0
klibi hatırlamayanın dıbına koyim gibtirsin gitsin.
işte en son çocuk gece karıya iki posta kaymıştı sonra sabah bi kalktı ki o ne? huur, cama hoşçcakal yazıp sırra kadem basmıştı. çocuk sokakta kar yağışının altında elleri cebinde yürürken hikaye bitiyordu.
iştee bundan sonrası için alternatilferi yönetmen bin seyiriciye bırakmış. onun ben klip estetiğini gibiym bu arada.
olay şöyle devam etmiş olabilir;
kız oradan ayrıldıktan sonra bi taksiye atlayıp istinye parktaki ultralüks evine gitti. oturdu biraz düşündü.lan dıbına koyim yaa dedi, zaten bu huur çocuğu bana hiç değer vermediki hem zaten sevişmekten de haberi yoktu. bak dün akşamki çocuk bile zevkin ve hazzın doruklarına çıkardı beni kaşla göz arasında. aslında fakir makirdi ama efendi de bi oğlana benziyodu. acaba telefonunu alsamıydım?..
o sırada;
vale bilmem kaç kattlıbi gökdelendeki çalıştığı bankanın genel müdürlüğünde mesaiye başlamıştı bile. aslında metalurji mühendisilği okumuştu ama naapsındı bu zamanda ancak çağrı merkezinde iş bulabilmişti. iş biraz taktandı parası da azdı ama ortamda süper karılar vardı. bu fakir haliyle bire sene de 2 3 kez mala vurabiliyordu. yine de dün gece köprüde rastlayıp eve attıktan sondar çatır çatır gibitiği karı çok fena aklını almıştı. acaba kimdi neydi ne derdi vardı? bi daha onu gibebilme ihtimali var mıydı? sonuçta dünya küçüktü ama istanbul da anasının amı gibi şehridi.
tüm bunları düşünürken mola vaktinin geldiğini gördü.
aceleyele çıkp dışarda ayak üstü sigarasını içmeye başladı. meltem geldi yanına. süslü püslü bi kenar mahalle dilberydi aslında yoklukta gideri vardı.- naber naasılsın? hiç görüşemiyoruz. - yaa sorma işte bu aralar spk'ya hazırlanıyorum pek öyle vaktim de olmuyo işte. -amaan boşver cuma akşamı kızlarla beraber taksime gidiyoruz sen de gelsene kafan dağılır biraz.-bilmem ki. aaa tamam işte cuma bizlesin ak kesin bekliyorum.- iyi peki madem.
kız öğleden sonra çalan telefonun sesiyle uyandı. açmadı telefonu kim olduğuna bile bakmadı. canı hiç bişey yapmak istemiyordu. eli tv kumandasına uzandı gayriihtiyari açtı televizyonu sonra pencere doğru yürüdü acıkmıştı. yukarı çıkıp ramizden bişeyler yemeye karar verdi.
-bi ramiz lütfen. - acı olsun mu? -yok yok miğdemi yakıyo olmasın. arkadan bi el omzuna dokunda dönüp baktığında yakın olmasa da eski bi arkadaşını gördü.- aa ışıl - burcuuu!! oturdular kısa hoşbeşin ardından nedense açıldı ona herşeyi anlattı tüm üzüntüsünü kelimelere döküyordu. garipti bu aslında çok ketum biriydi.- hmm neyse canım yaa boşver sen hayat güzel.- yaa yaa. bildik işe yaramaz bi kaç teselli cümlesini tekrar tekrar duymak artık iyice snir bozucu olmaya başlamıştı. -neyse canım benim gitmem lazım - aaa olmaz bak ne zamandır görüşmüyoruz gel bi sinema yapalım gelmişken ne dersin? sinema fena olmazdı güzel bi gerilim. peki dedi. ama burda gitmek istemiyorum. mecidiköye profiloya gidelim dedi.
saat 6 yı biraz geçmişti çocuk işten çıkmış kapı önünde merve ve diğerlerinin gelmesini bekliyordu bir yandan sigarasını içerken. çok geçmeden 3 kız geldiler. içinden ulan ne şanssız adamım üçü de tipsiz diye geçirdi. birlikte metroya doğru yürüdüler. metro beklerken bi yandan şakalışıyorlardı, kızların üçü de üstü kapalı şekilde yazılıyordu çocuğa. napalım bizim de kısmetimiz buymuş dedi. o da en dişe dokunur olanına pas vermeye başladı. karşılıklı gülüşmeler şakalaşmalar derken tren geldi kapılar açıl içeri gidiler kapı ağzında durdular zaten başka yer yoktu iş çıkşı saatlerinde hep böyle balık istifi olurdu metro. ilerlemeye başladılar çok eğlenicez şöyle içicez böyle dağıtıcaz filan derken konu döndü dolaştı aşka geldi.-sen hiç aşık oldun mu dedi meltem çocuğa, biraz düşündü, metronun camındaki yansımasına baktı hızla geçen ışıklara karışan silüetine doğru daldı bi an. -evet , ben aşık oldum. -kime? - bilmiyorum? -nasıl yani? blimiyorum işte dün akşam köprü üstünde rastladım ona, tarbzanlardaydı. aldım eve zütürdüm , ağlama dedim ama o ağladı. sonra sabah olduğunda yoktu. gitmişti. sen erken içmeye başladın galiba bizden habersiz diyip gülüştü kızlar hep bir ağızdan.
iki durak sonra kapı açıldı, ineceklere yol vemek çin kenara çekildiler, metronun buz gibi demirini tutan eline başka birinin eli değdi sıcacıktı. önce çektiler ellerini ikisi de sonra hafifçe dönüp baktılar...
