ramazan boyunca her gün iki hayat dersi

2 yeni hikayeye hazır mısınız beylerrrr

bir hint masalına göre, kedi korkusundan devamlı endişe ve üzüntü içinde yaşayan bir fare vardır.

sihirbazın biri ona acır ve bir kediye dönüştürür.

fare, kedi olur olmaz, bu sefer de köpekten korkmaya başlar.

sihirbaz onu bir kaplana dönüştürür.

fakat bu durumda da avcıdan korkmaya başlar.

sihir bakar ki, onun korkusunu yenmeye imkan yok.

-tekrar fareye dön, der. sende sadece bir farenin yüreği var. bu sebeple ben sana yardım edemem.

çıkarılacak ders: kendine güveni olmayan kimseye dıştan gelen yardımın hiçbir faydası olmaz.

cimrilerden birine yoksul bir kimse gelerek:

-evde hastam var. canı yoğurtla ekmek istedi, demiş.

cimri çıkarıp bir tas yoğurt vermiş.

yoksul, "biraz da ekmek.." dediyse de, vermeyip onu kapı dışarı etmiş.

o gece rüyasında, cimri adam kendini cennete gitmiş olarak görmüş. cennette huriler ona ne istediğini sormuşlar. aç gözlü adam cennet nimetlerinin hepsinden istemiş. huriler ona yalnızca bir çanak yoğurt getirmişler.

-cennette nimet mi kalmadı? diye sormuş.

hurilerden biri:

-sen kapına gelen o yoksul adama yalnız yoğurt vermiştin. cennetten nasibin budur. buyur ye!

çıkarılacak ders: ne verirsen elinle, o gider seninle :(

ben sözümü tuttum beyler ibretleri yüklemek sizlere kalmış...

rizörv

bir köylü, yeni doğmuş bir buzağıyı kucağına alır severmiş. buna alışmış. hayvanı her gün kucağında taşımaya başlamış. uyarılara, "bu danayı kucağından indir" diyenlere aldırmamış.

ve dana, kocaman öküz olunca, onu yine kucağında taşımaya devam etmiş.

çıkarılacak ders: kötü alışkanlıklar işte böyledir. önce kucağımıza sevimli bir kuzu ve dana gibi kurulan kötü alışkanlıklar, zamanla bizi karabasan gibi sarar.

bir zamanlar güzel ahlaklı bir adam vardı.

bu zat, kötü huylu, fena davranışlı insanlar hakkında bile iyi şeyler söyler, onlara iyi muamele ederdi.

vefat ettikten bir süre sonra biri onu rüyasında gördü:

-öldükten sonra başına neler geldi? bana anlat, dedi.

vefat etmiş olan zat, ağzını gül gibi tebessüm ederek açtı ve bülbül gibi güzel bir sesle şu cevabı verdi:

-ben hayatımda kimseye sert ve kötü muamele etmedim. onun için burada da bana sert ve fena muamelede bulunmadılar.

çıkarılacak ders: muamelen iyi olmalı.

mevlana hazretleri, evine geldiği zaman hanımına:

-bugün evde yiyecek olarak neler var? diye sorardı.

hanımı da zaman zaman:

-hiçbir şey yok, cevabını verirdi.

bu cevabı alan mevlana çok mutlu olurdu. o bu duruma şükreder:

-allah a şükürler olsun. evimiz peygamberimizin evine benzedi, derdi.

aynı soruya:

-hiçbir eksiğimiz yok, her türlü ihtiyacımız var, karşılığını aldığı zaman ise üzülür:

-bu evden firavunluk kokusu alıyorum , diye söylenirdi.

çıkarılacak ders: aç kalın dıbına koyim.

büyük din bilgini süfyan-ı sevri ağır hasta yatıyordu. dostları kendisini ziyarete geldiler. içlerinden biri bir hadis okudu.

süfyan, bu hadisi ilgiyle dinledi. daha önce hiç duymamıştı. elini yatağının altına uzatarak oradan bir levha çıkardı. dostunun söylediği hadisi kaydetti.

ona dediler:

-sen bu son anında bile, hala hadisle mi meşgulsün? bunu yazmanın sana ne faydası var ki?

süfyan, dostlarına şu düşündürücü cevabı verdi:

-bu hadis güzeldir.

eğer yaşarsam, bunu güzel olarak işittim.

eğer ölürsem, güzel olarak yazdım.

her iki hal de benim lehime...

fena mı yaptım

çıkarılacak ders: insan yaşadığı sürece hep faydalı ve hayırlı işlerle meşgul olmalıdır.

bir marangoz, bir yargıcın sandalyesini rendeleyip tamir ediyormuş.

çok özenle çalıştığını görenler, neden bu kadar özenle uğraştığını sormuşlar.

işini titizlikle yapan marangoz, şu cevabı vermiş:

-sandalyeyi çok iyi yapmaya çalışıyorum. günün birinde üstünde ben de otursam, rahat edeyim diye...

çıkarılacak ders: hayatın garip bir cilvesidir ki, belli bir süre sonra o marangoz, hukuk okuyarak gerçekten yargıç olmuş ve kendi yaptığı aynı sandalyeye oturmuştur...

rezerve

kadir gecesi özel olarak bugün tam 5 ibret deposu hikaye ile sizlerle olacağım panpalar bekleyin...

kısa bir ara

reserved iyisin panpa devam

dağ evinde oturan bir çocuk vardı. vadinin öte tarafındaki bir evi çok merak ediyordu.

çünkü evin pencereleri, her akşam altın renginde parlıyordu.

bunun bir altın parıltısı olduğuna iyice inanan çocuk, vadinin ötesindeki o eve gitmeye karar verdi.

yol uzun ve meşakatli olduğundan, akşam olunca uyuyakaldı. ertesi sabah erkenden gitmek istediği eve vardı. fakat bir de ne görsün, ev alalade bir evdi. pencereleri uzaktan sandığı gibi altından değildi ve artık parlamıyordu.

hayal kırıklığı içinde, kendi evine dönmeye hazırlanırken birden bire hayretle durdu. şimdi vadinin öte yanında, pencereleri altından yapılmış gibi, kendi evinin parladığını görmüştü.

çıkarılacak ders: insan, çoğu zaman sahibi olduğu nimetlerin farkına varamaz. bu durumu farkedecek akla, görecek göze, değerlendirecek fikre ihtiyaç vardır.

hırsızın biri, bahçe duvarına tırmanıyordu. onu gören evin köpeği havlamaya başladı.

hırsız:

-sus! ses çıkarma, diye fısıldadı. ben senin sahibinin arkadaşıyım.

ve cebinden çıkardığı yiyecek parçalarını köpeğin önüne attı.

evin sadık köpeği:

-hayır, hayır dedi. senden şüphelenmiştim ama, şimdi sus payı olarak hediyeler dağıtmana bakarak, niyetinin kötü olduğuna kesin kanaat getirdim.

ve köpeğin ısrarlı havlamasına uyanan ev halkı, hırsızı kıskıvrak yakaladılar.

çıkarılacak ders: görevde olan birine verilen hediye, saygı ifadesi değil; sus payı ve rüşvet niyetinin göstergesidir.

bir günü daha ibret yağmuruyla sonlandırdık mübarekler.

bir gün yoksul bir genç, zengin bir dul kadının kapısına geldi.

-ben bu evin hanımına aşık oldum, dedi.

bu haberi kadına ulaştırdılar.

kadın aşık olduğunu söyleyen yoksul genci yanına çağırdı ve onunla konuşmaya başladı.

-sakin bir daha bu sözü söyleme dedi.

-söylemeden edemem ki!

-iki bin gümüş vereyim sana?

-yapamam.

kadın teklifini 10000 gümüşe çıkardı. genç 10000 gümüşü duyunca teklife razı oldu. aşkından vazgeçti.

kadın, gencin dönekliğini görünce adamlarına onun dilini kesmelerini emretti ve:

-bizi sevdiğini iddia edip de, malımıza razı olanın cezası budur işte... dedi.

çıkarılacak ders: amı olanın imanı olmaz

yaşlı tüccar emekliye ayrılmayı düşünüyordu. işini 2 oğlundan hangisine bırakacağına, onları tecrübe ederek karar vermek istedi.

bu sebeple her ikisine de aynı miktarda para verdi ve:

-bu para ile evin tamdıbını dolduracak herhagi bir şey alınız, dedi.

büyük çocuk, hemen pazara gitti.

elindeki az para ile çok miktarda alınabilecek şeyin ancak saman olduğunu düşündü. samanları alıp eve getirdi, ama evin her tarafını dolduramadı.

küçük çocuk ise elindeki parayla yeterli sayıda mum satın aldı. onlara eve zütürüp tüm odalara koydu. mumların ışığı evi tamamen aydınlatmıştı.

çıkarılacak ders: dünya hayatında da, ahiyet hayatında da başarılı olmanın yolu, aklı doğru şekilde kullanmaktan geçer.

hazır mısınız ibret yoksunu kardeşlerim???