pampalar size bi hikaye anlatasım var

buraları hızlı geçmeye çalışıyom pampalar. ama insanın aklına büssürü şey geliyo yazarken. unuttum sandığım bir sürü ayrıntı geliyo amk aklıma

aklımda onlarca soru vardı o anda. şimdi sizinde vardır mutlaka. "e o zaman kız niye başkasıyla çıkmış" diyeceksiniz. insan bi gün olsun söylemez mi amk diyceksiniz. bunlar ben de yıllarca sordum hem kendime hem de ona. yok işte amk cevabı yok, kader gibi, böyle olması gerekiyomuş sanki

@56 daki şiir geldi birden aklıma paylaşıim dedim. bunlar gibi bi kamyon şiir yazdırdı bana amk. ama gerçekten hakediyodu bunu, meğer hiç tanımadığım birine aşık olmuşum yıllarca. sonra tanıdıkça, daha beter oldum

tabii ki ankaradaki hatunla ilişkimiz çok sürmedi.
ayrıldık, hiçbir yaram iyileşmemişti.
kendimi biraz daha kötü hissediyordum o kadar.
tekrar onunla görüşmelerimiz sıklaştı. yeter dedim ben dayanamıyorum artık.
seni görmezsem ölceğim dedim. gerçekten de öyle hissediyodum.
o balkondan aşağısına bakıp duruyordum sürekli.
ve şimdi düşününce daha iyi anlıyorum. gelmeseydi yaşayamazdım,
birgün o apartmandan merdivenleri kullanmadan inerdim, buna hiç şüphem yok

sevdiğim kadını aradım "birini buldum", "ama hala seni seviyorum" dedim. şimdi düşününce harbiden mal olduğuma şüphem kalmadı. bunu neden yaptım tam olarak bilmiyorum. çok canım yanıyordu ve onun da canı yansın istedim belki. "iyi sevindim" filan diye bişeyler geveledi ağzından, oysa mahfolmuştu, sesinden anlaşılıyordu bu

bir gün ankaraya gittim. bi kaç haftalık bi işim vardı. o bana sürekli başka birini bul deyip duruyodu. bunu neden bu kadar ısrarla söylüyodu bilmiyorum. sanırım kendi vicdanını rahatlatmak istiyordu. orda bi hatunla tanıştık. daha üni 1. sınıftaydı bi gece takıldık, seviştik... sabah oldu zütümü dönüp gitmem gerekirken. geri döndüm. elini tuttum, sarıldım öptüm. acımı biraz olsun hafifletir diye düşündüm. "o" da "birini bul" diyordu. öyle yaptım. yoksa ızdırabımdan ölecekmişim gibi hissediyordum. piyango o kıza çıktı onu buldum

istanbulda iş güç yok. evden çıkmıştım en son. parkta yattığım günler olmuştu. istanbula dönecek para yok cebimde, pederden isteyemiyorum. otur amk ne işin var istanbulda diyo. yaş olmuş 27 dıbını gibiyim. böyle hayatın. kendi zütünü kurtaramamışım daha bi de üstüne karı seviyom. işin taktan tarafı şu, o da beni seviyo...

varsa dinlemek isteyen. 10 yaşından beri sevdiğim hatunla olan imkansız aşkımızın hikayesidir bu

sonra konuşmaya devam ettik ileriki günlerde. artık filim koptu açıldık iyice. bana geceleri uyku yok amk. ayık kafayla attığım her adım zulüm, yerler hep diken, yatağım akrep dolmuş, geceleri uyku yok.

tam o anda onu düşündüğüm anda, bi adamın yanında, başka biri onu öpüyo, okşuyo, seviyo... yerimde duramıyorum. zaman civa gibi amk akmıyo geçmiyo. bir gün bitene kadar ömrümden ömür gidiyo.

hergün şiirler yazıyorum ona. ve sabahı bekliyorum. uyanır uyanmaz msnden gönderiyorum. sonra ertesi gün bi daha bi daha... şiir yazmasam ölecem başka çaresi yok. bir gözüm balkondan aşağı bakıyo hep, atladım atlıycam.

ama o da benim gibi, biliyorum artık. ve söylüyor o da
"ben hep seni sevdim, ve hala da" diyor.

ben orda ölüyorum. ertesi güne başka bir adam doğuyor yeniden. öncekinden daha bitmiş daha tükenmiş. kavga etmeye takati kalmamış... sadece bir tek şey için diyorum. onun için...
yeter diyorum amk öleceksek ölelim

bi ara dışarı çıktık. çok sarhoştum lan. hatırlamıyorum tam, elini tuttum, öptüm sanırım. o da ayakta zor duruyo, yanına her gidişimd "gibtir git başımdan" diyo. "hayatımı gibtin lan" diyo. sonra içeri geçiyoruz. hiçbir şey yok, hiç olmamış gibi gülüyoruz yalandan yine

lise böyle geçip gitti, dile kolay 7 sene, ne başka bi kızı sevdim, ne de eli elime değdi başkasının. şimdi düşünüyorum da birini bir daha öyle sevebilmek için neler vermezdim amk

ve işte o gün "bize gel dediğim gün". aklımda bi düşünce var, kanıma başka bir şey karışmış, o bildiğim damarımda fener gibi çakan aşk değil sadece başka bir şey var amk. "kurtul ondan" diyo. bu gece onunla seviş ve içindeki o duygunun bitmesini bekle.

şimdi düşünüyorum yine. aşk lan bu. biter mi bi gibişle, bu mudur yani bu kadar mı her şey. ama o gün inanıyorum buna nedense. içimdeki hesap kitap yapan ororspu çocuğu çıkıp dikiliyor karşıma, önünde koca bir hayat var diyor...

hem sonra düşünüyorum ulan diyorum. "şimdi bu hatun boşandı kocasından, geldi istanbula. bilmediği bir kent tanımadığı insanlar. sadece benim için gelecek buraya. ya diyorum biterse. yani ben onu öyle çok sevmişim ki artık idareten ilerlemez hiçbişey".
bunu düşünüp duruyorum.

dedim ya hesap kitap defterleri açılmış bi kere, içindeki o hesapsız delikanlı, hesap kitap bilmez ki. saf bi oğlan o kandırılır. kandırıyorum onu, bu gece olsun ne olacaksa. sonra biter kendiliğinden diyorum. o çocuk ölüm döşeğinde, inanıyo amk. beni bu iyileştirecekse tamam diyo.

ve ben şimdi düşündüğümde yine "beynimi gibiyim" diyorum

sonra avukatıyla görüşmeye gittikten sonra beni aradı.
"beni artık sevmediğini biliyorum" dedi. "nerden çıkardın" dedim.
"bugün avuklatla görüşmeye gittim ama sen arayıp ne oldu diye sormadın" dedi.
"bunun benim için ne kadar zor ve önemli olduğunu biliyordun oysa ki".
sonra ağladı telefonda. bitsin gitsin istiyordu içimden bir ses.
kurtulurum diyordum. sonra aramadı beni bir süre, ben de aramadım.
hayatının en berbat günlerini yaşadı orada biliyorum.
bir adam için bütün hayatını gibip atmayı göze alıyosun.
ve o seni gibip atıyo, bunu düşünmüş olmalu günler boyunca.
onca söylediğim şeyin yalan olduğunu düşünmüş olmalı.
ama şiirler vardı işte ortada ve bir yalan üzerine şiir yazılamazdı.
bunu biliyor, anlıyordu. o çocukluğumu bilir benim, anlar içimden geçenleri

ertesi sene yılsonu partisi gibi bişey vardı.
parti dediysek, sınıfa takım elbiseyle değil normal kıyafetle geliyon
sınıfa bi tane teyp getirip müzik dinliyon. eğer bizim gibi birazcık binlik varsa serde
bi tane bira içiyon gelmeden önce.
işte o gündü, nasıl olduysa cesaret geldi biraz, dansa kaldırdım hatunu.
dans dediysem de, öyle arada yarım metre mesafe bırakıp yannan gibi sallanıyon işte
başka bi gibim yok: üç kere dansettik, aradan 15 sene geçti nerdeyse, hala unutmam hangi şarkılara dansettiğimizi. şarkıları koyacam birazdan

işte tam o aralar ben içim temizlensin diye her gece alkolle yıkadım içimi.
fındıklı parkını bilen varsa aranızda.
işte orada yaz kış, tek tek gemi saydım sabaha kadar.
sabaha doğru denize atlayıp donana kadar yüzdüm kimi günler.
yaş olmuş bilmem kaç böyle hayat sürer mi sürmez tabi,
yeniden aşık olduğum hatunu aradım, herşey başa sardı tekrardan. başka yolu yok dedim bu kez.
ya sen gel, ya da ben gelip seni alıcam, o benden beterdi.
bir kaç hafta konuştuk böyle, "boşanıcam tamam" dedi.
devlet memurudur bu arada, tayin olması mümkün değildi o ara istanbuldan iş filan bakmaya başladı hatta. sonra bi gün yeniden geldi istanbula.
artık kocasından çok benim kadınımdı. bitirdim onunla diyordu. "sadece tek bir şey babama ne söyleyeceğimi bilmiyorum, o çok üzülür buna" diyordu. "bir yalana inanmaktansa gerçeklerle yaşasın" dedim.
ama o hiçbir zaman söyleyemedi babasına...

ve ayrılık saati geldi gene.
sözleştiğimiz gibi hiç ilerisini konuşmadık.
yaşadığımız ve hissettiğimiz kadar oldu bitti her şey.
izmirdeydi artık.
geri dönmesini istiyomuydum gerçekten bilmiyorum.
değişik bir duygu bu, insna ömrü boyunca bu duyguyu hissedemiyeceğini biliyor.
bu kadar büyük bir aşkla yaşayamazsın.
yani yemek yiyemezsin.
onu bırakıp işe gidemezsin.
ölürsün amk ölürsün.
böyle yaşanabilir mi bilmiyordum, hala da bilmiyorum...

gittikten sonra uzun süre haberleşmedik hiç.
sanki o yaşadığımız son bi haftanın büyüsü bozulacakmış gibiydi. yine görüşmedik aylarca. ben yine unuttum dedim. yani garip ama, bu sızıyla yaşamaya bile alışıyo insan. alışmıştım sanırım

ve yine aylar böyle geçti. sonra bigün uzaklardan bi telefon geldi.
memleketten. lisenin kuruluşunun 20. yıl etkinliği varmış. herkes geliyomuş, ben? ben de gidiyomuşum pampalar. yola düştüm.

ne olabilir ki amk. deli gibi aşıksın başka bi karıya, tutup başka biriyle ilişki yürütmeye çalışıyon. ilişki bile değil. hayatta kalabilmek için birine yaslanmaya çalışıyon. bu kupon tutmaz hacı. tutmadı amk. üst olur mu lan acaba dedim, maçta gol mol olmadı. ayrıldık tabi amk

sonra dedim ki giberim bu dünyanın tillahını.
taktım belime bi kelebek, benim diyen adam yanıma yanaşamıyo.
lise ikinci sınıftık. ben artık bu kızla kanlı bıçaklıyım, bişeyler yaptım tam hatırlamıyom
küstük, konuşmuyoruz. ki zaten konuşsak bile ben onla konuşamıyorum ki amk.
iki lafı bi araya getiremiyorum mümkün değil.
bunu yapamayınca tersine dönüyo insanın davranışları.
tersliyorum kızı ne dese, elimden geldiğince kötü davranıyorum.
sanki onun da çok gibinde ya, öyle düşünüyorum o zamanlar.
meğer gibindeymiş yıllar sonra tekrar düşününce ancak anlayabiliyorum bunu

uyanıksınız dimi pamps?