paranormallik bu ya

reserved ulan

birkaç gün boyunca aralıksız, bu adamın kim olduğunu düşünmekle geçti. bu sırada afakan'ın gariplikleri de devam ediyordu tabii. birkaç kere bunu odasında kendi kendine konuşurken yakaladım, sonra diğer adama karşı merakımı kaybedip, afakan'a odaklanmaya başladım. sürekli odasına kapanıyor, tuhaf tuhaf şeyler yapıyordu. bir gün yine yorgun argın eve geldim, tıkladım bunun kapısını. afakan biraz salona gelsene, konuşalım dedim. 5 dakkaya geliyorum hacı dedi. geçtim salona, bi sigara yaktım. derken geldi bu, buyur kardeşim? dedi. otur konuşalım biraz dedim, karşıma oturup bi sigara da o yaktı.

reserved

devam bin devam. hızlı! paranormallik bu ya

bi rezerve alalım bakalım

inanılmaz babacan bir şekilde, mümkün olduğunca şefkatli, dost canlısı, ve paçalarını biraz sonra abdest almak üzere katlamış, badem bıyıklı, nur yüzlü bir ev abisi sevecenliğinde; afakan napıyon hacı sen? dedim. benim bu sevecen tavrımın tam tersi istikamette; olabildiğince fütursuz, olması gerekenden daha fazla hoyrat, ve yok ebenin amı dedirtecek kadar giblemez bir şekilde baktı, ve; hardest modunda 4 ülkeye karşı savaşıyorum, çinler, bizanslılar, hunlar, moğollar. 180 paladin ve 27 topçuyla çin'e daldım, analarını gibiyorum kanka ehehehe, sen napıyon? dedi.

o an içimi yine bir ürperti kaplamış, ve adeta kanım donmuştu. her zamankinden daha fazla, daha yoğun bir korku ve şaşkınlık hissettim. çünkü yalan söylüyordu, eycof'ta moğollar yoktu, ve en fazla 200 kişiyle oynanabilirdi. 180 paladin + 27 topçu, 207 kişi ediyordu. paranormallik bu ya, inanılmaz bir mantık hatası vardı...

hiçbir şey söyleyemeden, öylece bakakalmıştım. sessizlik uzayınca afakan kıllandı. noldu kanka, neyin var? dedi. yok bi şey, iyiyim dedim. ve çaktırmadan kendimi toparlayıp, sözlerime devam ettim.
bak afakan dedim, ben sabah akşam eşşek gibi çalışıyorum, düğün salonunda elin binleriyle uğraşıyorum, her gün iflahım gibiliyor. ama sen sabah akşam evde yatıyorsun, ne gidip işine gücüne bakıyorsun, ne de evde bir işin ucundan tutuyorsun. bulaşık yıkamak yok, temizlik yapmak yok, yemek yapmak yok. anca yiyip içiyorsun. bu böyle olmaz kardeşim, silkelen ve kendine gel, yoksa bu şekilde devam edemeyiz dedim.

başı önüne düşmüş, babasından azar işitirken halının desenlerinde alemlere dalan üzgün çocuk gibi, öylece ses çıkarmadan duruyordu. bunu fırsat bilip, acımasızca sözlerime devam ettim. birbiri ardına nasihatlerimi sıralayıp, içten içe egomu tatmin ediyor, ve o güne kadar bana yaşattığı tüm tuhaflıkların imtikdıbını alıyordum. derken gözlerini yavaşça kaldırdı ve sözümü kesti. imtikam değil o, intikam! dedi. öyle pis, öyle donuk bakıyordu ki, lüleyi olduğum yere bırakmak üzereydim. sadece efendim? diyebildim. imtikam değil dedi tekrar, intikam! ne diyosun hacı sen? dedim, içinden geçenleri anlayabiliyorum kardeşim dedi. korkum büsbütün artmıştı. ayrıca haklısın, moğollar oyunda yok, afedersin, benim hatam mongollar yerine moğollar demişim dedi. şaşkınlığım ve korkum katlanarak artıyordu. o 207 kişiye gelince; ülkemin her tarafını iki kat duvarla kapatıp top kuleleri inşa ettikten sonra 200 köylü bastım, sonra ne kadar orman varsa kestim, ne kadar altın varsa çıkarttım, ülkenin her yanına tarla ektim, ekonomi tavan yaptıktan sonra da bütün köylüleri öldürüp yerine asker bastım, o 7 kişiyi de benim hocalar çevirdi kardeşim! dedi.

hayretler içersinde ibretle dinledim, feyz aldım, düşündüm, ve adam haklı dedim. fakat korkum ve ürpertim gittikçe artıyordu. çünkü afakan'ın, ölü balık gibi bakan gözleri halen üzerimdeydi. şimdi ayağa kalk! dedi, yaparım! dedim ve ayağa kalktım. işte yine o tuhaf duygu kendini göstermişti. sanki beni ben değil de, afakan kontrol ediyordu, ne derse karşı koyamadan yapıyordum. ben ayağa kalkınca sinsice bir tebessüm oluştu yüzünde. bir müddet daha baktı, ve; şimdi doğru odana git, ve uyu! dedi. paranormal bir şekilde, tamam! yaparım! deyip, doğruca odama gittim. giderken ayaklarımı durdurmaya çalıştım, fakat başaramadım.

rezerveddddddd

ahahaha adam bunu paladin yapacak amk. paranormallik bu ya! devam bin devam!

anasını gibtin, bağlayamadın gitti be...

rezerved

odama girdiğimde sinirlerim alt üst olmuştu, elimde olmadan ağlıyordum. yatağıma uzandım, ve ağlamaya devam ettim. tıpkı çocukluğumdaki, anne dayağı sonrası gibi, masumca ıslandı yastığım. derken uykuya dalmışım. o gün hiç rüya görmedim, sabah kalktığımda kendimi çok rahat, çok huzurlu hissediyordum, uzun zamandan sonra deliksiz, rahat bir uyku çekmiştim. tuvalete gittim, ve çıktığımda afakan'ı gördüm. salonda oturmuş tv izliyordu. napıyon kanka? dedi, hiç cevap vermedim.
tekrar odama döndüm ve bir sigara yaktım. bu kalkıp peşimden geldi ve hayırdır kanka? bi şey mi oldu? dedi. dün geceki pgibopattan eser yoktu. olm dün gece azarladın ya beni dedim. kalbimi kırdın huur çocuğu, rencide ettin beni dedim.
şaşırmıştı, gözleri kocaman oldu. olum sen ne diyosun lan, iyi misin? dün gece ben evde değildim ki, bizimkilerin yanında kaldım! dedi.
o an boğazım düğümlenmişti. paranormallik bu ya, dedim içimden. tüylerimin usul usul, ve tek tek dikildiğini hissettim...

sardı mı huur çocukları? sardıysa sloganımızı alalım lütfen. paranormallik bu ya!

sardı dedik ya yannan kafası. eğlenceli bence. anlat işte dinliyoz amk. paranormallik bu ya.

reserved bir ara okurum