---Part-GELiŞME (EKŞIN)---

neden güldün sayın başkan...

''bana artık çavuş morra deyiniz beyond forces'un yeni komutanı MORTE

evet adım morte portekizce ölüm demek merak ediyorsunuz değil mi ölümden delirircesine korkan bir adamın oğluna neden böyle bir isim koyduğunu inanın bu merakım lisedeyken babamın not defterini okuduğumda son buldu şöyle yazıyordu:

-ölümü yenmek için onu unutmayacaksın fud her yerde her şekilde aklına gelecek ve neden yaşaman gerektiğini anlayacaksın.

bu yüzden adım ölümdü (morte) benden nefret etmesinin sebebi buydu bana göre
evet babam bir paranoyaktı bana göre fakat ulusal birliğe göre insanlara ölümden sonra kendi dünyalarını yaratmaları için bin yıl daha veren hayırsever bilim adamıydı

bu kadar hızlımı neden emrime gözünü kırpmadan bir ordu veriyorsun...

biz savaşlarda ölüyoruz gözümüzü kırpmadan inan bana bu ordu bu projeyi yok etmek için senden bin yıl istemiyor sadece inanç istiyorlar cesaret istiyorlar''

başkan kararlıydı dünyanın en güvenilmez kişisi visible side'ı yokedebilecek güçte olsa ona bile güvenirdi bu kişinin oğluda bendim bir konuşma yapma ihtiyacı sezdim bu zamana kadar ateist yetiştirilmiştim ölümden yaralanmalardan savaşlardan korkan bir toplulukta büyüdüm o yüzden kan dökülmesini istemiyordum

tamam herşeyi yaparım fakat kan...
kan asla dökülmeyecek bana bunun için söz verirsen...

o anda bir grup kralın askeri gibi giyimli bir ordu bulunduğumuz stadı bastı

hayatımda çoğu kez silah tuttum özel eğitim aldım ama asla kan dökmedim

ölümden savaştan en çok korkan toplulukların açgözlülük için en büyük korkularını bile gerçekleştirebileceklerini gördüm

kan dökmek

sadece etrafa bakıyordum bir grup beyond forces askeriyle beraber morranın helikopterine doğru koşuyorduk tek duyduğum mermi sesleriydi gözlerim sadece insanları delip geçen mermilere takılıyordu bu kadar kolaymıydı ölmek visible side'a geçemeden yok olmak
kralın askerleri muhtemelen üzerimdeki çipten yerimi bulmuşlardı peki neden bizim helikopterimizede sıkıyorlardı çünkü istedikleri tek bir şey vardı ölümü (morte'yi) yok etmek

hazırım bana bir silah verin ve italyaya gidiyoruz...

neden italya sığınağa gitmeliyiz yaralısın kolun kanıyor

o kadar çok kan vahşet görmüştüm ki kendi acımı unutmuşum 2dakika önce ölümle dans etmişim izlediğim ölümün daima yapacağı zafer dansıymış bütün duygularımı kaybetmiş bir şekilde koluma bakıyordum hiçbir şey hissetmeden hiçbir şey duymadan ve birden bağırdım

derhal italya'ya bu bir emirdir...

başkanın bana gülümsediğini fark ettim haklıydı içimdeki isyancı ruh kısa sürede ortaya çıkmıştı peki napıcaktık italyada başkan çok umutlu bir şekilde sordu

''komutan morte napıcaz italya'da venediğimi gezicez''

hayır ölümden korkanlara ölümü (morte'yi) tanıtıcaz...
onları konuşturmanın tek yolu korkuları yüzünden yaptıkları projeyi korkuları sayesinde anlattırmak...

git gide kendime hayran kalıyordum düşünsenize ölüm korkusu yüzünden kurulan bir topluluğun korkusuz varisi şimdiden böbürlenmeye başladım bile

italya'ya vardığımızda sakindim visible side'ı yapan bilim adamlarından bir kaçını tanıdığım için bu projeyi kısa sürede tamamıyla öğrenicektik fakat unuttuğum bir şey var o da
babamın kötü ruhu burayada ulaşmıştı

genova sokaklarında yürüyorduk fakat sanki ölüm sessizliği vardı sanırım babam yanına gelmeyince ihanet ettiğimi düşünüp bilgi alabileceğim bütün heryeri yakıp yıkmıştı

anacaddeden elimizde ma4d lerle yürüyorken birden bir sokak dikkatimi çekti sokağın adı morteydi yanı benim adım
sokak çok fazla ürkütücü gözüküyordu fakat girmek istiyordum ikilemde kalmıştım morra anlamış olacak ki bir meşale atıp sokağı yarı yarıya aydınlattı

sokağın sahibi olarak buyrun önden prensim

hala bana tam güvenmiyordu morra benden cesaret istiyordu yapabileceklerimi görmek istiyordu ben ise arasıra napıyorum bu yaptığım babama ihanet bu adamlar sadece bir yığın hain yobaz gibi düşünceler ile beynimi kurcalıyordum morra ise çok soğukkanlıydı onu endişelendiren tek şeyi italyaya inerken duydum

mermilerimiz yetmeyecek gibi

onu tek endişelendiren mermi sayısıydı bir insan nasıl böyle birine dönüşebilir ki soğukkanlı kendinden emin ilerlemiş yaşına rağmen hala çakı gibi askerdi morra kullandığı ilaçlar onu ayakta tutuyor bacakları insan yapımı metalden olmasına rağmen koşmayı başarıyordu
tam başkana dönüp bakma ihtiyacı sezdim ki birden üzerime babamın askerlerinden biri atladı

silahını yere bırak prens morte krala karşı gelmekten tutuklusun

ve o an hayatımda asla yapacağımı düşünmediğim bir hareket yaptım sağ elim bacağımdaki tabancaya yakındı silahı alıp askeri tereddütsüz şakağından vurdum ve en önemli olay neydi biliyormusunuz bunu yaparken inanılmaz güçlü hissettim orgazmın eşiğinde gibiydim ölü askerin vücuduna defalarca ateş etmek istedim tam o sırada morra:

sen onlar gibi değilsin sen ölmektende öldürmektende zevk alıyorsun seni bize tanrı gönderdi evlat sen kurtuluşumuzsun

elimdeki silahı morranın kafasına dayadım kendimi durduramıyordum içimde inanılmaz bir arzu vardı öldürmek kısa bir süre önce hayatı sunum yapmakla geçen biri ölüm makinesi olmuştu

morra seni öldürmemem için bir sebep söyle...
noluyor bana bilmiyorum ama çabuk öldürmemem için bir sebep söyle...

sana öldürmeyi ben öğrettim

haklıydı bütün bunlar onun sayesinde oluyordu ama içimdeki ateş hala sönmedi birilerini öldürmem lazımdı morrada bunu biliyordu bilim adamlarının bulunduğu bina hala sağlamdı içeri tek başıma girmek istedim morraya burada beklemelerini beş dakikaya geleceğimi söyledim

öldürmem lazım...
ben ölüm prensiyim...
benim adım morte...
ölüm...

koşarken sürekli bu cümleleri tekrar ediyordum bana nolmuştu neden böyle bir arzuya yenik düştüm anlayamıyorum nefret miydi bu yoksa açgözlülük mü ama şuan bunları düşünmenin sırası değildi bir an önce açlığımı gidermeliydim özel kuvvetlerde aldığım eğitimi uygulamanın zamanı gelmişti

ma4d le kapıyı patlattım direk içeri girip canlı birilerini arıyordum bilgi toplamak için değil öldürmek için ilk gördüğüm yaşam belirtisini visible side'ın bir başka versiyonu olan cennete yollayacaktım

merdivenleri hızlı hızlı çıkıyor bütün koridorlara göz atıyordum inanılmaz açtım ölüme öldürmeye
8.kata çıktığımda içeride yaralı birini gördüm kolunu kıpırdatıyordu muhtemelen can çekişiyordu gözüm kordora bakarken adamı bir kaç defa vurdum ardından hızlıca başka kurban arıyordum
merdivenlerden 10.kata çıkarken sesler duydum çok fazla kişi vardı ve bunlarda muhtemelen bilim adamlarıydı kendi aralarında konuşuyorlardı

yardım edin burada mahsur kaldık derhal bir helikopter istiyorum ulusal birlikten
hayır hayır sadece 7 kişiyiz

bu bilim adamları visible side'ı yapanlardandı gerekli her bilgi bunlardaydı öğrenmek istediğimiz herşey 1 adım uzaktaydı ben naptım biliyormusunuz silahımın şarjörünü çıkarıp

24 mermi yetmeyebilir...

dedim sonra hiçbir şey düşünmeden üzerlerine doğru atıldım bağırarak

herkes sakin olsun morte (ölüm) geldi...

hepsini soğukkanlılıkla öldürdüm bazılarının kafalarını silahımın dipçiğiyle parçalıyor
bazılarının beyinlerini buharlaşana kadar tarıyordum
içerideki herkesi öldürdüm en acılı şekilde ama içimdeki bu his git gide artıyordu hiç arkama bakmadan binadan çıkıp morrayla buluştum morra:

naptın evlat neler oldu orada üzerindekiler ne

bense kontrolu kaybetmiş şekilde cevapladım

merak etme başkan cesetler yukarıda kaldı bunlarsa sadece kan...

başkan şok olmuş bir vaziyette yaklaşık bir saat benimle konuşmadı
genovada başka bir bina daha vardı ama oradakileride öldürecektim hemde en acı şekilde yaşasın beyond forces

To be continued...

---son bir part daha yarın devam edilecek---

2hafta kadar geçmişti
bu süre zarfı boyunca tek yaptığımız italya sokaklarında insan avlamaktı
ölüm arzum saplantı haline gelmişti
dünyada yaşam sonlana kadar devam edebilirdim
morra bu durumdan fazlasıyla rahatsızdı
2 haftadır sadece benim kan dökmemi izliyorlardı
Aversa'ya geldiğimizde aklıma bir düşünce takıldı
bu düşünce beni o kadar çok boğduki kafama sıkacaktım son anda morra engelledi

yeter artık çıldırdın sen çabuk sığınağa geri gidiyoruz

olmaz hayır biraz daha...
daha doymadım...

sayko biri olmuştum öldürmekten zevk alan birine dönüşmüştüm
morra amacımdan saptığımı daha fazla tahammül edemeyeceğini söyledi
ve beni sığınak dedikleri yere getirdiklerinde bir hücreye attılar
morra aklımı başıma alana kadar asıl amacımı anlayana kadar beni burada tutacağını söyledi
yanılıyor kendi ölümünü istiyor biliyorum

morra burda beni fazla tutamayacaksın kendi sonunu hazırlıyorsun...

morra cevap vermeden gitti
sadece kapının altındaki bölmeden günde 2 kez yemek alıyordum
3 gün sonra kapıdaki askerlerden bir şey rica ettim morrayı görmek istedim
morra beni görmeye geldi endişeliydi

nasılsın başkan sakın ölme kendine iyi bak bu zevki ben tadıcam...

morte yanlış yapıyorsun evlat neden çıldırdığını biliyorum bunu sana annen yapıyor

duraksadım bu imkansızdı annem yıllar önce visible side'a giden ilk denekti belkide yokoldu ama bi dakika onu olaylar başlarken ofiste görmüştüm bir hayalet gibiydi sadece ben görüyordum

yalan söylüyorsun annem öldü...

hayır sadece seni yönetiyor

bu olabilirmiydi annem öldükten sonra yaşamımda bir çok şey değişmişti babamdan nefret etmeye o zamanlar başlamıştım
herkes birşeyler söylüyordu ama ben annemin bu deney için kendini feda ettiğine bir türlü inanamıyordum
yoksa visible side'ın tanrısımıydı annem bana birşeylermi anlatmaya çalışıyordu
morraya iyi olduğumu beni yarın çıkarmasını istedim hoş karşıladı

nasıl nasıl...

hiçbir cevap mantıklı gelmiyordu ateist olmamaya çalışan inançlılar gibiydim zorluyordum bi nedeni olmalıydı ama nasıl
sabaha kadar bu düşünceyle hiç uyumadım hücrenin içindeki çatalla duvara resimler çiziyordum

sabah oldu kapı açıldı kapıdaki prens williamdı

günaydın bay prensçik

hiç düşünmeden üzerine atlayıp boğazına çatalı geçirdim defalarca çıkarıp sapladım kafasını koparana kadar durmadım kimse beni engelleyemiyordu neden böyle bir şeyi yapıyordum bilmiyordum tek bildiğim bunu yapmak istiyordum
yada yanılıyormuyum bunu annem mi istiyordu

dur seni aptal yeter artık

morra'nın kafama sert bir cisimle vurduğunu hatırlıyorum sonrasında yine hücredeydim uyandığımda yine sabahtı sanırım bir gündür baygındım üzerimdeki kanın william'ın olduğunu hatırlayınca istemsizce kahkaha attım
evet deliriyordum yada beni yöneten annem böyle olmasını istiyordu henüz neler olduğunu bilmiyordum

morra kapıyı açıp içinde silahlar ve bir harita olan çantayı üzerime fırlattı ve dediki

artık hazırsın

bu harita içindeki herkesi öldür parçala ve makineyi sonsuza kadar yok et

helikopterine atlayıp sığınağı terk etti sığınakta yalnız başıma kalmıştım

nerden buldu bu haritayı neden böyle bir görev verdi hiç düşünmedim düşündüğüm tek şey vardı

bu çantadaki muhimmat yetecek mi acaba ?

To be continued...

hikayede flashbackler olacak bu parttan sonra visible side projesi açıklığa kavuşmaya başlayacak yarın devam edeceğim iyi geceler şukulayın birazda trendte gözükelim rica ediyorum

uyku tutmadı devam ediyorum

dışarı çıktığımda gerçektende yalnızdım burası bilmediğim bir yerdi
herkes kaçıp gitmişti sanırım benden korkmuşlardı haklılar çok fazla kan gördüler
morra'nın verdiği harita tanıdıktı moğol ve rusya arasında kalan bir yerdi burası
visible side projesinin ana üssüydü
ama artık oraya girmem imkansızdı çünkü aranan bir suçluydum hemde ihanetten
yada yanılıyormuyum tam tersine girmem artık kolay mı çünkü değiştim değiştirildim
o sırada çantanın içinde bir telsiz vardı telsizden gelen ses morra'ya ait idi:

öncelikle seni yalnız falan bırakmadık bizde saldıracağız büyük bir savaş hazırlığındayız
senden istediğimiz makineyi kapatman sadece sen yapabilirsin kanlı yada kansız

morra senden bir şey için özür dilemek istiyorum...

nedir ?

william için üzgünüm...
yalan söyledim kan dökülecek hemde çok fazla fud ölecek...

telsiz sesi kesildi morra ne düşünüyor umrumda değildi gözetleme kulesine çıkıp nerede olduğumu anlamam kısa sürdü Tüshig'teydim beni üsse en yakın yere bırakmışlardı
visible side 2-3 km uzaklıktaydı
kafamdaki düşünceler yerini katletme biçimleriyle yer değiştirmişti
şakağa kurşun çok sade peki beyin soğancığına bir kurşun nasıl olur
deneyeceğiz denemek için çok şansımız olacak

visible side kapılarını sadece ben açabilirdim sadece selam vererek kralın odasına kadar girebilirdim

gardiyanlar beni görünce hazır ola geçtiler ilk işim onları öldürmek oldu güvenlik kameralarına bakarak cesetlere yüzlerce kurşun yağdırdım yaklaşık 5-10dk kapıda bekledim

içeri girdiğimde beni bir ordu bekliyordu üzerimdeki lazerler yüzlerceydi

teslim ol hiç şansın yok kralın bizzat emri var daha fazla zorlarsan öleceksin

peki ya zorlamazsam yine ölecek miyim...

gardiyanlar aynı uyarıyı yenilediler silahın tetiğini kırmamak için kendimi zor tutuyordum
teslim olmak zorunda kaldım
beni sivil dolu bir hapishaneye attılar içeride ben dahil 5 kişiydik

merhaba dostlarım benim adım morte babam fud hani şu kral olan...
merak etmeyin bana öyle bakmanıza gerek yok birazdan öleceksiniz...

içlerinde iri yapılı olan bana güldü

kraliyet ailesinin bir hanımevladı konuştu bakın ahahhahaha

evet konuştum ahahahah...

üzerine atlayıp parmaklarımla gözlerini oydum diğerleri üzerime atlayıp engellemeye çalıştılar daha sonra yerdeki yemek tepsinin keskin tarafıyla birinin boğazını kestim kanı yüzüme sıçrıyordu serinliyordum akan kan hoşuma gitmişti
aynısını diğerlerinede yaptım
yerdeki kör olmuştu ayağa kalkmak istiyordu fakat benden korkuyordu
ben ise onla oyun oynuyordum tepsiyle vurup kaçıyordum
en sonunda sıkıldım onuda aynı şekilde öldürdüm
cesetlerin arasında oturup fud'u beklemeye başladım biliyordum fud buraya gelecek

bu arada beyond forces ana üsse bu kadar yakın bir yere rahatça gelebilmesi çok mantıksız geldi
o sırada hiç beklemediğim bir şey oldu ve annem hapishanenin kapısında belirdi

To be continued...

hala kendi bedenimdeydim ama başka bir dünyadaydım burada bir çok şehirler ülkeler vardı dünyayı yukarıdan görüyordum havadaydık sanırım annem anılarından oluşan bir evren yaratmıştı annemin gözünden bir dünya bu zamana kadar ne gördüyse buradaydı

hadi ne duruyorsun gerçekleri öğrenme zamanı

ama nasıl olur ben makineden uzaktaydım buraya geçmem imkansız...

beni visible side'ın test aşamasına yolladı annemin gözünden görüyordum
babam ilk denek olarak annemi kullanmamıştı annem kendi koşmuştu doğruydu
ama neden kendini feda ettiğini konuşmaları duyunca anladım

kralım makine üst seviyelere göre sadece nesneleri parçalayabilme boyutlar arası kapı açabilme özelliğine sahip eğer cesetleri yok edip sadece beyinleri yollarsak bunları yapamazlar

çok riskli bu dünyada dolaşan editör hayaletler görmek istemiyorum

kralım eğer elektriksel bir alan yaratmazsak geçişler makineye ihtiyaç duymadan olabilir

nasıl yani

geçen kişi makine olmaksızın buradan beden çalabilecek

bu imkansız bu nasıl mümkün olabilir

bir nevi solucan deliği ama istediğiniz yere açabiliyorsunuz sadece editörler görüyor

nasıl yok edebiliriz bunu

kralım sadece beyinler yollanmalı böylece editörlerin buraya geçmesini engellemiş oluruz

tam o sırada annem makineye girmek için davranır bilim adamı son anda yakalar onu babam fud tam annemi vuracakken yanlışlıkla ikiside makineye girerler içeride annemi çıkarmaya çalışan bilim adamıyla amansız bir mücadeleye girerler ve askerler tam içeri girecekken annem makineyi çalıştırır ikiside anında kül olurlar

anne bilim adamı nerde...

onu öldürdüm
burası artık benim evrenim

annem bilim adamıyla ışınlandıkları anda bilim addıbını yok etmeyi başarmış
nasıl yaptığını sorduğumdada sadece yok olmasını istedim yok oldu dedi
annem windows 98 sürümü gibi olan bir visible side'ta idi
yapabildikleri sınırlıydı sadece anıları üzerine inşa edebiliyordu
ben ise ona bağlıydım sadece izliyordum sonra bana gerçek dünyaya geçişi gösterdi

geçtiğimizde askerler cansız bedenimi taşıyorlardı

''istersen canlandırabilirim seni her seferinde visible side'a alabilirimdedi

doğru anı bekledik babam cesedime göz atıyordu

adın sonun oldu evlat yazık ama ben öyle olmayacağım

şimdi...

birden bütün vücudumdaki delikler kapandı ve babamın ayağının dibinde uyandım
ayağa kalkıp

ben asla ölmeyeceğim baba sense yok olmaya mecbursun...

vurun öldürün''

bir kez daha visible side'ta idim askerler çabucak cesedimi bir hücreye atıp kitlediler
olanları izliyordum babamın yanına gittim konuşmaları dinledim

''olmuş kahrolası eva visible side'ta tanrı olmayı başarmış oraya geçersem işim bitecek

napıcam ölmek istemiyorum hayır''

o sırada hücrenin kapısı annem tarafından açıldı ve tekrar uyandım her uyanışımda sonsuz öldürme arzusuyla doluydum visible side'ta hiçbir duygu yoktu herşey anneme bağlıydı

kral fudun ölümü mortenin elinden olacak...

o sırada babam kahkaha atarak:

makineyi kapatın bütün kaynağı kesin!

makine kapatıldığı anda yere düştüm sanki içimden uçak geçmiş gibiydi
bütün bedenim acıyordu çünkü annemin etkileşimi içimden çıkmıştı
artık sadece hiçlik hissediyordum arzum tam tersine dahada arttı
ayağa kalkıp herkesi öldürmek bütün yaşam formlarını yok etmek istiyordum
ama
yapamıyordum bitap düşmüş bedenim izin vermiyordu

sürgüne yollayın bu haini onu pakistana yollayın

pakistan ulusal birliğinin çöplüğüdür bütün fakirler suçlular hapishane gibi bu ülkede toplanır o yüzden hergün çatışmalar kitlesel katliamlar vardır texas gibi bir ülke düşünün hergün sebepsiz yere ölümler beni 8-10 metre yükseklikten helikopterden attılar
bayılmıştım uyandığımda onun evindeyim
yüce the choosen one (seçilmiş kişi) kendine öyle diyordu
adını unutmuştu kendi hakkında hiçbir şey bilmiyordu
tek bildiği o da benim gibiydi
beni takip etmiş bütün yol bütün macera boyunca
pakistana bırakıldığım sırada atılacağım yere kadar öğrenmiş
çok şey biliyordu bana yardım edecekti
ama morra'yıda bulmam lazımdı
makine kapanmıştı ama beyond forces bu olaylardan habersiz
kendilerini tuzaklarla bekleyen bir ordunun içine dalıcaktı
ve başarısız olacaklardı

ne yapıcaz efendim...

en iyi yaptığımız şeyi

morrayı aramam lazım...

hayır onlar savaşırken gizlice içeri giricez makineyi çalıştırıcaz

neden çalıştırmak istiyordu anlamıyordum morraya efendimin telsizinden sadece 1 ay sonra dedim
visible side'ın kapatıldığında gerekli gücü toplayıp %100 güvenli şekilde tekrar açılması tam 1 ayı buluyordu
annem ölmüşmüydü merak ediyordum babam napıcaktı
ama onlardan önce makineyi biz açmak zorundaydık çünkü visible side'ta nasıl tanrı olacağımı öğrenmiştim 1 ay boyunca napıcaktım pakistan kan gölüydü herkes birbirini öldürüyordu
bir dakika
o zaman burası tam benlik bir yer
şimdiden öldürmeye başlamam lazım

to be continued

pakistanda sıradan bir gün episode 1

bir süredir sadece efendimin hikayelerini ve bilgilerini dinliyordum sonra dışarı çıkmak istedim biraz avlanmaya ihtiyacım vardı
dışarı çıkmadan önce silahlarımı ve patlayıcı dolu çantamı hazırladım
güneşli bir hava heryer darmadağın olmuş binalarda yaşayan insanlarla dolu
pazar gibi küçük bir şey var biraz göz atmak istedim
burda para geçmiyordu satıcılar ya silah yada mermi karşılığı ekmek su satıyorlardı
zaten silah ile mermiyi alıncada ekmek ile su alanları gece öldürüp geri alıyorlardı mallarını
ulusal birlik her ay bir kargo atıyordu içinde onlarca silah ve binlerce mermi oluyordu
bir şekilde bizim savaşmamızı ölmemizi istiyorlardı
çünkü yeni mahkumlar için yer açılması lazım
pazarda gezinirken bir rahip görünümlü kişi kolumdan tuttu beni pazarın dışına çekti benim çok iyi göründüğümü
nasıl hayatta kaldığımı sordu bense sadece kafasına sıktım herkes bi anda kaçışmaya başladı silahı olanlar silahına davranmaya çalıştı ama ben sadece tek düğme ile hepsini öldürdüm
çanta
bomba dolu çanta
pazardan çıkarken bir şişe su karşılığı satıcıya vermiştim
çanta özel dikişliydi hiç bir şekilde kapandıktan sonra açılmıyordu
rahibin beni kenara çekmesi işime yaradı
akşama doğru eve geri döndüm
her gece ava çıkıyorduk
herkesin eşyalarını yemeklerini yağmalıyorduk
böyle hayatta kalıyorduk
her gece kan
her gece ölümler
gündüzleri ise sivil gibi dolaşıyorduk
insanlar burada kendilerine ait tarlaları silah karşılığı satıyorlardı
kimse tarlayı işlemiyordu
savaştan ölümden vakit kalmıyordu
o
efendim dediğim kişi
onu ilk gördüğümde onda birşey olduğunu anlamıştım
o visible side'tan geri gelebilen tek kişi
bir şekilde buraya geçip kendine beden bulabilmeyi başarmış
tekrar insan hayatına kavuşmuş
sonra nasıl olduğunu anlamak için fud'u bulmaya karar vermiş
sonra fud'un tehlikeli olabileceğini anlayıp
annemle beraber beni takip etmiş
annemle konuşabilen sadece ben değilmişim
visible side'tan önceki hafızasının çoğu yok olmuş
çünkü sadece beyini ile visible side'a geçmiş
bedeni ile geçenlerin bir şeyler yapabildiği kesindi
beyini ile yapabileni ilk defa görüyordum
nasıl olduğunu soruyordum o ise cevapların babamda olduğunu söylüyordu
ona efendim dememin sebebi kendisine ölümü yenen diyordu
ben ise ölümdüm o benim efendimdi
her geçen gün beyond forcesun saldıracağı tarihe yaklaşıyorduk
her şeyi hesaplamıştık visible side hazır olmadan bir gün önce oraya varmaya çalışacaktık
peki buradan nasıl çıkacaktık
efendim güldü
duvarları patlatacak kadar patlayıcımız var dedi
nerden bulmuştu bunları merak ediyordum
sorunca
sadece bir arkadaşın hediyesi dedi

to be continued

kralın ölümü her zaman... kral soyundan olanlardan gelir...

sonuçta babamdı fud onun ne zaman nerde olduğunu az çok tahmin ediyordum saraya giriş çıkış saatlerinide biliyordum dakikti zaman kaybı fud için salaklıktı
saraya giden her yolda korumalar silahlı subaylar vardı her zaman ama kör noktalarda vardı
o noktalardan birine pusup kolayca yakalayabilirdik
israille iletişime geçtik evet morra yaşıyor fakat neredeydi
beyond forces bizi yanına çağırdı
tel avive gittiğimizde bizi hazır kana susamış bir ordu karşıladı morranın kayıp olması onları delirtmiş gibiydi
içlerinden morranın yüzbaşısı gibi biri gelip ordunun başına kısa süreli geçmelisin morra sana güveniyordu dedi
fakat büyük çoğunluk fudun oğlu olduğum ve yaptığım katliamları duydukları için bana güvenmiyordu hala ordu kendi arasında tartışmaya başladı bense tüm sakinliğimle
ben fud değilim ben morteyim sizin istediğiniz fudun ölümü bende istiyorum diye bağırdım
hepsi bir anda gülmeye dalga geçmeye başladılar
haklılar... kim bi anda babasının ölümünü isticek kadar değişebilir ki anca adı ölüm olmalı değilmi
benim gibi morte...
israil deki beyond forces desteğimiz başarısız sonuçlanmıştı morra olmayınca kimse bana güvenmiyordu bizi dışladılar
bizse morraya ulaşmak için bir yol düşünüyorduk babam...
fudla konuşmam lazımdı bi anlaşma...
beni al morrayı ver anlaşma buydu evet ilk başta saçma gelebilir ama başka yolu yoktu visible side ilk defa aktif değil ve fud zaman kaybetmeden beni yok etmeyi sorunları çözüp makineyi sorunsuz çalıştırmayı düşünüyor tabikide bu teklife sıcak bakıcaktı ama benim niyetim farklıydı
ilk ulusal birlik gözcü noktasına gidip teslim olacağımı fakat sarayda babamla konuşmak istediğimi söyledim çekimser tavırla kabul edip beni zütürmek için uçak ayarladılar
sonuçta hala prenstim taht varisydim bana birşey yapmaları zordu fud olmadan
uçakta giderken fud haberimi almış olacak ki telsizde öldürün dendi bense taht gücümü
kullanmaya çalıştım emrettim fudun yanına gidene kadar birşey yapmayın
askerler kararsız kaldı fud öldürün ben öldürmeyin diyordum
verin şu salak telsizi bana dedim
baba visible side ı çözdüm sorun ne biliyorum morraya zarar verme anlatayım
evet çok güzel bir taktik değilmi babamın zayıf noktasını bulmuştum
fakat yanına gidince herşey ortaya çıkıcaktı ama öncelik yanına gitmekti morrayı bulmaktı bide

---PART-GELiŞME (ekşın öncesi son part)---

merak ediyorsunuz değil mi adımı visible side projesinin amacını içeriğini nedenlerini sonuçlarını bende sizin gibi merak ediyordum ta ki bu sandalyeye oturana kadar çevremde bir grup tanrı inancıyla çıldırmış bir topluluk var karşımda eski bilim adamı ve siyasetçi kişilik

bacaklarını tanrı inancı uğruna feda etmiş biri duruyor bense düşünüyorum bu proje neden yapıldı o sırada başkandan bir tokat geliyor babamın bile vurmadığı yüzüme... başkan birden hiddetli ve sinirli bir hale bürünüyor:

bu aptal proje ölümden sonrası için değil ölümden öncesi için yapıldı

önce bir anlamsız geliyor söyledikleri sonra anlamaya başlıyorum herşeyi yavaş yavaş oturuyor taşlar yerine başkan yardımcısının söyledikleri aklıma geliyor projenin içerisindeki beyinlerin radyasyon ışınlarıyla dengelenmiş bir seviyede patlatılıp bir sanal gerçeklik içine hapsedildiği ölen kişinin matrix gibi bir yer hapsedildiği bulunduğu dünyanın editörü olduğunu biliyorum peki ya bu editörler aynı bizim onların dünyasını yarattığımız gibi onlarda bizi ayarlamak baştan programlamak istese sonuçta biz onlara sadece özgür bir evren verdik tıpkı tanrı gibi gerisini onlara bıraktık tüm bunları düşünürken başkanın bir sözü dikkatimi çekiyor

paradoks
ölümü paradoksa sokabilmeyi istiyor fud
ve böylece her öldüğünde tekrar yaratıcı olabilecek hem visible sideta hem gerçek dünyada

nasıl yani visible side'tadamı ölüm var...

ulusal birlik ateist bir birlikti bütün çocuklar ateizm ile yetiştiriliyor en büyük korkuları ölüm oluyordu bu yüzdendi bu proje fakat insanoğlunun en büyük sorunu olan açgözlülük dinsel inancı her zaman yenmiştir fudta daha fazlasını istiyordu visible side'ta parçalanan beyin gerçek hayatta 10 yıl orada binlerce yıl yaşıyordu fakat bu binlerin sonundada ölüm vardı yokoluş
peki nasıl kurtulucaktık bu kuraldan williamında dediği gibi kuralları yıkmak ile mümkündü bu
peki kuralları yıkacak güç yaratıcının elindemi yoksa yaratılanların mı elinde (visible side)
bunlar düşünülürken sabah oluyordu yavaş yavaş beni hücreye atmışlardı düşünmem için yeterli zamanım olmuştu sabah kahvaltı için ellerimi çözdüler daha günaydın demeden kırgız başkan benle konuşmak istedi sanki ne diyeceğimi biliyordu bende ona

yaşasın beyond forces...

diyebildim başkan gülüyordu çünkü makineyi kapatmaya yönelik büyük bir adım atmıştı(k)

---Devamı gelecek---