ki teklonoji onun sagligini geri kazanmasi icin yeterli bir teknoloji degil diyor.

yengeyi universite hastanesine tasiyoruz, bebeler kuvezde ayri bir hastanede kaliyor.

zaten duygularimizin amina konulmus birde araya mesafe giriyor.

ben bebelerin yaninda kaliyorum daima, birader ise hanimi ile mesgul. ailenin amina konuluyor tam anlamiyla. nereye el atacagimizi sasiriyoruz. araba bir oraya bir buraya gidip geliyor.

iki hastane arasinda da baya bir fark var, o da tuzu biberi oluyor olayin...

bebelerin yanindayim, gozlerime gram uyku girmiyor. zaten ucaktan inmis hastaneye girmisim. o dakikadan beri uyku yok. nasil uyur ki insan bu durumda. 2 gun geciyor uzerinden dogumun, anne bi yanda cocuklar ayri bi yanda...

ikizlerin doktoru geliyor yogun bakimin kapisinda direk olmus benim yanima ve acilen beyaz kan bulmamiz lazim diyor ikizlere.

aramadik sormadik akraba es dost arkadas birakmiyorum, yasayacak lan benim yegenlerim diyorum.

sabahim erken saati ariyorum kimim varsa bu hayatta. kimisi uyuyor kimisinin telefonu kapali.

sonra biniyorum arabaya dogru kizilay kan merkezi, iceriye girer girmez gozlerim dolu gene. hemsireye durumu izah ediyorum. bu kana ihtiyacimiz var diyorum. telas yapmayin, istemis oldugunuz kandan var diyip rahatlatiyor beni.

bebelere verilecek iki unite kani elime alip arabaya dogru ilerken, kan torpalarini opup kokluyorum yol ortasinda. ne olur yegenlerime can verin diye. akli fikri yerinde olan bi adam yapar mi bunu amk. ben yapiyorum iste.

iki unite kan torbasina el acmis yalvariyorum sabahin korunde.

bebeler yasasin hayata tutunsun diye bir an evvel hastaneye goturuyorum iki unite beyaz kani.

aile darmadagin, kopmusuz amk. bi kismimiz universite hastanesinde yengenin yaninda, bi kismimiz bebelerin yaninda.
hayattan kopmusuz adeta, 3. gune giriyorum ne yikanmisim nede uzerimi degistirmisim. adeta hayattan siliniyorum.

esim dostum biricik dostlarim geliyor daima yanima, beni teselli ediyorlar. kollarima girip sokak sokak gezdiriyorlar.

yikik bir haldeyim amk.

en cokta kardesime uzuluyorum, o benden daha beter ancak durumunu belli etmiyor benim gibi. benim gibi duygularini aciga vuramiyor cocuk. ama cok dolu bunuda biliyorum. patladi patlayacak. perisan olmus cocuk.

hastaneye geliyor, ikizlerine bakmaya. gozleri doluyor kolay degil yasadigi acilar cok buyuk. cok sevdigi hanimina mi yansin yoksa henuz 6 aylik bebelerine mi...

bi ara boynuna sarilip biraz huzunlu bir sekilde konusuyorum, konusuyorum ki aglasin ici acilsin cocugun. doldu cunki hemde cok doldu...