paranormallik bu ya

rezerv alın binoslar, çok feci şeyler olacak. ama bakın uyarıyorum, kalp rahatsızlığı olanlar, pgibolojik sıkıntı yaşayanlar, saç dökülmesi sorunu olanlar, cildi kuruyanlar, size yepyeni bir ürün öneriyoruz; lasinya pembe krem! cildi gençleştirir, saç tellerini güçlendirir, kalp ve damarlardaki tıkanıkları yok eder, 1 ayda 87 kilo verdirtir, bulaşıkları yıkar, yemek yapar, evi siler süpürür! üstelik adresinize teslim, ve kargo ücreti dahil hiçbir şey ödemiyorsunuz! her eve lazım!

(paranormallik bu ya, demin reklam teklifi aldım beyler, kusura bakmayın.)

takip eden panpalarımdan çok özür dileyerek müsaade istiyorum. iki gündür uyumuyorum beyler, gidip yatayım artıkın, daha işe gidicem. okumayan binler, şöyle bir göz atın, sararsa 'paranormallik bu ya' diye not düşün size zahmet bana hürmet. geldiğimde devam edicem. öptüm.

OHAA HARiKA LAN GÜL GÜL ÖLDÜM AMK. PARANORMALLiK BU YA ARAFTAN YAZIYORUM AMK.

@1 huur çocuğu yalancı beyler
bu hikaye arabistandaki sır mı ne öyle bir şey di

atakan geldi

derken telefonun sesiyle uyandım. arayan babamdı, napıyon olm hiç arayıp sormuyon dedi, hoş beş biraz muhabbet ettik, sonra telefonu kapatım kalktım. çok sıkışmıştım, doğruca tuvalete gittim, fakat tuvalet doluydu. amk senin afakan diye söylenerek salona geçtim, bi sigara yaktım ve televizyonu açtım. sonra ikili koltuğun üzerinde bir battaniye olduğunu fark ettim. allah allah, bu muallak afakan salonda mı yattı lan acaba gece dedim.

neyse, tuvaletten çıkınca sorarım diye düşündüm, ve biraz temiz hava almak için salonun balkonuna çıktım. ben balkonda sigara içerken tuvaletin sifonu çekildi. aha çıktı muallak dedim, ve sigaramı söndürüp yeniden içeri geçtim.
tam balkondan salona girmiştim ki, dış kapının kapantığını duydum. nereye gidiyo lan bu bin dedim, koştum ardından, açtım kapıyı, fakat afakan'ı göremedim. o an içimde yine o tuhaf hissi duydum, hiç düşünmeden kapıyı örttüğümle afakan'ın odasına dalmam bir oldu. bi baktım afakan yatağında uyuyor. ben girince soluk soluğa fırladı tabii, noluyo lan? dedi. hiç cevap vermeden salon penceresine koştum. aşağı baktım, ve paranormallik bu ya, yine apartmandan çıkan olmadı...

başı önüne düşmüş, babasından azar işitirken halının desenlerinde alemlere dalan üzgün çocuk gibi, öylece ses çıkarmadan duruyordu. bunu fırsat bilip, acımasızca sözlerime devam ettim. birbiri ardına nasihatlerimi sıralayıp, içten içe egomu tatmin ediyor, ve o güne kadar bana yaşattığı tüm tuhaflıkların imtikdıbını alıyordum. derken gözlerini yavaşça kaldırdı ve sözümü kesti. imtikam değil o, intikam! dedi. öyle pis, öyle donuk bakıyordu ki, lüleyi olduğum yere bırakmak üzereydim. sadece efendim? diyebildim. imtikam değil dedi tekrar, intikam! ne diyosun hacı sen? dedim, içinden geçenleri anlayabiliyorum kardeşim dedi. korkum büsbütün artmıştı. ayrıca haklısın, moğollar oyunda yok, afedersin, benim hatam mongollar yerine moğollar demişim dedi. şaşkınlığım ve korkum katlanarak artıyordu. o 207 kişiye gelince; ülkemin her tarafını iki kat duvarla kapatıp top kuleleri inşa ettikten sonra 200 köylü bastım, sonra ne kadar orman varsa kestim, ne kadar altın varsa çıkarttım, ülkenin her yanına tarla ektim, ekonomi tavan yaptıktan sonra da bütün köylüleri öldürüp yerine asker bastım, o 7 kişiyi de benim hocalar çevirdi kardeşim! dedi.

hayretler içersinde ibretle dinledim, feyz aldım, düşündüm, ve adam haklı dedim. fakat korkum ve ürpertim gittikçe artıyordu. çünkü afakan'ın, ölü balık gibi bakan gözleri halen üzerimdeydi. şimdi ayağa kalk! dedi, yaparım! dedim ve ayağa kalktım. işte yine o tuhaf duygu kendini göstermişti. sanki beni ben değil de, afakan kontrol ediyordu, ne derse karşı koyamadan yapıyordum. ben ayağa kalkınca sinsice bir tebessüm oluştu yüzünde. bir müddet daha baktı, ve; şimdi doğru odana git, ve uyu! dedi. paranormal bir şekilde, tamam! yaparım! deyip, doğruca odama gittim. giderken ayaklarımı durdurmaya çalıştım, fakat başaramadım.

rezerveddddddd

ahahaha adam bunu paladin yapacak amk. paranormallik bu ya! devam bin devam!

anasını gibtin, bağlayamadın gitti be...

rezerved

odama girdiğimde sinirlerim alt üst olmuştu, elimde olmadan ağlıyordum. yatağıma uzandım, ve ağlamaya devam ettim. tıpkı çocukluğumdaki, anne dayağı sonrası gibi, masumca ıslandı yastığım. derken uykuya dalmışım. o gün hiç rüya görmedim, sabah kalktığımda kendimi çok rahat, çok huzurlu hissediyordum, uzun zamandan sonra deliksiz, rahat bir uyku çekmiştim. tuvalete gittim, ve çıktığımda afakan'ı gördüm. salonda oturmuş tv izliyordu. napıyon kanka? dedi, hiç cevap vermedim.
tekrar odama döndüm ve bir sigara yaktım. bu kalkıp peşimden geldi ve hayırdır kanka? bi şey mi oldu? dedi. dün geceki pgibopattan eser yoktu. olm dün gece azarladın ya beni dedim. kalbimi kırdın huur çocuğu, rencide ettin beni dedim.
şaşırmıştı, gözleri kocaman oldu. olum sen ne diyosun lan, iyi misin? dün gece ben evde değildim ki, bizimkilerin yanında kaldım! dedi.
o an boğazım düğümlenmişti. paranormallik bu ya, dedim içimden. tüylerimin usul usul, ve tek tek dikildiğini hissettim...

sardı mı huur çocukları? sardıysa sloganımızı alalım lütfen. paranormallik bu ya!

sardı dedik ya yannan kafası. eğlenceli bence. anlat işte dinliyoz amk. paranormallik bu ya.

hiçbir şey söyleyemeden, öylece bakakalmıştım. sessizlik uzayınca afakan kıllandı. noldu kanka, neyin var? dedi. yok bi şey, iyiyim dedim. ve çaktırmadan kendimi toparlayıp, sözlerime devam ettim.
bak afakan dedim, ben sabah akşam eşşek gibi çalışıyorum, düğün salonunda elin binleriyle uğraşıyorum, her gün iflahım gibiliyor. ama sen sabah akşam evde yatıyorsun, ne gidip işine gücüne bakıyorsun, ne de evde bir işin ucundan tutuyorsun. bulaşık yıkamak yok, temizlik yapmak yok, yemek yapmak yok. anca yiyip içiyorsun. bu böyle olmaz kardeşim, silkelen ve kendine gel, yoksa bu şekilde devam edemeyiz dedim.

o an içimi yine bir ürperti kaplamış, ve adeta kanım donmuştu. her zamankinden daha fazla, daha yoğun bir korku ve şaşkınlık hissettim. çünkü yalan söylüyordu, eycof'ta moğollar yoktu, ve en fazla 200 kişiyle oynanabilirdi. 180 paladin + 27 topçu, 207 kişi ediyordu. paranormallik bu ya, inanılmaz bir mantık hatası vardı...

inanılmaz babacan bir şekilde, mümkün olduğunca şefkatli, dost canlısı, ve paçalarını biraz sonra abdest almak üzere katlamış, badem bıyıklı, nur yüzlü bir ev abisi sevecenliğinde; afakan napıyon hacı sen? dedim. benim bu sevecen tavrımın tam tersi istikamette; olabildiğince fütursuz, olması gerekenden daha fazla hoyrat, ve yok ebenin amı dedirtecek kadar giblemez bir şekilde baktı, ve; hardest modunda 4 ülkeye karşı savaşıyorum, çinler, bizanslılar, hunlar, moğollar. 180 paladin ve 27 topçuyla çin'e daldım, analarını gibiyorum kanka ehehehe, sen napıyon? dedi.

geldi yine tipini gibtiğimin... devam et bin, güzel gidiyosun. pranormallik bu ya amk.