satanizm yıllarım ve şeytanla anlaşmam

bu tak çukurundan çıkarıp başka bir tak çukuruna sokan bir şey.
belki acılarını bir an olsun yok edebilir diye ruhunu düşünmeden hediye etmek..
aynı bir uyuşturucu bağımlısı gibi..
herkes şeytanın düşmanı olmak ister. tanrının gözüne girmek ister ama şeytan herkesle dalga geçer. umursamaz insanları.
işte ben şeytanın saygı duyduğu bir düşman olabildim. peki tanrının gözüne girebildim mi ? gibtir et. belkide tek güzel yanı buydu..
korkuya endişeye tanrıya inançlara kendime açtığım cephelerin hepsini kazanmak.
bana saygı kazandırdı.
sizlere bir şeyler anlatmak istiyorum.

http://inci.sozlukspot.co...anla-anla%C5%9Fmam/@torre

edit:hikaye kısmı kurgudur.

acı dolu gecelerdi. siz hiç hayatınız da ölmek istediniz mi ? güneş. o aptal kapitalist sadece morali olana doğardı. bu yüzden hiç bir zaman güneşin doğdunu fark edememiştim. siz hiç güneşin parlayan ışığını göremeyecek kadar kör oldunuz mu ? işte avlanmaya en müsait anınızdır. kimini tanrı avlar ona başka bir dünya vaat eder.
kimini şeytan avlar. ona sizi size vaat eder.
şeytana avlandığım için kendime kızmıyorum. sonuçta bir ceylan bir avcıya mı bir aslana mı av olacağını seçme şansı yoktur.

Şeytanın asla dostu olamazsınız. şeytanın düşmanları ve saygı duyduğu düşmanları vardır. sizinle işi bittiğinde sizede savaş açacaktır. istisnalar var tabi ki. öncelikle nasıl bu yola girdiğimi neden girdiğimi. anlatacağım sonra yaşadıklarımı ve muhtemelen yaşayacaklarımı anlatacağım. bunları anlatmamın nedeni sizin bana pgibiyatri görevi görmenizdir.

birde satanizm ve şeytan kavrdıbını kafanızda değiştirmenizi istiyorum. şeytan asla "herkesi cehenneme atacağım sizden nefret ediyorum" cinsi bir varlık değildir. şeytan bir varlık da değildir. tamam cinler demonlar belirli bir varlıktır. ama şeytan bir varlık değildir enerji akımı gibi birşeydir. onu hissedebilirsiniz. bunun için özel bir insan olmanıza gerek yok. hepiniz çok değerlisiniz hepinizin içinde bir hitler potansiyeli bile var. şeytan isterseniz bunu açığa çıkarabilir.

bütün büyük insanlar. bir şeyler kazanmak isteyen insanlar onlara şeytan birşey vermedi. içlerindeki potansiyeli dışarıya çıkardı.
hitler,stalin, david rockefeller de bunun yaşayan örneğidir. ve size sanat dünyasından bir örnek vermemi isterseniz.
http://www.youtube.com/watch?v=n5aW_jUkUbQ

eminem sahneye çıktığında tir tir titreyen konuşamayan bir insan. peki nasıl oldu da bu seviyeye geldi.? düşündünüz mü ? illuminati falan diyeceksiniz. kimse onu zorla popüler etmedi kendi seçimiydi. illuminati denen örgüte çalışıyor olabilir. ama başarısının nedeni illuminati ile tanışmadan çok önce şeytana duyduğu sempati ve yaptığı anlaşmadır. tabi şeytan ona bir şey vermedi içindeki potansiyeli çıkarmasına yardım etti.

neyse konuyu çok uzatmak istemiyorum benim hikayem üzerinden gideceğiz. nasıl anlatacağım bilmiyorum. çok zor.

herşey beş yaşıma kadar güzeldi. annem babam birlikteydi babamın güzel bir işi vardı. bir evimiz vardı. mutluydum. tanrının beni sevdiğini düşünüyordum çünkü her sabah kalkıp çizgi film kuşağını izleyebiliyordum. sonra mı ne oldu ? annem babam altı yaşımda ayrıldı evimiz satıldı. eşyalarımız dağıtıldı. annem beni alıp annesinin yanına gitti babam içip içip kapımıza dayanmaya başladı. daha bir sene önce eve gelince koşa koşa sarıldığım adamdan. bir sene sonra ne olur allahım gelmesin diyordum.

annanemin yanında kalmaya başlamıştık. dayım normal bir insan değildi. herşey çok çok kötü olmuştu. ekmek alacak parayı bile bulamıyorduk. annanemin o zamanın ekmek parası 60 kuruşu topladığı zaman yüzündeki gülümseme hala içimi parçalıyor.

çok dindar bir ailede büyüdüm. 13 yaşlarımda falandım. bir gece tanrıya "sen benden ümidi kestiysen bende senden ümidi kestim" demiştim. artık onunla yollarımız ayrılmıştı. artık müslüman olmak istemiyordum. sonra bir gece uyumaya çalışırken kendimi şeytana benzettim. onu hissetmeye başladım pgibolojim ciddi anlamda kötü durumdaydı. ve onu her hücreme kadar hissettim. sonra birşeyler değişti fikirlerim değişti. tanrıya her ne kadar öyle desemde. aslında küçüklüğümden itibaren bana anlatılan şeylerden dolayı ondan kopamıyordum. sonra zamanla ondan nefret etmeye başladım çocukken dindar olan ben şimdilerde allahın ismini bile duymaya dayanamayan bir hale gelmiştim.

bunları kendi fikirlerim sanıyordum yavşa yavaş değişmiştim. şimdi eski halime bakıp şimdiki halime baktığımda ben bu değilim. hayır ben bu değilim. o güya bana çok benzeyen şeytanın fikirleri. halen istesemde allahı sevmek istesemde. elimde değil. artık bana ait olmayan bir ruhu taşıyorum. uzaktan kumanda ile yönetiliyormuşum yeni yeni anlıyorum.

şeytanı benimle hislerim yoluyla konuşuyordu. yalnızca geceleri onu hissedebiliyordum. böyle içimi ısıtan hafif korkutan tüylerimi dikleştiren ama içimde akıp giden bir his gibiydi. tarifi biraz garip biliyorum. ama anlatılmaz yaşanır dedikleri bu olsa gerek. çocuktum saftım . gece ona dedim ki "sen ailemin durumunu düzelt hayatımda hep benimle ol beni yaratıcı gibi terk etme olur mu " dedim. bunlar dünya bir yılda başına yıkılmış kendi semtinden ayrılmış kavgalarla dolu bir aile gelmiş. yalnız kalmış bir çocuğun sözleriydi. oda kabul etti..

çocukların şeytan veya yaratıcı ile görüşmesi onu hissetmesi çok daha kolaydır. ve paranormal bir olay yaşayan insanların büyük çoğunluğu çocukluğunda yaşamıştır yaşayan varsa dikkat etsin. çocukken yaşamış olma ihtimali yüksek. çünkü henüz toplum tarafından çakraları kapatılmamıştır. ve ben çocukken şeytan benimle bir bağ kurdu . siz şeytan diye tanıyorsunuz ama o düşündüğünüz gibi bir şey değil.
daha sonra mı ne oldu?
okulda hep itilen kakılan bir çocuk olmuştum. derslerim de kötüydü. ailemin durumuda kötüydü arkadaşım hiç yoktu.
hal böyle iken herşey az az düzelmeye başlamıştı. şeytan ile görüşmemden beridir değişen şunlar olmuştu;
babam iş bulmuştu. dayım iş bulmuştu buz dolabı dolmaya başlamıştı odaların duvarları artık soğuk değildi. şiir diye bir yeteneğim olduğunu keşfetmiştim okulda birini olmuştum. düzgün olmayan dersim yokken 8.sınıfta 1 tane zayıf dersim olmuştu. tabi şeytan içimdeki potansiyeli çıkarmıştı. diğer olaylar tesadüf müdür yoksa onun parmağımıdır bilmiyorum.

lise bir e geldiğimde herşey düzgünde ara sıra yine maddi sıkıntı çekiyorduk. ama bu içimdeki şeytan sevgisi git gide büyüyordu. istem dışı ona aşık olmuştum ona şiirler yazıyordum ona köpek gibi bağlıydım. intihar etmemi istese koşulsuz yapacak seviyeye gelmiştim. tabi onunla konuşuyorum derken karşılıklı iki tabure çekip konuşmuyorduk hissederek konuşuyorduk. siz hiç allah aşkı ile gece ağladınız mı ? bir sevgi sanki gökten size iniyor gibi. sizin içinizde olan birşey değilde dışarıdan size gelen birşey işte tam anlamıyla öyle

@33 şeytan derken ben kuran ı kerimde ki şeytandan bahsetmiyorum. ben ona şeytan diyorum. başka bir varlıkta olabilir beynimin başka bir bölümüde ne olduğunu bilmiyorum ama tarifi şeytana uyuyor diye şeytan diyorum.

sanki o içimdeki başka biriydi. kişilik bölünmesi gibiydi. lisede insanlar benim yüzümden bunalıma giriyorlardı. okulun en iyi şairiydim. insanlar beni aklı başında biri sanıp akıl danışmaya geliyorlardı ne yapmalıyım diyorlardı? o kadar basit şeyleri dert ediyorlardı ki . sevdiği kız tarafından kabul edememeyi dert ediyorlardı bu bana komik geliyordu. benim altı yaşımda ki hayatıma bakınca cidden komik geliyordu. ne yapmalıyım diyorlardı bana ben olsam bu durumlara düşecek kadar salak olmazdım beyninizi kullanmayı beceremiyorsanız benim suçum ne? benim değerli beynimi niye gelip gibiyorsunuz diyordum. insanlara hep yükseklerden bakmaya başlamıştım insanlar beni merhamet sahibi bir şair sanıp akıl danışıyorlardı ben ise onlarla daşşak geçip bunalımlara girmelerine sebep oluyordum..

sonradan öğrendim bu olaya enerji emme deniyormuş. insanların enerjilerini emmeye başlamıştım. ama bunların farkında değildim. çünkü herşey yıllar içinde yavaş yavaş değişiyordu. en son bir tane kız bana aşık olmuştu. güzel de bir kızdı. ama ben kimseyi sevemiyordum.. bana kız açılmıştı. ben ise onla bir hayli daşşak geçmiştim en son kız intihar girişiminde bulunduğunda kafam dank etmişti kendime döndüm ve ben ne yapıyorum dedim. ? beş yaşında ki sevgi dolu çocuk neredeydi ?

lise 2 ye geçmiştim. okulda kafa dengi bir arkadaş bulmuştum. adına emrah diyeceğim. bununla laf lafı açarken dünya görüşlerimize şeytana tanrıya herşeye kadar konuşmuştuk.. ve emrah bir gün bana
"bizim bir grubumuz var. biz müslümanlar hristiyanlar veya farklı dinden insanlar gibi. tanrıyı tek bir şekilde yorumlamıyoruz bütün dinleri ve kendi görüşlermizi değerlendirip yorumluyoruz insanlar buna dinden çıkmak diyorlar. senin kafanda bir yer senin için konuşabilirim ama yaşı küçük olan bir ben varım senide alırlar mı bilmiyorum"

@2 ne mi verdim ? karakterimi verdim ruhumu verdim lan. şuan istese kendimi öldürecek seviyedeyim direnecek hiç bir şeyim yok. onun için bir sürü insanı bunalıma soktum. allahtan uzaklaştırdım kendimi tanrı ilan ettim. insanlara yukardan baktım ne kadar salakmışım. çok pişmanım ama zamanı geri alabilecek bir alet yok malesef zaten öyle bir alet olsaydıda kullanmazdım.

emrah onlarla benim için görüşmüştü. emrah ile onların yanına gittik. sessiz kenarda olan bir apartmandı. merdivenleri emrah ile yavaş yavaş çıktık. emrah kapıyı çaldı 35-40 yaşlarında kel bir adam kapıyı açtı. ondan o kadar etklenmiştim ki. amk içimde şeytan diye isimlendirdiğim şey coşmuştu. adamın 4-5 kişilik bir grubu vardı bizi gençlik grubuna alacaktı öyle bir grup kuracakmış benim fikirlerimi çok sevdi. dedi siz ikiniz bu grubun kurucusu olacaksınız. ben arada size eğitimler vereceğim diyordu. birde yetişkin grubu vardı emrah ta bu grubun içindeydi. ama genç nüfus artınca böyle bir fikir aldılar.