sozluk formati

lan pic gelsene artik

rezerved

panpa bi saat falan ver aq mal gibi bekliorz

nerdesın lan dıbına koduğum

Cemil ve ikimiz kalmıştık geriye. Cemil olmasa da ben yine kalırdım. Herkesi giderse ben kalırdım, dünya yansa ben kalırdım, tanrı kussa ben kalırdım. Ben hep olacaktım. Neyse ki yanımda ender bulunan dostlardan biri vardı. Ya sizin, Var mı gerçekten dostunuz? Ya da olmadığı için mi bu hikayeyi okuyorsunuz? Hatta bazılarınız işi abartıp bu ahlaktan yoksun herifin arkadaşınız olmasını istedi. Dostun, bir tostmuşçasına makineye bastırılan her ekmek olarak görüldüğü ülke de gerçeğini bulmak zordur. Herkesin üzeri makineden çıkmışçasına tırtıklıdır ama sadece bazılarının içine malzeme koyulmuştur. dost tanımımı gibsinler.

cemil ile birkaç hafta sadece yaşamımızı devam ettirmek için gereken şeyleri yaptık. Yemek yiyip uyuyorduk. Ne plaja ne de başka bir yere gittiğimiz vardı.

sezon artık tamamıyla kapanmış hatta okullar açılmıştı. Cemil istanbul’da bir adamın yanında iş ayarladığını söyledi. Biraz para biriktirmemizin iyi olacağını düşündü. Bu konuda çok haklıydı çünkü para stokları tükenmişti. Cemil’de rahatlıkla para savuran biri olduğu için beş parasız haldeydi.

istanbul’a adım attığımızda kafamı deve kuşu gibi yola gömmek istedim. Burada görmek istemediğim kadar çok şey vardı. Bazı sokaklarda açlığımı hatırlıyordum bazısında dayak yediğimi.

cemil ile gece işine başladık her zaman ki gibi. Antalya’ya oranla kıyaslanamayacak kadar az müşterisi olan bir yerde çalışıyorduk. Züppelerin kadınları baştan çıkarmaya çalışması yerini, genç ve sefalet içinde olan heriflerin yaşlı kadınları baştan çıkarmasına bırakmıştı. Benim içinse değişen bir şey yoktu. her penis içine girecek vajina bulunurdu. Bahsedilen vajinanın kaç yıllık olduğunun önemi ancak paranız olduğunda düşünülürdü. O yaşlılara saf kokularını duyurmak isteyen adamları kimse suçlayamazdı.

bu işte çalışanlar insanın sinirlerini zorlamak için doğmuştu. Herkes birbirinin kuyusunu kazmak için vardı. Sizin bahşiş aldığınız adama ikinci kez bir başkası zorla giderdi. Tam anlamıyla afrika’da önüne ekmek atılan aç çocukların modern versiyonuyduk. Biz de bahşişe atılıyorduk tüm aç gözlülüğümüzle.

istanbul’a gelince yapmam gerekenleri az çok düşünmüştüm. Ama bir türlü cesaret edememiştim. Hala da edemiyordum. işten çıktığımızda cemil ile kaldığımız pansiyona gelip yatıp uyuyorduk. Hiç dışarı çıkmak bile aklıma gelmiyordu. Çünkü dışarıda bir şey yoktu. sokaklar birbirine kur yapan ,yaşları farketmeksizin çirkin mimiklerini ortaya çıkaran karşı cinslerle doluydu. ferre izlemeyi onları izlemeye yeğliyordum. En azından ferre da herkes birbirine karşı dürüsttü. Uzatmadan içlerine davet ediyorlardı.

bu işte 2 rutin ay geçirdik cemil ile. Koskoca 2 ay sadece çalıştık. Ardından mekan iflas etti zaten. Cebimizde bahşişlerle birlikte çok fazla sayılmayacak bir parayla ortada kaldık yine. Cemil’e ne yapacağımızı soruyordum “galiba en sonunda vurdurtacağız bu kentte” diyordu. Dalga geçse de bir an ciddi ciddi söyledi mi diye sordum kendime. Bir kez geliyoruz sonuçta dünyaya, onda da muallaklik yapmaya gerek yok.

bir süre sonra sahne kurulumu yapan bir firmada çalışmaya başladık. Konserlerin olacağı zaman ve ya herhangi başka birşeyin, önceden gelip sahneyi kurup gidiyorduk. Kurduktan sonra bize kalan yorgunluk oluyordu.

bir 2 ay kadar da bu işte çalıştık. Ne oluyor lan dedim. Hiçbir yenilik yok hayatımda. Aslında olması gereken de buydu. Her hayat böyleydi. Ama ben pek alışık değildim monotonluğa. Birinin böbreğinizi çalması bile rutine hapsolmanızdan iyidir. Bahsettiğim rutin hergün birkaç kadının vücuduna sahip olmaksa işler değişebilirdi tabi.

devm pnp

sonbaharı atlatıp kışa girmiştik artık. Bu sırada açık lise olayını da başımdan atmıştım. Nihayet bir diplomam daha olmuştu. Gerisi için ümitli değildim. Sınava girmek veya ailenizin sizden beklentiler içinde olması benim için geçerli değildi. Stres olmayan her iş gerçek başarıyı kazandırmaz. Baskı ve stres muhteşemliğin getirisidir. Eğer size kalan muhteşemlik değilse ya berbat bir konuma düşmüşsünüzdür ya da uğraşılmaya değmeyecek bir amaca hizmet etmişsinizdir.

iyi sayılabilecek bir paramız vardı ortada. Çekip gidebilirdik bilinmeyene. Ama henüz o cesareti göstermiyorduk. Daha fazla oturmak istemediğim bir gün akşam saatlerinde tahta kuruları ile paylaştığımız pansiyondan çıkıp dışarı attım kendimi. Nereye gittiğimden habersiz şekilde minibüse bindim. Minibüsten inip yürüdüm. Yürümeyi bırakıp durduğumda eski evimin önündeydim. Ne korkum ne de başka bir çekincem vardı. Eskiden kaldığım daireyi es geçip sude’nin katına çıktım.

kapıyı çalıp beklemeye başladım. Kapı açıldığında sude vardı karşımda. Ne yapacağını bilemez halde gülümsedim ona. Hafiften gözleri doldu. Sanırım şaşkınlıkla karışık bir duygu patlamasıydı bu. Uzun süre görmediğiniz birinin karşınızda olmasının getirisiydi gözyaşları. Hafifçe sarılıp bekle dedi. Evde babası vardı. Bu yüzden o dışarı çıktı.

devam qnq, bu arada sene kaç hikayede?

geldi beyler toplanın

panpa bir daha da bu şehre dönmedim, sudeyi de son görüşümdü yazmıştın. yanlış anlama yalan olduğunu bilsem de okurum ama gibik gibik hatalara düşme. bir de amk 2 gündür toplasan 10 entry girdin ayıptır f5 yapmaktan ciğerim soldu. kral adamsın, zütüne koyayım saygılar.

reserved

Panpa hani istanbula bir daha dönmedim demiştin bir de sudeyi daha görmedim yazmıştın

91. Sayfaya geçelim up up

91. Sayfa

sokaklarda sude ile beraber yürüyorduk. Bir zamanlar sahip olmuştum ona. Sokakta yürürken ondan yaptığım herşey için özür diledim. O da kabul etti. Ne yapıp yapmadığımı sordu. Ona cevap verirken …
“uyan lan” diye bir ses duydum.
anlayacağınız onun yanına falan gitmemiştim. Basit bir yanılsamaydı benim için. Asıl kötü olansa şuydu. Bu benim yanılsamalarımın başlangıcıydı. Hayatımın bir çok noktasında bu yanılsamaları görecek ve hep mahvettiğim hayatları anacaktım hayalimde. Gerçek kadar etkisi vardı bu hayallerin. Ama hiçbir hayal gerçekten daha acı değildir.

mart ayıyla beraber işten çıktık. Aynı pansiyondan hiç çıkmadık. Ama ben her gece birinden özür diledim. Her gece biriyle vedalaştım. Tabi onlar hiç bilmedi bu vedaları. Bense her zaman hayatımda olacak bu vedalaşma ve özürlere devam ettim.

Aqladım xS .s .s

Baban noldu lan hiç haber aldın mı