orospu çocukları sıfatı

Binanın çatısında toplanan kalabalığa bakıyordum ve hepsinin ne kadarda sahte olduğunu düşünüyordum. Artık herşeyden bıkmıştım. Ya ben çok anormaldim yada onlar. Size olanları anlatayım. 2 hafta önce iştende kovulmuştum. işten kovulma sebebim ise çok basit bir şeyden dolayıydı. Patron iş yerine ailesini getirmiş. Bende yanlarındayım çalışıyorum. Çokta şakacı biriyimdir. Patronun kızı pardon bakarmısınız dedi. Bende şaka olsun diye 'pardon çıkalı huur çocukları çoğaldı' dedim.

Evet bu basit olaydan dolayı patron kafama 16-17 anahtar fırlatmıştı. Bende şakalaşıyor benle sandım. 23-24'ü buna bir salladım kafadan vurdum bini. Bu yere yığıldı. Kızı felan ağlıyor. Bağırdı bana gibtir git huur çocuğu kovuldun diye. Korkup kaçtım bende.

Dışarda saatlerce gezdim eve gidemedim. işten kovuldum dersem sıçarlardı ağzıma. Karnımda açıkmıştı gerçi. Elimi cebime attım 1 lira çıktı sadece. Karnımı nasıl doyururum diye düşündüm. Aklıma bim geldi. Gittim bime kapısında içeri girdim. Arkama bi baktım yaşlı bi teyze elinde bebek arabasıyla içeriye girmeye çalışıyor. Kapıyı açtım kadın yüzüme bakmadan arabayı ittirmeye başladı. Ama o kadar yavaş hareket ediyordu ki giberim ya seni mi bekliycem dedim saldım kapıyı. Kapı bebek arabasına çarptı. teyzeyle bebek paldır küldür yuvarlandılar bimin önüne. hemen kaçtım makarna reyonuna.

okuyan varsa devam edicem bin kuruları bi ses verin

Ortalık sakinleşince çıktım makarna reyonundan. 1 liraya karnımı nasıl doyururum diye etrafa bakmaya başladım. Bi tak yoktu amk. Bende kasiyere sorayım o yardımcı olur dedim. Kasanın önü çok kalabalıktı bende hafiften saldım dumanı kasaya doğru. Hayvan pazarı gibi leş bir koku çıktı ortaya. insanlar başta bi homurdandılar. Baktım bunlar gitmiyor sessiz bi tane daha salayım dedim. Ama ayarı tutturamadım zaaaaaaaart diye patlattım amk. Poşedini kapan soluğu sokakta aldı. Bende tekrar makarna reyonuna kaçtım.

Çıktım makarna reyonundan kasanın önü bomboş. Bi tek kasiyer var. O da elini yüzünü yıkıyor şişe suyuyla. Pardon kasiyer bey 1 liraya karnımı doyuracak birşey satın alabilirmiyim dedim. Gülerek dalgamı geçiyorsun sen 1 liraya karın mı doyar dedi. O gülünce şaka yaptığını hemen anladım ve bastım espriyi 'huur çocukluğu yapma şimdi anan evde paraylamı yemek veriyor' dedim. Sen tut pos makinesini kafama vurmaya çalış. Çıkışa doğru bastım deparı hemen.

Şansımı gibsinlerki çıkışta yaşlı teyzeyle karşılaştım. O ince gibik sesiyle 'eha bu çocuktu eha eha' dedi. Yanındaki adam üstüme doğru gelmeye başlayınca bende bulunduğumuz yolun yokuş olmasından faydalanarak zekice bir hareket yaptım. Teyzenin elindeki bebek aramasına sağlam bir tekme atınca yokuş aşşağı yardırdı bebek arabası. Adamla teyze arabanın peşinde koştu. Bende eve kaçtım hemen.

ve girdiğimde babam 'lan gerizekalı yine kovulmuşsun işten. Ne zaman adam olacaksın sen' diye çıkıştı bana. Bende şaka olsun diye ' Senin gibi adamdan böyle çocuk çıkıyormuş napalım' dedim. Dememle babamın yumruğunun karın boşluğuma inmesi bir oldu. Sanki anasını gibtim böyle vurulurmu amk. Odama kaçtım ve geçtim bilgisayarın başına.

Günün stresinden ve yorgunluğundan kurtulmak için bi ferre film bulup izlemeye başladım. Sonra çıkardım gibimi asılmaya başladım. Odamda asılırken heyecan olsun diye kapımı kilitlemem. Bundan dolayı babamdan bir çok kez dayak yedim. Yine asıldığım sırada babam içeriye girip 'Oğlum özür dilemeye geldim' dedi. Bende döner koltuğumda elim gibimde dönerek 'önemli değil babacığım' dedim. Elde gib masum bir gülümseme karşımdada babam. Hayal edin artık. Orrospu çocuğusun sen diyerek uçan tekmeyi göğüs kafesime salladı babam. 1 dakika nefes alamadım.

Zar zor annem ayırdı bizi. Babamda anneme doğurduğun çocuğu gibeyim diyerek mutfağa doğru gittiler. içerde yemek yiyorlardı. Babam bağırıyordu gelmesin o bin bu sofraya diye. Bende bilgisayardan son ses 'ayrılsak ölürüz biz' adlı parçayı açtım. Babam duysun belki duygulanır diye. içeri girip kafama bi tane patlattı akıllı ol gibtirtme belanı dedi yemeğine geri döndü.

Bu arada sözlüğün full liseli olduğunu anladım bugün insan bi gibler amk. Hepinizmi okuldasınız bin kuruları. Ben sizin yaşınızdayken bol bol kaçardım

Ertesi sabah babam yanıma gelip ciddi bir şekilde konuşmak istedi. Oğlum sana bir iş buldum. Biliyorum normal bir çocuk değilsin. Biraz salaksın. Hatta baya bi salaksın sen. Ama ben senin yapabileceğine inanıyorum. Bu sefer kahvedeki insanlara çay dağıtacaksın. O kadar. Kahveci çırağı olacaksın dedi. Bende hangi kahveci bu dedim. Babamda 'Nihat Kahveci' diyerek hohohaha diye güldü. Babamın espri yapmasına şaşırmıştım bende ne huur çocuğu adamsın sen yiaa ahahaha' diye gülünce günün ilk yumruğunu yemiş oldum.

Yine bir gün muarrem abiyi içerde yorgunluğundan mızmızlanırken gördüm. Koşa koşa okey masasına yancı olarak oturdum. Salmak için zütümün sol lobunu hafifçe havalandırdım. içerde çok büyük bir basınç vardı. Yapabileceğimden emin değildin. Çevredeki insanlara baktım. Zavallı insanlar hiçbirşeyden habersiz masumca oturuyorlardı. Ufak bi ittirme yaptım. Ama daha kuvvetli yapmam gerekiyordu. Olmuyordu. Kaşlarımı çattım. Ya hep ya hiç diye bağırarak zoooooaaaaaaaarrrttt diye yardırdım. Gürül dürül osurmuştum. Galiba az bişey altımada sıçmıştım. Okey oynayanlar 'ananı gibeyim muarrem yanında çalıştırdığın elemana bak diye mızmızlandılar'. Bende Muaarrem abiii kooş ananı gibiyolar diye bağırdım. Muarrem abide koşa koşa geldi.

Sandım ki adamlara saldıracak. Çay tepsisini çeneme doğru sertçe vurdu. Böyle durumlarda yaptığım şey basitti hemen eve kaçardım. Yine aynısını yaptım.
Eve geldim annem açtı kapıyı. Anne muarrem abi tepsiyle çeneme vurdu. Babama söyliycem gibtirtcem anasını diye bağırdım. Cümleyi bitirir bitirmez babam eve girdi ve Nasıl vurdu oğlum böylemi vurdu diyerek çeneme ölüm vuruşu yaptı. Yarım saat sonra kendime geldiğimde kapının önündeydim. Kapıyı çaldım. gibtir git lan bu evden. Öl ölde kurtulalım diye bağırdı babam. Ne bağırıyon lan huur çocuğu diye bağırdım buna. Çok kızmıştım kapı bi anda açıldı. Bende hemen kaçtım. Yakalayamadı gerizekalı.

Sonra babamın öl ölde kurtulalım lafı geldi aklıma. Hayatım boyunca babamın hiçbirdediğini yapmamıştım. Yapsamda tam olarak becerememiştim. Sanırım elime ilk defa güzel bir fırsat geçmişti. Kendimi öldürmeye karar verdim. Kalabalık bir caddedeki binalardan birini seçtim ve çıktım birinin çatısına.

Binanın aşşağısında toplanan kalabalığa bakıyordum ve hepsinin ne kadarda sahte olduğunu düşünüyordum. Aşşağıya baktığımda herkes işinde gücündeydi bana kimse bakmıyorlardı. Aşşağıya doğru bağırdım bakın lan huur çocukları öldürecem lan kendimi bakın bi buraya dedim. Bir anda aşağıda bi toplaşma meydana geldi.

Bende açtım gibimi işedim üstlerine doğru. Nasılda kaçışıyorlardı bin kuruları. Aşşağıya bi polis otosu geldi. Dur evladım öldürme kendini niye öldüreceksin ne istiyorsun dediler. Bende birşey istemiyorum dedim. Sadece babam ölmemi istedi o kadar sizlik birşey yok dedim. Yarım saat boyunca polisler ve çevredeki halk atlamamam için ellerinden geleni yaptılar. Bu durum çok tuhaftı. Onlara küfür ediyordum ve üstlerine işiyordum yine ölmemi istemiyorlardı. Bi konuşma yapmanın vakti geldi diyerek bağırmaya başladım.

Bana bakın! size huur çocuğu diyorum üstünüze işiyorum. Ve bana atlama lütfen diye yalvarıyorsunuz. Siz ne tuhaf insanlarsınız. Bütün bunları yanınızda yapsam beni linç ederek öldürürsünüz. Ki başka zaman yaptığımda genelde karşılaştığım şeyler yumruklar veya tekmeler oluyor. Ölmememi neden istiyorsunuz ha! Beni yeterince dövmediniz diye mi. Yeterince acı çekmedim diye mi. Mantıklı bir açıklaması olan yoksa atlıyorum diye bağırdım. Derin bir sessizlik oldu. Ve bu uzun konuşmaya gelen tek cevap. Atlama oldu. Kendimi bıraktım boşluğa. Rüzgar giyisilerimin içinde tüm bedenimi okşuyordu ve gözlerim kapalı bir şekilde aşşağıya düşerken hiç olmadığım kadar mutluydum. Ölecektim galiba.

Tam aha öldüm derken itfaiyenin brandasına takıldım ve ölümden kurtuldum.. Babam beni kucaklayıp öpüyordu. Kalabalıkta sevinçli bir hareketlilik vardı. Gözlerim halen kapalıydı. Gözlerimi açtığımda babam beni havaya doğru kaldırdı. Kalabalığa doğru baktığımda herşey slow motion olmuştu. Bana mutlu bir şekilde bakıyorlardı. Derince bir nefes çektim içime. Ses tellerimin birbirine her çarpışını ve ağız hareketlerimin ortaya çıkardığı o eşsiz ses frekansımı tüm insaların kulaklarında o muhteşem sıfata dönüştürüyordum. huur çocukları.

SON

sağol panpa ama bitirdim hikayeyi.