Ben Gia. gayri intihari adam

Yalnızlık çekilir gibi değil. Oturuyorsun adamın karşısına, konuştuğu cümleler gram anlam ifade etmiyor. Sen konuşsan da kendi anlamayacak. Sanki bu insanların konuşma vasfı var ama düşünme vasfı yok.

Bu durum karşı cins için de geçerli. iki çift sohbet dönmüyor. Saçma sapan konular ve saçma sapan egolar içindeler. Bazen ellerinde son kozları olan cinsellik kalıyor,onu kullanmaya çalışıyorlar belirli belirsiz. Reddedince de "iktidarsız" damgası yiyorsun. Oysa mühim olan karşındakinin sohbeti. Ama etrafta sohbet edilecek kimse kalmamış.

Okuyan, düşünen insan her yönden gelişmiş olur en azından. Oturduğun vakit düzgünce kendini ifade edebilir. Doğru cümleler kurar. Mesaj yazarken pelinsular gibi "Nabiosun, ufff XD" benzeri saçma sapan cümleler yerine sanki kitap okuyormuşçasına hissettirir yazdığı cümleler. Biraz değişik gelebilir ama cinselliği de okuyan insanla yaşamak daha zevklidir.

Kendim için konuşayım, şu saatte konuşabileceğim 3-4 kız ve 3-4 erkek bulunuyor çevremde fakat benim çevrem kalabalıklaştıkça ben yalnızlaşıyorum. Çekemiyorum insanları.
Düşünen insan istiyorum. Ama bugüne kadar düşünen kim varsa delirmiştir. Daha doğrusu etrafındakileri delirtmiştir. Ben de zamanında pgibolojik tedaviler gördüm ama aştım. Pgibolojik tedavi vesilesiyle değil kendim aştım. Ben kendimi kitaplarda buldum. Kim istemezdi bir Oğuz Atay ile sohbet etmeyi?
Veya kim istemezdi Didem MADAK üslubu ile konuşan bir kadına sahip olmayı?

Hele Ahmet Arif...
"Vurun ulan vurun ben kolay ölmem.
Ocakta küllenmiş közüm, karnımda sözüm var.
Halden bilene... "

Şu cümleyi kitaplar hariç kimden duyabilirsiniz?

Okuduğunuz zaman yalnız olmazsınız, yalnız görünürsünüz.

Yalnız görünüyorum ama benim de en büyük hayallerimden birisi yazmakta olduğum kitabımı yayınlatıp, okuyucularımla konuşmak, sohbet etmek.

Neyse fazla uzatmayalım. Kitap tavsiyesi isteyen olursa, belirttiği türe göre kitap önerebilirim. Pmden ulaşabilirsiniz.