okulu 8 yılda bitirdim

@126 kardeşim sana caps yollayacağım inşaatçımısın bilmiyorum ama görünce sanırım ikna olacaksın.

yoruldum gençler biraz mola veriyim zaten pek okuyanda yok galiba neyse birazdan devam ederiz

sonradan öğrendimki eniştem memleketteki bir devresini arayıp benim durumu anlatmış aradığı amirde tamam bizim yeni muavinlerin evinde kalsın demiş. 1.5 yıl boyunca 3 komiser muavini ile birlikte kaldım. bunlardan biri hırsızlıkta biri istihbaratta biride ahlak masasında çalışıyordu. işte bu 1.5 yıllık süreç beni okuldan tamamen kopardı. adamların gece gündüz diye bir kavramları yoktu. bzen öğlen 2 de gidip ertesi gece 3 te gelip 2 3 saat uyuyp tekrar giderlerdi. bende o sıralarda evin altındaki internet kafeye takılmaya başlamıştım. nerdeyse tüm zamanım o kafede geçiyordu. bazen haftada bir bazende ayda 1 okula uğruyor hal hatır sorup geri geliyordum.

panpa pkklılarla aynı odadamı kaldın amk. dikkat etseydin odaya folotof kokteyli atarlar diim sana.

panpa pkklılarla aynı odadamı kaldın amk. dikkat etseydin odaya folotof kokteyli atarlar diim sana.

@85 bu hikayeyi oku ben bile okul bitirdiysem sen haydi haydi bitirirsin rahat ol

reserved

ben 3 senedir hazirliktayim pic :(

@82 #47860810 şu biraz opsiyonel oldu panpa ama bunları anlatmam lazım yoksa yanlış anlar millet ortam mal dolu biliyosun.

lan gibiş anlatmıyoruz diye prim yapmadı heralde hikaye. olum gibişi anlatsam size bi faydası olmaz ama illa istiyosanız anlatırım çok fena gibiş hikayelerimde var burda anlatacağım şeyler bizzat yaşadığım şeyler o yüzden kulak verin ders çıkarın onun için anlatıyoruz

kanka gibicem felsefini ilk başladıgın gibi yaz uzatıyon lafı amk gibicem evirip çevirme normal konuşma diliyle yaz yannan kafa.

odamda 3 ranza toplamda 6 yatak vardı. en son ben geldiğim için en gibik yatak ta bana kalmıştı doğal olarak. elemanlar kayıttan sonra gitmemilşler ve yurda yerleşmişler. 3 tanesi maraşlı alevi kürttü. bunlardan 2 tanesi pkk lı biride ağır şakirtti. yine konyalı bir şakirt ve adanalı bir barzo oda arkadaşım olmuştu. aynı zamanda bunlar bölümden sınıf arkadaşlarımdı. sanki tak varmış gibi aynı bölümden öğrencileri aynı odaya doldurmuşlar. lan huur çocukları neden milleti grupluyosunuz karıştırınki millet sosyalleşsin farklı bölümlerde arkadaşları olsun. zaten inşaat mühendisliği gibi kız kokusu bile olmayan bi bölümde okuyoruz birde böyle bir odaya düşünce sosyal çevre sadece bu elemanalardan oluşur hale gelmişti.
zaten çok girişken bi adam değildim diğer ortamalra girmem zaman almıştı.

şimdi bazılarınız adamlara neden şakirt kürt alevi pkk lı diyosun diyebilir.
şakirt dediğim adam sohbetlere giden namaz kılan içki nedir karı kız nedir bilmeyen saf temiz bir anadolu delikanlısıydı ayrıca kürttü. biz bunları zaten onunla konuşurduk adam sonuçta benim hem bölümden hemde odadan arkadaşımdı oldukça yakındık birbirimize.

alevi kürtler hakkındaki durum biraz daha farklı aslında. bunlar pkk lı olduklarını açıkça belirten elemanlardı. bende milliyetçi bi adam olduğumdan ilk başlarda baya sıkıntı yaşamıştık bunlarla. ciddi tartışmalarımız olmuştu. fakat sonradan birbirimizi tanıdıkça bu konuları açmamaya başladık. ne onlar pkklı lıklarından vazgeçtiler ne ben yatağıma türk bayrağı asmaktan.

bunun yanında bu adamlar hem alevi hemde kürtlerdi. ben onları aalevi veya kürt oldukları için hiçbir zaman yadırgamadım. aksine inanışları yaşayış tarzları konuştukları kürtçe lehçe hakkında uzun uzun sohbet ederdik.

bu adamlar biz aleviyiz gardaş derlerdi. aleviliği bir etnik köken olarak görmüşler hep. olum siz alevi mezhebinden kürtlersiniz dediğimde şaşırırlardı. çünkü böyle birşey duymamışlardı hayatları boyunca. biz aleviyiz derlerdi. kürt olduklarını biliyorlardı fakat kendilerini kırmançi olarak değil alevi olarak görüyorlardı.

devam et panpa

beynimdeki hastalık yüzünden otobüs yolculukları kabus gibidir benim için. sırf o metal kutunun içinde tıkılıp kalmamak için uçak biletine servet ödeyebilirim hiç umurumda olmaz. (ha memlekete uçak seferi yoktu o ayrı) sürekli diken üstünde giderim uyku diye bişey bilmem. hele gece yolculukları... sanki kabusu canlı canlı yaşar gibi olurum. zaman geçmek bilmez. ama sırf evimde bir gündüz geçirebilmek için o eziyete katlanırdım. şimdilerde yapamıyorum. gece yolculuk yapacağıma yolculuk yapmam daha iyi. gerekirse bir gün öncesinden giderim gideceğim yere. o derece sıkıntılı benim için bu iş.

yine böyle kabuslu bir yolculuğun ardından (bu kötü sıkıntılı yolculukların sebebini o zaman bilmiyordum ama en geç 2 3 yıl içinde ağır bi biçimde öğrenecektim) sabah memlekete vardım. şehir içi servis kyk yurdunun önüne kadar bırakıyordu sabahın 7 si falandı sanırım. elimde valizle odama doğru giderken bankta oturan uzun kıvırcık sarı saçlı bir dilber gördüm. içime bir sevinç doğdu bi anda dedim ulan ne güzel kızmış belki şöyle bi sevgilim olur bu memlekette( ama hiçbir zaman olmadı) bu sevinç hali pek uzun sürmedi. kalacağım odaya girdiğimde bi şok daha yaşadım.

adam dan brown beyler okutturuyor

devam edelim

yazara sormuşlar istanbuldan ankaraya gelince en çok neyini sevdin diye. istanbula dönüşlerini demiş.
bendekide o hesap ankaradan memlekete gitmek ölüm gibi gelmişti. elimdeki valiz sanki 5 ton ağırlığındaydı. en zoruysa camdan bakarken ağlayan annemi görmek olmuştu. arkama döndüğümde annemin camdan bana bakıp ağladığını göreceğimi ve bunun sırtıma bir hançer gibi saplanacağını adım gibi biliyordum. ama yine de dönüp baktım ve annem ağlıyordu. o günden sonra gençler, bir daha hayatım boyunca arkama bakmadım giderken...

@73 bu çocuğun velisi kim ?

yurda da bi şekilde kayıt yaptırdıktan sonra ışık hızıyla memleketten ayrıldım. huur çocuğu okulun internet sitesine daha önceden baktığımda inşaat mühendisliği bölümünün binası cillop gibi bir bina oalrak görünüyordu. sonradan öğrendimki okuldaki en gibko bina inşaat mühendisliğinin binasıymış. nerdeyse 40 yıllık bi yapı. böyle dandik bir binanın inşaat mühendisliği bölümünde olması da ayrı bir ironidir.
okulların açılmasına 4 gün vardı fakat o 4 günü bile o şehirde geçirmesem benim için kardı. fakat işin ilginç yanı delikanlılığa tak sürdürmemek için kendime itirafta bulunamıyordum. itiraf edemediğim şey ise hayatımın taka döndüğü, tüm arkadaşlarımdan daha önemli ailemden uzaklaştığım, büyük umutlarla yazdığım okulun berbat bir yer olduğu gerçeğiydi. ama sonuçta bu seçimi ben yapmıştım ve ne olursa olsun arkasında durmak zorundaydım.

anasını gibiyim sözlükspotun gri ekran verdi yazdığım giri gitti sinir oluyorum böyle olunca

akıl hastalığına gel panpa çabuk