okulu 8 yılda bitirdim

@165 akranlarıma göre çok gerideyim reyiz. o açığı kapatmak için boşa geçirdiğim zamanların diyetini ödüyorum şu anda. gerçi işe ilk girdiğim zamanki gibi ağır bir çalışma planım yok artık sabah 8 8buçuk gibi gidip en geç akşam 6 da işten çıkıyorum. ama çok yoğun çalıştığım günlerde de bundan asla gocunmadım çünkü bu işi severek yapıyorum ve hoşuma gidiyor şantiye ortamında çalışmak. bilgisayar başında daracık odalarda uzun yıllar geçirdim şu anki durumum tamda istediğim hayal ettiğim duruma aslında.

neyse can sıkıcı ayrıntıları geçelim sonuçta "okb" li olduğumu öğrendim. obsesif kompulsif bozukluk. yani takıntı hastalığı. yaşadığım depresyonla beraber zaten genetik olarak yatkın olduğum okb, bunca zaman boyunca kendi içimde verdiğim hesaplaşma ve kendime yaptığım mental işkence neticesinde sinsice büyümüş ve bir anda patlamıştı. hastalık çıktıktan sonraki o 2 3 yıl hakikaten çok zor geçti beyler. benim takıntılarım fiziksel olmadı. hep zihinsel seviyede olduğu için tedavi süreci daha zor ve daha uzun oldu.

normalde bir okb li fiziksel durumlara çok takılır. hipokondriyak( hastalık hastası) lar asla yabancı maddelere dokunamazlar enfekte olmaktan çok korkarlar. kimileri sabah çorabını giymeden sağa doğru 3 tur dönmezse o gün başına kötü şeyler geleceğini düşünür.

bu tip el yıkama kapı kildini kontrol etme gibi durumları aşmak daha kolaydır. ama zihinsel takıntılardan kurtulmak son derece zor oluyor. maalesef uzun süren terapiler alacak fırsatım da pek olmadı çünkü memleketteki doktorlara güvenememiştim ve yalnız başıma doktora gidecek öz güvenim pek yoktu açıkçası. fakat ankarada gittiğim 2 doktor(gerçi biri pgibiyatr değildi pgibologdu) benim hayata dönmemde çok büyük pay sahibi oldular.

gerçekten tam anlamıyla güvenebildiğim bu iki kadınla herşeyi ama herşeyi paylaştım. canımı sıkan ne varsa anlattım. onlarda bana telkin yoluyla bu hastalıkla nasıl başa çıkabileceğimi anlattılar.

maalesefki bu hastalığın tedavisi mümkün değil arkadaşlar. fakat kendinizi eğiterek hastalığın sizi pençesine almamasını, onunla barışık yaşamayı, hayat kalitenizi düşürmeden baş etmeyi öğrenebilirsiniz.

@2 ingilizce ne la

--- bu kısımı okumasanız da olur ---

aslında şöyle bir bakıldığında obsesifler normal bir insana göre çok daha duyarlı, algıları açık, uyanık ve dikkatlidirler. hiçkimsenin göremeyeceği ayrıntıları siz şak diye görür ve birçok insanı etkileyebilirsiniz. insanlar bunu sizin çok zeki olduğunuzdan dolayı başardığınızı düşünebilir ama bilmedikleri şey okb li bir insanın beyin yapısının normal insana göre çok farklı çalıştığıdır.

bazı iyi yanlarının yanında obsesyon gerçekten insanı tüketen hayatının içine sıçan rezalet bir hastalıktır. ve bu şerefsiz hiçbir zaman tek başına belirmez. en büyük yoldaşı depresyondur. ayrıca anksiyete( panik bozukluk diyebiliriz) ekgib olmaz. genellikle bunlar birbirlerini çağırırlar.

eğer duygusal bir yapınız varsa, evhamlıysanız, kaygı seviyeniz yükcikse bu hastalıktan zarar görme ihtimaliniz daha yüksek. çünkü duygusal insanlar erkek veya kadın farketmez genellikle daha kırılgan ve duyarlı olurlar. duygusal çalkantılardan daha fazla etkilenirler.

ulan aslında derin felsefi çözümlemeler ve hayata dair önemli tavsiyeler yazacaktım ama gibimde değil amk ben burda 500 sayfa da yazsam sizin bi kulağınızdan girer ötekinden çıkar bana zamanında çok söyleyen oldu gibime takmamıştım.

bi laf var bi musibet bin nasihattan iyidir derler. insan bazı şeyler başkasının söylemesiyle değilde kendi tecrübeleriyle öğrenmesi lazım. o yüzden oldum olası bı kişisel gelişim zırvalıklarına çok gülerim.

gençler tel geldi ortam varmış ben ortama akıyorum gece gelirim devam ederim hadi eyvallah şimdilik

tekrar reservet çetin

ttttetetetetter

yarrrrak hasan strikes back!

ortam mal gibiydi beyler gittiğime pişman oldum bide üstüne üstlük artislik yapmak için hesaba uzandım 117 lira bana girdi hayırlı uğurlu olsun diyorum böyle mallıklar yapmayın her zaman alman usülü takılmaya çalışın

neyse hikayeye şöyle bi baktımda baya ilerledik sayılır. zira 8 yılda okul bitiren bir adamın hikayesinden hayata dair felsefi sentezleri ve yaşadığı ilginç olayları çıkarıp sadece okul konusunu anlatırsak ilk 7 senenin boş geçmesi gayet doğal aslında. gelin şöyle yapalım ben size 8. sınıf kısmını yani efsanevi ek sınav dönemini anlatayım.

saatte 2 olmuş anasını gibiyim ya yarın yarrrraa yedim ben kesin geç kaldım amk işine neyse...

şimdi beyler bilen bilir bu yaz dönemi öncesinde yani geçen sene içinde çıkan aftan önce "ek sınav hakkı" diye bir hak vardı yönetmeliklerde.

şöyleki; 7 yıllık azami öğrenim süresini dolduran öğrenciler, 4. sınıftan en az 1 ders geçmiş olmak kaydıyla dilekçeyle başvurup ek sınav öğrencisi olurlardı.

ek sınavın mantığı şuydu, vizeye girmiyosun arkadaşım, hiçbir derse devam zorunluluğun yok, sınıf içi uygulamalar quizler ödevler vesaire hiçbirinden sorumlu değilsin. sadece dönem sonunda 2 final hakkın var. önce dönem içinde herkesle beraber finallere giriyosun. eğer o finalden başarısız olursan sınav döneminden sonra tekrar finale giriyosun. eğer toplamda 5 ders veya altı dersten fazla dersin kalırsa okuldan atılıyosun. eğer 5 ve altı dersin kalırsa tekrar o 5 dersten ek sınav hakkı tanıyolar. olay bu.

geçen gün öğrendim ki bu uygulama yeni yönetmelikle beraber kaldırılmış. üniversiteden atılma kalktığı için artık ek sınavmış ek süreymiş bu tip şeyler yalan oldu.

olum keşke alkol alsaydım lan bin gibi kaldım şimdi adam gibi içemedim zaten. moda da girilmiyoki içkisiz. neyse artık devam edelim biraz daha.

hayata tekrar başladığım yıl 7. sınıf oldu beyler. ufaktan derslere gitmeye başlamıştım. okul havasını solumak farklı bir durum. o ortamda olmak ister istemez insanı güdülüyor ders konusunda. işin komiği o sene 1 2 ders geçebildim. ama ek sınava güvenim tamdı. çünkü üst dönemlerden 20 25 ders geçip okul bitiren arkadaşlarım vardı. inanmak başarmanın yarısıdır derler bence tamamıdır. bişeye mantık yolundan sapmadan inanırsanız o işi öyle ya da böyle başarırsınız. romantik bir inanma dan bahsetmiyorum o dediğim kendini kandırmak olur. ikisi farklı şeyler.

benim binoz tayfa nerde lan dağıldınız mı olum dün buralar şenlikti

devam et panpa okuyan vardır fakat yazmıyorlardır boşver

yalnız bu 7.seneye ailenin tepkisi neydi yoksa ipleri tamamen attın mı aileyle ?

valla şöyle söyleyim reyiz ipleri atmadım tam tersine olayları olduğu gibi yalansız söylemeye başladım onlarda %50 güven %50 boşvermişlik le beraber işleri bana bıraktılar hatta son 2 sene hiç dersler nasıl oğlum lafını duymadım desem yeridir.

sonuçta maddiyatını karşılıyorlar yani ben bir ebeveyn olsam artık otoriteye veyahut vicdana bağlı ama giberim öyle evladı derim yani

neyse başladığımız işi bitirelim zaten yarın yarrrra yemişiz her türlü biraz daha takılıyım bayılana kadar yazarım

eğer okul uzatıyorsanız seneler ilerledikçe aslında zaman sizin için geriye doğru işliyor demektir. nasıl mı ? şöyle; zaman geçtikçe sınıf arkadaşlarınız tek tek mezun olmaya başlar. bu da sınav dönemleri ders anlatacak insanların sayısında azalma demektir. daha da önemli not isteyecek pek kimse kalmaz. derslere girip gibe gibe not tutmanız gerekir ki bunu yapan adam zaten o dönemde aldığı derslerin en az %60 ını geçer.

diğer taraftan artık okula gidesiniz gelmez. hep yabancı yüzler görmeye başlamışsınızdır. sizin taşşağınızdaki kıllar kadayıf kıvdıbını alırken okula yeni yeni tipler, liseden fırlayıp gelmiş daha sakalı çıkmamış çocuklar peydah olur. bu da gerçekten can sıkıcı bi durum inanın bana.

ayrıca ders içerikleri, müfredatlar, yeni açılan dersler, kapanan dersler, değişen hocalar, değişen hocalarla birlikte ders işleyiş şekillerinin tamamen değişmesi tamamen sizin aleyhinizedir.

@184 ya sen ne diyosun benim bana benzeyen evladım olsa değil her istediğinde para yollamak evime almam amk sokağa atarım gibti ol git çalış hayatını kazan derim ben şahsen aile açısından inanılmaz şanslı biriyim onu hep söylemişimdir.