siz hiç asosyalliği tattınız mı

herkes kahkahalarla eğlenirken köşeden izlemeyi? aylarca evden dışarı çıkmamayı? akrabalarla doğru düzgün muhabbet edememeyi? saçlarına şekil vererek sokağa çıkmaktan utanmayı? saçlarınızı kestirmeniz gerektiği halde berbere gitmeyi ertelemeyi? otobüsteyken müsait bir yerde yi haykıramayıp yarım saat yol yürümeyi? geri dönmeniz gerektiği halde karşı kaldırımdan gelen kız beni gördüğü için geriye dönüyor diye düşüneceğinden korkup onun ordan gitmesini bekledikten sonra geriye dönmeyi? bilgisayar almanız gerektiği halde teknosa'ya gidememeyi? veya bir bilgisayar aksesuarı almayı ertelemeyi, hala daha alamamayı? her gece sevgilinizin olduğunu düşünüp, ona sarılmayı, onu öpmeyi, onu 31 hayallerine dahil etmekten kaçınmayı, hayal ettiniz mi? ya da hergün binlerce kelimelik özgüven yazısı okuyup, o umut taciri huur çocuklarına istediklerini verip, karşılığını alamamayı? bu sürede kurulan boş hayalleri? özenle seçilmiş kıyafetleri giyemeden eskimesini seyretmeyi? şu gibtimin telefonunu ne umutlar alıp boş rehberinde dolaşmayı? sabahın körüne kadar tek amacınızın bu tarz sözlüklerde arkadaş kasmak olduğunu farketmeyi? sınıfınızda aşık olduğunuz kızın size yüz vermediğini anladığınız anda hissedilen duyguları? daha da serti, çıkma teklifinizin reddeliş cümlesini duymayı? hocalarınızn sessiz sakin ya çok tatlı cümlelerinin aslında bi gibe yaramadığını anlamayı?
tatmadınız tabi huur çocukları, tatmadınız...