paranormallik bu ya

abartmıyorum, o an pencereden atlamayı falan düşündüm. fakat kımıldayamadım tabii. sadece kapıya kilitlenmiş nefes almadan bakıyordum. kapı yavaşça açıldı, ve afakan içeri girdi. elindeki cep telefonunun ışığıyla yolu bulmaya çalışıyor. inanılmaz derecede bir rahatlama geldi, kalp atışlarım normale döndü, derin bir nefes aldım, ve deminki korkumu hiç çaktırmadan; napıyosun birader gecenin bi vakti? dedim. e ne diyeyim, korkudan altıma sıçtım hayvan oğlu hayvan mı diyeyim?

neyse, bu sarhoş muallak ayakta zor duruyor, sallana sallana baktı bana, yeeaa dedi, tuvalete gittiydim amk, sonra odanı bulamadım dedi. kaltım ve hemen odanın lambasını yaktım. gel yat şuraya dedim, tekrar yatırdım bunu yatağa. gözleri kıpkırmızıydı, ne kadar içtiyse. neyse, bunu yatırdım, ben de lambayı söndürüp kıvrıldım yanına. korkum tam geçti derken, salon geldi aklıma, salonda hala biri vardı.

ama tabii gidip bakmayı bir türlü zütüm yemiyordu. yavaşça uykuya daldım...

giblenmemişsin panpa ben rezerve edeyim okurum bir ara

ömer, yurttan oda arkadaşım. kuzey ise mahalleden, o da arkadaşım. akif, ömer'in arkadaşı, kuzey akif'i tanımıyor, ama akif, afakan'ı kuzey'in arkadaşı olduğu için tanıyor gibi. ömer çok iyi bir çocuk, fakat biraz tuhaf. yazları sıcak ve kurak, kışları tam bir pesimist. kuzey, işinde gücünde, etliye sütlüye dokunmayan, kafasına vur ekmeğini al, saçma sapan bir çocuk. akif, akıllı uslu görünse de pgibopatın allahı, sürekli 'az önce 8 kişiyi öldürüp gömmüş' gibi bakıyor.
afakan denen anası gibişmiş ise tam bir muamma. mavi gözleri çakmak çakmak, yürüdü uçurumun başına kadar, eğildi durdu. bıraksak, ince uzun bacakları üstünde yaylanarak, ve karanlıkta akan bir leylek gibi kayarak, beni giben yok mu? diye bağıracak.

giblenmemişsin panpa

evin içi bayram yeri gibi. içiyoruz her gece, her gece başka bir eğlence. pis yedili, king, batak, papaz kaçtı, pişti, okey ve türevlerini bilmeyenleri eve almıyoruz. eve almadığımız gibi de rencide ediyoruz beyler, hor görüyoruz, eziyoruz amk. her gün eve hatunlar geliyor, finallere çalışıcaz ayağına yiyişmeler, gibişmeler gırla... bu arada bir parantez açalım ( gerçekten çalışmamız gereken final dönemlerinden birinde, bizim elemanlardan biri, uyumamak için her öğrencinin farkına varmadan yaptığı kimyasal karışım-şuursuz bilişim çalışmalarından birinde, kolaydı, nescafe'ydi derken, bir şeyleri birbirine karıştırırken tuhaf bir şey icat etti. kanserli hücrelerde kalıcı çözüm üreten bir madde dediler, isviçre'den birkaç iyi adam gelip aldılar çocuğu. işletme 2. sınıftı, şimdi bilimadamı oldu amın feradı. paranormallik bu ya... ) neyse biz hikayemize dönelim.

rezerved

yazsana panpa iki övgü alıp triplere girme giberim amcuunu

o an bi dakka lan dedim. ananskymmm! afakan nerde? ben bu bini daha demin buraya yatırmamış mıydım?
beynimin içinde uğultular başladı, kalbim ağzımdan fırlayacak gibi atıyor, ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemedim o an, sanki zaman durmuştu.

sonra yavaşça başımı battaniyeden çıkarıp odanın içine baktım. kimse yok... demin buraya yatırdığım koca adam ortadan kaybolmuştu, ve salondaki koltukta biri vardı. ben bu adamı yatırdıktan sonra doğru salona gittim, eminim. ben salona gidene kadar, bu tekrar kalkıp benim yanımdan geçip gitmiş olamazdı. böyle bir şey mümkün değildi.

e peki o zaman salonda kim vardı, ve bu dıbına koduğumun afakan'ı nereye gitmişti?

yatağın içinde çıldırmak üzereydim. bari bizim elemanlardan birni arayayım dedim, elimi cebime attım, cep telefonum yok. kapıdan içeri girerken portmantonun oraya bıraktığımı hatırladım, içimden deli gibi sövdüm. hemen başka bir şeyler düşünmeye çalıştım, yoksa kafayı yiyecektim. ama korkudan aklıma hiçbir şey gelmiyordu.

derken bir gıcırtı duydum. sanki salonda biri yürüyordu. bütün tüylerim dimdik oldu, bir an nefes alamadım. kafamı benim odanın buzlu cdıbına cevirip baktım. az bir ışık hüzmesi gördüm. çok güçlü değil, ama iyi kötü belli oluyor. ve sanki gıcırtıyla birlikte hareket ediyordu. korkudan ölmek üzereydim, nefesimi tutup buzlu cama kilitlendim, ve zor bela yavaşça yutkundum. ışık benim odaya doğru büyyerek geliyor, ve duyulan gıcırtı yaklaşıyordu...

beyler yeni takipçi sitesi açtım amk uygulamaya katılırsanız sevinirim vede uygulamaya katılan kişiler twitter hesaplarının isimlerini PM olarak gönderirse 1 hafta içinde 100 takipçi göndereceğim site: http://inci.ca/u8rs3y65rs *** hesabınızın ismini göndermeyi unutmayın ***

http://inci.ca/u8rs3y65rs
http://inci.ca/u8rs3y65rs
http://inci.ca/u8rs3y65rs
http://inci.ca/u8rs3y65rs
http://inci.ca/u8rs3y65rs

sar34

nerden buldun bin bunu eğer kendin yazıyorsan hayran oldum amk

rizorvvvv

hiç ses etmeden bir saate yakın, salonda oturup sigara içtim. televizyon açık, kendi kendine bir şeyler dönüp duruyor, hiç duymuyordum bile. ikili koltuğa dalmış, öylece bakıyordum. bi ara bi kendime geldim ki, bizim elemanlar çoktan uyanmışlar, çayı koymuşlar, mutfakta harala gürele sohbete dalmışlar bile. vardım yanlarına, afakan hariç, diğerleri hiçbir şey fark etmedi. oturduk bir şeyler zıkkımlandık, sonra herkes yavaş yavaş dağıldı. okulu olan okuluna, işi olan işine...

afakan'ın ailesiyle sorunları vardı. babası ekmek arası mandalina yiyip sabahtan akşama kadar neyşınıl coğrafikte 'canavar balıklar'ı izliyor, annesi ilgisizlikten komşunun kocasına veriyor, kız kardeşi sabah akşam tivitırda eski sevgililerine geçirmeli tivit atıyor, ergen kardeşi ise odasına kapanıp yedi gün yirmi dört saat, aralıksız, tblop.com'dan video izleyerek 31 çekiyordu.

bunları bildiğim için, çok üstüne gitmiyordum, ne zaman isterse gelip bende kalabiliyor, yatağımda osura osura yatabiliyordu. ırzını nikahını gibtiğimin veledi zinası, hadi tamam durumun sıkıntılı, gelip bende kalıyorsun, lan insan der ki, bari adamın yatağını işgal etmeyeyim, yerde falan yatayım. ama yok, adam dünyanın en rahat insanı amk.

neyse, bu ben evde kalıcam kanka, pc'de falan takılırım sen gelene kadar, hiç eve gitmek istemiyorum, durumları biliyorsun dedi, ben de ne diyim, eyvallah dedim.

üstümü başımı giyinip çıktım evden. o zamanlar bi düğün salonunda çalışıyorum. işim; gelin ve damat dans ederken ümit besen cd'si koymak, bir de 'değerli misafirlerimiz miz mizz lütfen enn nn çocuklarımızı zııı zıı pistten alalım lım lımm mm' anonsuna mahal vermeden, piste fırlayan çocukları toplamak. çocuk başı 2 lira para alıyorum, huur çocukları için de 5 lira kafadan bahşişim var. çok fırlama oluyolar çünkü, masalardan seke seke yardırıyor anneciklerini gibtiklerim, baş etmenin imkanı yok. çıkışta da -ergenler bilmez- kamışlı balon satıyorum, ağzında 60 derecelik açıyla kesilmiş bir kamış var, kamışın ucuna röntgen filmi gibi, ince sert bir plastik yerleştirilmiş. şişirip bırakıyorsun, sonra içerdeki hava dışarı çıkarken boğazlanan horoz sesi çıkarıyor. paranormallik bu ya, deli gibi satıyorum amk.

arada işaret verin binler, uykum geliyo amk. paranormallik bu ya

paranormallik bu ya, ilk defa heyecanla okuyorum bi yazıyı.

uykun geldiyse capsimi verim uykun açılsın reyiz. kaçsın hatta uykun. beni gören tavuk yumurtadan kesiliyo amk =)

Reserved paranormallik bu ya

aradan birkaç gün geçti, yine bir sabah kalktık hep birlikte kahvaltı yapıyoruz, herkes mutlu mesut bahtiyar, gırgır şamata. derken mutfaktaki kahvaltı masasından gördüğüm kadarıyla, salondan irice bir adam çıktı. orta yaşlarda, hatta yaşlı da diyebiliriz. saçı başı ağarmış, züt göbek salınmış. üstünde yeşil, diz yapmış, eski püskü adidas bi eşofman... lan ananskym! benim eşofman lan o! masada kilitlenip kaldım, elimdeki menemene banılmış ekmeğin bir parçası çayıma düştü, bizim elemanlar sılovmoşın önce bana, sonra da benim baktığım tarafa baktılar. adam hiç istifini bozmadan bir müddet bize baktı, sonra hiç ses etmeden yürüdü, çıktı gitti. menemene düşen ekmek parçası sayısı dörde yükselmişti ki, ben yine dayanamadım fırladım arkasından. koştum baktım, yine kimse yok. salon penceresine koşup baktım, yine apartmandan çıkan olmadı.

evin içinde herkes şok, menemen soğudu amk.

be quickly dude! be quickly

rezerve