osursam tesiri yok tutsam götüm razı değil

motora atladığım gibi verilen adrese dört nala gidiyorum. annesi tekerlekli sandalye de açıyor kapıyı. durumu izah ederken içeri buyur ediyor garibim. başka zaman diyorum kadıncağızın kırışmış suratına bakarak. içeri geçiyor kızının sağlık karnesini bulmak için. motora atlayıp giderken pencerenin önüne geçmiş, minnet duygusuyla el sallıyor bana. kızın karnesini hastaneye zütürüp verdiğimde artık gerçek dünyaya dönüyorum.
okul.
peder okuldan kaçtığımı bilse anamı giberdi. zaten gibmeye bahane arıyor. okul bahçesine girdiğimde bütün okul öğretmenlerin sessizlik kompleksine yenik düşmüştü. dersin matematik olmasının verdiği sıkıntıyla merdivenleri ağır ağır çıkıyorum. kapıyı çalıp içeri girdiğimde bütün başlar bana çevriliyor.
hülya öğrencilerinin konsantresinin bozulduğunu gördüğünde köpürüyor. zaten beni oldum olası sevmezdi amk.

ne olduysa birden kızıyor ve çık dışarı diyor bana.ben yavaş yavaş yerime doğru gidiyorum iplemeden.bak bi de oturdu çık dışarı öbür ders gel zaten zilin çalmasına çok az kaldı diyor. sanki anasını gibtim huur çocuğunun. oturduğum yere doğru geliyor. buldu tabi sessiz sakin çocuğu ya yüklenir amk. tebeşirli elleriyle kulağımdan tutuyor çık dışarı diyor kancık. sessizliğimden hazlanmış olacak ki hala car car car konuşuyor kadın.tam beni dışarı atacakken müdür çıkıyor odasından.
-noluyor hülya hocam diyor.
kadın müdürü arkasına almış tabi durur mu?
yapıştırıyor cevabı:
-dersin bitmesine 5 dakka kalmış derse giriyor.1,30 saat öğle arası yetmiyor beyfendilerine diyor.

arkadan bir ses geliyor sınıfın sessizliğinin içinden karı delen bir kardelen gibi.kim o konuşan diyor cırtlak sesiyle kulağımın dibinde bağırarak. sınıfın önünde herkes bana bakarken o kadar utanıyorum ki kömürün kor hali gibiyim.
-hocam neden geç kaldığını biliyor musunuz belki hastaydı? belki başka önemli bişeyi vardı diyor.
beklenmedik bir sağ kroşe yiyen hülya kısa bir anlığınıda olsa afallıyor. hadi soralım bakalım neden diyor bana sınıfın önünde.
söyle bakalım neden geç kaldın?

akşamı eski resimleri kurcalarken babamla çekildiğimiz resimleri gördüm. arkadaş gibiymiş lan benimle keşke şimdide böyle olsa diyorum.
aramızda karlı dağlar
hasretin bağrımda kışlar
başa geldi olmaz işler
yokluğunda soldu gönlümü mırıldanıyorum. gözümden akan yaşlar fotoğrafa damlıyor. gözlerimi silerken fotoğraflar sanki dur daha amk yeni başladık dercesine gözüme gözüme sokuyor maziyi. eskiden ne kadar güzeldi herşey. oysa büyüdükçe günahlarım büyüyordu.ben büyüdükçe babamın bana güveni küçülüyordu.

gel zaman git zaman aramız yavaş yavaş iyiden çok daha ileri gitmişti. benimle herşeyini paylaşır olmuştu. yavaş yavaş ona olan sevgim katlanıyordu.her haftanın bir günü gece 2-2.30 a kadar beraberdik. anne,babası beni tanıdığından kızlarını bana kolaylıkla emanet edebiliyolardı. evinden alıp evine bırakıyordum. aşırı içmesinede karşıydım. babasıyla bezelye ayıklar, annesiyle memleket meselesi konuşurduk. güzel zamanlardı.ta ki onları el ele görünceye kadar.

ağlamaya başlıyorum sokağın ortasında. düştüğümde kaldıracak birisi hiç olmamıştı hayatımda.o yüzden ya hep dizlerim kanar yada gerçek zemine çakılan hayallerim. sağ avcumun içi yanıyor sol elimin üstü hafif soyulmuş. kazayı ufak sıyrıklarla atlatıyorum fakat okul pantalonumun dizi yırtılmış. şimdi bu halle bi de evdekilere dert anlat amk.sol aynayı söktüm attım motorun yamulan ayağını da yolun kenarından aldığım bir taşla vura vura düzelttim. geçenlerde sızdığım yere gitmek geldi içimden. cebimde hepi topu bi 20 lira vardı.

bi 35 lik votka bi pakette sigara aldım deniz abiden.her gittiğimde first sakız aldığımda first duo ne diyoo diye espri yapardı amk. bende yalandan sırıtırdım gavatın suratına. bugünde bankocuları şaşırtmamış yine espri var ı işaretleyenler kazanmıştı. burası o kadar güzeldi ki.semtin gürültüsünden uzak zeytinliklere çıkarken işçilerin durup su içtiği yerdi. zeytin zamanı değildi gerçi ne gelen vardı ne giden. motorun altından içkimi nevaleleri alırken şöyle bir yeni mekanıma baktım.

şöyle bi bakıyorumda yanımda beni sonsuza kadar dinleyecek bir hayrat var. suya anlat dur. parayla mı? yok.
biter mi? yok.
dost diyebileceğim biri var. sırtımı yaslayabileceğim. benimle yaşlanacak. kaya gibi sağlam.bir meşe var hayratın yanından salıncak kurun dercesine bir dal uzatmış sanki.
çıkıp oturuyorum o dala. baya da geniş. hayratın gideri tıkanmış ağacın altını göle çevirmiş. gelen kuşlar bir iki damla içip gidiyor. artan su yolun kenarından aşağı doğru süzüle süzüle akıyor.
bana destek olacak, onda kendimi bulabileceğim birisi var.net. insanlar gibi yapmacık değil. babamın bile suratıma bakmadığı zamanlar oluyordu. fakat o dost öyle miydi?
ben ne zaman baksam gülümseyerek bakıyordu bana. yalnız suratında bir acı vardı.ne zaman kafamı aşağı indirip ayaklarımın altındaki göle baksam bana bakıyordu.

bilgisayara oturuyorum cm4 oynamak için. internete çok girmezdim zaten girmemi gerektirecek bişey yoktu. geçen sene şarkı çıkaran grup 84 'ölürüm hasretinle' yi açtım hoparlörün sesini kısıp cm4 e döndüm.ne güzel diyordu lan.
kaderimde bu da mı vardı
sevdiğimi başkalarıyla
göreceksem eğer kör olsun bu gözler
görmeyeyim bir daha
.
şarkıyı mırıldanarak söylerken annem girdi içeri elinde meyve tabağıylan. meyveleri yerken kapı çalıyor. misafirler..

bana, dedi,bir isim ver,
varlığım olsun.
durdu, aklından yeni bir şey geçti. bana,dedi,sen isim ver, varlığım senin olsun.
bana öyle bir isim ver ki senin adının yanında dursun.
seni anan beni de ansın. seni hatırlayan beni hatırlamadan olmasın.
bir 'ile' koy aramıza
bizi birbirimize bağlasın.
diyorum ve başımı kaldırdığımda gözlerimin içine dalıp gidiyor. kimbilir o kime aşıktı. kimbilir kaç çocuktan yara almıştı o sevgiye muhtaç yüreği.
kaç senedir nadastaydı yüreğin kadın.
kaç senedir sevgi tohumları ekilmeyi bekliyor diyebilmeyi o kadar çok istedim ki..

nazan bekiroğlu - lâ sonsuzluk hecesi kitabından

okul saatine çok az kalmış diyorum. biraz kitaba göz atıyorum.her satırda her imla da her sayfada karşıma çıkıyor kevaşe.
halbuki o başkasının imlasıydı,
başkasının şiiri,
başkasının sayfasıydı artık o.
başkası okuyordu onun kocaman gözlerini
başkasının kafiyesiydi artık o beline kadar uzanan saçları
bir başkasına gülüyordu artık o güzel elleri.

mutfakta ki ufak televizyonu açtım kendime tost hazırlarken. ağlamaktan gözlerim kan çanağına dönmüştü. uykusuzlukta var tabi. sucuklu kaşarlı tostuma margarini sürerken tost makinası iyice kızmıştı. bizim oç kantincinin tostlarına on basardı bu tost dedim ilk ısırıkta sanki orgazm olmuşcasına ımhhhh'larken babam peydah oldu. napıyon lan diyo hödük.
tost yiyoom diyorum ergenliğin verdiği asilikle.

şenol reyiz.
türkiyeyi dünya üçüncüsü yapan adam.
abisinin kömür madeninde çalışırken kullandığı eldivenlerle kalecilik yapmış adam.
yanlış anlamayın trabzonspor sempatizanı biri değilim ama bazı adamların hakkını vermezsen bu çarklar dönmez.
bazı insanlar gerçekten candan insanların kıymeti lafa söze sığmayacak kadar engin olur.
günümüzde iyi insanlar azaldı.
kemal sunalda öldü nâlan
iyi kalpli amcaları birer birer uğurladık.
ve dünya kirlendi
filmler bozuldu
o masum sevdalar yaşanmıyor artık demiş ya yusuf hayaloğlu ne güzel demiş oç

grubun bakışları bana dönüyor. gözlerin üzerime döndüğünü farkettiğimde elimde nazan bekiroğlu'ndan -lâ- dan bikaç yer okur gibi yapıyorum aklımda rüyam canlanıyor. derken kavimler göçü başlıyor ve grup yanıma başıma toplanıyor. biri atlıyor ne okuyosun diye elimden çekiyor kitabı. refleksle elimi uzatıyorum sonra kitabı elinden kapmaya bile utanıyorum.
nazan bekiroğlu diyorum.
sen anlamazsın diyorum. grup hep bir ağızdan oooouv luyor.
bozulan çocuğun suratı düşüyor. kitabı sırama döndürerek fırlatıyor.

insan bi giblerdi dicem de baba yine yanlızları oynuyo karışmayın

düşmesin diye gollumun yüzüğe özen göstermesi gibi dikkatle ve heyecanla yakalıyorum kitabı. biri kurşun kalemi mikrofon yapmış eve sabrioglu sari dünkü performansınızı nasıl değerlendiriyorsunuz diyor. sevdiceğim pür dikkat beni izlerken acaba ne diyecek diye mütevazilik damarım kabarıyor takımdakiler iyi olunca sürü pgibolojisi diyorum.

@446 tekem halı sahadan maçtan geldiydim uyuyakalmışım amk senin daşşanı yalamadan yutarım ben sinirlenme yeter

sonra nedense atlıyorum bende. bizim kalecinin üzerine. tutup ayırıyoruz.yan odadan bana küfür etmiş meğerse adam. bunun için dalmış lan adam odaya.amk dedim.eve giderken gel seni bırakıyım kardeşim dedim. motora atlatık gecenin bi saati öyle tın tın dolaştık ufak sessiz izmir yerleşkesini. sokaklar boştu.bir motorun sesi bir gecenin sessizliği. öyle havadan sudan muhabbet ettik. evinin önüne geldiğimde telefon numaramı istedi. çaldırdı.eyvallah kardeşim diyebildim. kafaları tokuşturduktan sonra evin yolunu tuttum.

ders çıkışında motora 3 kişi binip arkadaşları evine bıraktım.amcıklar iyi çocuklardı.eve giderken yine onu gördüm.basketbol sahasının yanındaki banklarda oturmuşlar el ele diz dize muhabbet ediyolardı.içim öyle acıdı ki.
yâr diyeceğim insan yara olmuştu içimde.
gülnaz reyizin dediği gibi ölüm ölüm öldüm orda. http://fizy.com/#s/1270ox
zalim kullar gülüşüyordu.
ben ise çocuğun yerine koyuyordum kendimi.

akşama misafirliğe gidecekmişiz.ben gelmiycem diyorum pedere.gel araba sür biraz diyor. babam artık eskisi gibi pek değil. bana baktığında artık midesi kalkmıyor. başımı okşayan bakışlarını özledim be baba. beni gururlandıran laflarını.
eski halini özledim baba.
sana babam demeyi özledim baba.
ne günahım vardı benim.
babamla arama uçurum ekmişlerdi benim.