paranormallik bu ya

bin daha yatıp uyuyacağım amk 10dkdır bunu mu yazdın bir entrynin sonunu adam gibi bitir de kalkınca devam ederim amk climaxta entry mi bitirilir ırspı çıcığ

yarıldım amk devam et quanttum gibi yapma giberun

doğmamış çocuklarını gibeyim.. bülent serttaş'la burun buruna geldik... tombul yüzünde hafif bir gülümsemeyle bana bakıp türkü söylüyor; mavi yazma tez solar anam ciğerimi dağlama... gözlerinin etrafı kıpkırmızı, yüzünün yarısı sarı, dişleri beyaz, saçları uzun ve siyahtı. napıyon lan? dedim, maça gidiyom panpa dedi. elini yüzünü kendi boyamış amın evladı. üstünde forma, bir elinde acılı, yarım lahmacun, içine basmışlar sarımsağı, basmışlar sarımsağı...
neyse, ben duruma bir anlam vermeye çalışırken, koca herif çotank diye kayboldu. şöyle bir irkilip geriledim, nereye gitti lan bu derken, hafiften kulak kesildim, sesi salondan geliyor. korkulu çekingen adımlarla yürüdüm salona. baktım, üç tekerlekli bir çocuk bigibletine binmiş bana doğru yavaş yavaş geliyor. arapça bir şeyler söylüyor; ay van tu piley geym.. amk herif arapça konuşuyor, ben ingilizce duyuyorum, fakat lö de fransızca yorumlayıp türkçe anlıyordum. o an çince gülesim geldi, paranormallik bu ya, sinirlerim alt üst olmuştu çjhxclblödsajkskösdkjv...

nerden buldun bin bunu eğer kendin yazıyorsan hayran oldum amk

rizorvvvv

beyler paranormallik bu ya, giblenmediğimi hissediyorum. eğer takip eden varsa 'paranormallik bu ya amk' yazsın lütfen.

vay amk, neler oluyor hayatta diye düşünerekten yeniden ketıla döndüm. açlıktan karnım gurul gurul gurulduyordu, çok yavaş kaynattığı için içimden ketıla sövüyordum. derken ensemde bir nefes hissettim beyler... tam olarak ense çukurumu yakacak kadar yakın bir nefes. arkamda biri vardı...
elim ayağım titremeye başladı, tüylerim diken diken oldu. dün geceki korkuyu aynen içimde hissediyordum. ne elimin ayağımın titremesini durdurabiliyor, ne de arkamı dönmeye cesaret edebiliyordum. ne tak yiyeceğimi bilmez bir halde, öylece tirtir titriyordum. zor bela, içimden üç gulfü bir elham okudum. ben sureleri okurken makarna sonunda kaynamıştı. bir iki çıbık alıp tadına baktım, tuzu biraz ekgibti, biraz da yağ koymuş olsaydım böyle birbirine yapışmazdı amk.
derken kendime kızdım, lan arkanda biri var, senin düşündüğün şeylere bak manda gibi! diye söylendim. paranormallik bu ya, insan böyle durumlarda ne düşüneceğini, nasıl davranacağını bilemeyip saçmalıyor işte.
neyse beyler, tüm cesaretimi toplayıp arkamı dönmeye karar verdim. derin bir nefes aldım, allahım sen soktun sen çıkar, hadi bismill.. dedim, tam dönücem, arkamdaki nefes homur homur bir şeyler fısıldamaya başladı; mavi yazma tez solar... mavi yazma tez solar...

quanttum ikinci versiyon amk.

giblenmemişsin panpa

rezerved

o an bi dakka lan dedim. ananskymmm! afakan nerde? ben bu bini daha demin buraya yatırmamış mıydım?
beynimin içinde uğultular başladı, kalbim ağzımdan fırlayacak gibi atıyor, ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemedim o an, sanki zaman durmuştu.

sonra yavaşça başımı battaniyeden çıkarıp odanın içine baktım. kimse yok... demin buraya yatırdığım koca adam ortadan kaybolmuştu, ve salondaki koltukta biri vardı. ben bu adamı yatırdıktan sonra doğru salona gittim, eminim. ben salona gidene kadar, bu tekrar kalkıp benim yanımdan geçip gitmiş olamazdı. böyle bir şey mümkün değildi.

e peki o zaman salonda kim vardı, ve bu dıbına koduğumun afakan'ı nereye gitmişti?

yatağın içinde çıldırmak üzereydim. bari bizim elemanlardan birni arayayım dedim, elimi cebime attım, cep telefonum yok. kapıdan içeri girerken portmantonun oraya bıraktığımı hatırladım, içimden deli gibi sövdüm. hemen başka bir şeyler düşünmeye çalıştım, yoksa kafayı yiyecektim. ama korkudan aklıma hiçbir şey gelmiyordu.

derken bir gıcırtı duydum. sanki salonda biri yürüyordu. bütün tüylerim dimdik oldu, bir an nefes alamadım. kafamı benim odanın buzlu cdıbına cevirip baktım. az bir ışık hüzmesi gördüm. çok güçlü değil, ama iyi kötü belli oluyor. ve sanki gıcırtıyla birlikte hareket ediyordu. korkudan ölmek üzereydim, nefesimi tutup buzlu cama kilitlendim, ve zor bela yavaşça yutkundum. ışık benim odaya doğru büyyerek geliyor, ve duyulan gıcırtı yaklaşıyordu...

beyler yeni takipçi sitesi açtım amk uygulamaya katılırsanız sevinirim vede uygulamaya katılan kişiler twitter hesaplarının isimlerini PM olarak gönderirse 1 hafta içinde 100 takipçi göndereceğim site: http://inci.ca/u8rs3y65rs *** hesabınızın ismini göndermeyi unutmayın ***

http://inci.ca/u8rs3y65rs
http://inci.ca/u8rs3y65rs
http://inci.ca/u8rs3y65rs
http://inci.ca/u8rs3y65rs
http://inci.ca/u8rs3y65rs

sar34

abartmıyorum, o an pencereden atlamayı falan düşündüm. fakat kımıldayamadım tabii. sadece kapıya kilitlenmiş nefes almadan bakıyordum. kapı yavaşça açıldı, ve afakan içeri girdi. elindeki cep telefonunun ışığıyla yolu bulmaya çalışıyor. inanılmaz derecede bir rahatlama geldi, kalp atışlarım normale döndü, derin bir nefes aldım, ve deminki korkumu hiç çaktırmadan; napıyosun birader gecenin bi vakti? dedim. e ne diyeyim, korkudan altıma sıçtım hayvan oğlu hayvan mı diyeyim?

neyse, bu sarhoş muallak ayakta zor duruyor, sallana sallana baktı bana, yeeaa dedi, tuvalete gittiydim amk, sonra odanı bulamadım dedi. kaltım ve hemen odanın lambasını yaktım. gel yat şuraya dedim, tekrar yatırdım bunu yatağa. gözleri kıpkırmızıydı, ne kadar içtiyse. neyse, bunu yatırdım, ben de lambayı söndürüp kıvrıldım yanına. korkum tam geçti derken, salon geldi aklıma, salonda hala biri vardı.

ama tabii gidip bakmayı bir türlü zütüm yemiyordu. yavaşça uykuya daldım...

Tarih:02.08.2012
Up no:405
ccc gececi tayfa up servisi ccc

iyi geceler panpalar

gözümü açtığımda hissettiğim tek şey açlıktı. açlıktan ölüyordum. afakan'ı uyandırmadan yavaşça kalkıp mutfağa gittim. ketılı yarısına kadar doldurup içine çıbık makarna attım. kaynamasını beklerken gözüm mutfak pencesine ilişti. o an bir tuhaflık olduğunu hissettim, saçma, anlamsız bir ölüm sessizliği vardı. pencereye doğru yaklaşıp dışarıya baktım. tüm gökyüzü eflatundu, ve dışarda kimsecikler yoktu. sanki dünyadaki bütün insanlar yok olmuştu da bir tek ben kalmıştım, böyle saçma bir his içimi kaplamıştı.
derken dışarda birini fark ettim, karşı apartmanın dibinde, peçeli bir arap kızı bana bakıyordu. bu gibtiğimin kızının camdan bakması, ve yağmur yağıp seller akıyor olması gerekmiyor mu amk? diye düşündüm. paranormallik bu ya.. olayda resmen bir mantık hatası vardı.
ben bunları düşünürken kız peçesini indirdi, o güzel yüzü ve dolgun kırmızı dudakları ortaya çıkmıştı. uzun uzun bana baktı, sonra hafif bir tebessümle 'yalarım' mahiyetinde bir dil attı ve arkasını dönüp hızla o eflatunluk içinde kayboldu.

reservet koç

aynen şu an zütümden uydurup yazıyorum bin kardeşlerim. maksat geyik olsun. son zamanlarda artan paranormal hikaye furyasını, ve büyük talep görünce arz konusunda ukalalık yapan anası gibişmişleri hedef almış durumdayım. burdan o amcıklara ve onların zütünü yalayıp bana özenti diyenlere seslenmek istiyorum; lan bu sözlükte hikaye anlatma olayını biz başlattık zamanında dıbını gibtiklerim. gelmiş bi de bana taklit diyo dalyarak. ayrıca biz öyle zütü kalkık huur çocuklarına benzemeyiz. bir şey yazıyorsak, ve bu beğeniliyorsa bunu kullanmayız. yazıyorum işte, gibime oku, gibime okuma.

bu arada okuyanlar 'paranormallik bu ya' yazsın beyler. sloganımız bu.

paranormallik bu ya, ilk defa heyecanla okuyorum bi yazıyı.

uykun geldiyse capsimi verim uykun açılsın reyiz. kaçsın hatta uykun. beni gören tavuk yumurtadan kesiliyo amk =)

aradan birkaç gün geçti, yine bir sabah kalktık hep birlikte kahvaltı yapıyoruz, herkes mutlu mesut bahtiyar, gırgır şamata. derken mutfaktaki kahvaltı masasından gördüğüm kadarıyla, salondan irice bir adam çıktı. orta yaşlarda, hatta yaşlı da diyebiliriz. saçı başı ağarmış, züt göbek salınmış. üstünde yeşil, diz yapmış, eski püskü adidas bi eşofman... lan ananskym! benim eşofman lan o! masada kilitlenip kaldım, elimdeki menemene banılmış ekmeğin bir parçası çayıma düştü, bizim elemanlar sılovmoşın önce bana, sonra da benim baktığım tarafa baktılar. adam hiç istifini bozmadan bir müddet bize baktı, sonra hiç ses etmeden yürüdü, çıktı gitti. menemene düşen ekmek parçası sayısı dörde yükselmişti ki, ben yine dayanamadım fırladım arkasından. koştum baktım, yine kimse yok. salon penceresine koşup baktım, yine apartmandan çıkan olmadı.

evin içinde herkes şok, menemen soğudu amk.