Bu embesil kardeşimiz otobüsün arka koltuğunda oturuyordu, hareketlerinden ve ses tonunu ayarlayamamasından dolayı, embesil yada başka bir zeka hastalığı olduğu anlaşılıyordu. Üni çıkışı kafayı nereye çevirirsem, çok yorgun olduğum için o noktaya odaklanıp kalıyordum. 1-2 Durak sonra bizim elman konuşmaya başladı, resmen bütün otobüse anons yapacak bir sesle:
- Tüh yaa, tam hapşıracaktım içimde kaldı .
O sırada, bizim elemanın arkasından ilahi bir ışık düştü, (otobüsün arkasında pencere vardı) kafasını tam gökyüzüne çevirdi ve hapşırdı. Arkadaki ışık efekti sağ olsun hapşırığının içindeki bütün o nokta, nokta tanecikleri gördüm, eleman taneciklerin suratına düşüşünü seyrediyordu (bende o esnada acaba şimdi ne yapacak diye bakıyordum kafamı çevirecek halim yoktu).
Buda böyle kötü bir anımdır. siz, siz olun üniye giderseniz, pederinizden şahinde olsa bir araç yada motor edinin.