0
anasını gibeyim 22 yaşında ticarete atıldım 28 yaşındayım 100 milyar borç bir avuç çamurla bolu tüneli kadar yeri kapatmak için çabalıyorum sevdiğim insanla gelecek planı yapıyorum ünv mezunuyum nereye başbursam sanki herkes işsiz amk herkes orda sanki herkesin acelesi var bir taraftan kıza sürekli köyden ordan burda bir bakalım şu oğlumuza alalım onu stresi genede şükür halimize belki bugün değil ama elbet bir gün o güzel günler gelecekte demek istediğim şu hayat okadar acımasız ki bir tutam çaresizlik sevdiğini işini gücünü ömrünü alır çok zor çok bunları kimseye söleyemiyorum ailem dahil herkes nasıl olsa hallediyosun diolar herşey bir yanada sevdiğimle hayal ettğimi o huzurlu yuvayı kuramassam en çokta o koyar ah ulan ah
