Anlatsam mı anlatmasam mı kadar iddalı bir hikaye olacak panpalar. eğer dinleyecekseniz sonuna kadar yazarım çünkü biraz uzun olacak.ve sizi derinden etkileyecek.Bu hikaye efsane olacak.

Ben mavi murekkep. Rezlerinizi alın başlıyorum.

yıl 1999... sıcak bir haziran günü bir ay kadar önce aldığımız yepyeni gıcır gıcır arabamızla alanyada ki devremülkümüze doğru yola cıktık...
lise yeni bitmiş, üniversite sınavına girmiştim. icimde bir sürü beklenti bir sürü heyecan falan filan derken sonunda ulaşmıştık alanyaya...

devremülk olduğu icin, her yıl aynı dönemde aynı insanlar gelirler olduğumuz yere... yani yüzler hep tanıdıktır... bir sürü ayrı arkadaş grubu vardır ve kimse kimseyi pek sevmez... benim bulunduğum arkadaş grubunun başını da ben çekiyorum... söylemesi ayıp biraz zengin piciyimdir... üstüme basıma on numara bakarım en kral markayı giyerim öyle bi durumdayım yani... popülarite tavan anlayacağınız... diğer gruplarda ki kızlarında ilgisi üzerimde ...

aksamları insanların ailecek oturabileceği acık hava gazinosu gibi bi yer var... insanlar hava karardıktan sonra gelirler gencler ayrı takılırlar falan sarkılar türküler öyle gece 2 ye kadar devam eder... yine böyle bi gece üstüm basım on numara cıkmısım dısarı arkadaslarla eğleniyoruz falan... kendi havamızdayız ve kafam hafif cakırkeyf

(bkz: rez almak)

netice de gelmedi... ve ne ben onu ne o beni aramadık ta ki 4 ay sonraya kadar...

yine klagib seyler... aynı terane ilk önce ki bölümde ne yazdıysam aynılarını yasadık... bi iliski var aramızda ama ne var ... adı yok ... arada bi sürü mesafe... yüzyüze görüsemiyoruz... söyle böyle derken ben dedim bir daha görüsmeyelim...

tabi onunla konusuyorken hayatımda bir sürü başka başka kızlarda var haftada birileriyle beraberim gece gündüz gibisip duruyorum falan üni. yi dağıtmısım para var araba var memleketimdeyim ev var ortam karı kız alkol baya bi dağınığım yani...

o an beynimde simsekler cakmaya basladı... ne diyeceğimi bilemedim... sustum kaldım.. cünkü hayatımda ilk kez basıma böyle birsey geliyordu...

onu seviyor muydum? bu soruyu kendime hic sormamıstım o ana dek, ama farklı bi elektriği vardı... aşk mıydı? bilmiyorum..

ilk soruyu ben yöneltmistim ama beklediğim cevap kesinlikle bu değildi...

belki buydu cevap ama bu kadar acık ve net ... jilet gibi keskin değil...

şok geçirdim... ne diyeceğimi bilemedim... müşteri geldi ben seni ararım deyip kapattım tlefonu yüzüne...

ellerimi başımın arasına koyup düşünmeye başladım... düşündüm düşündüm düşündüm...

yıllar gecti ama bugün gibi hatırlıyorum. otogardan aldıktan sonra benzin aldım karnın acmı diye sordum kafasını salladı sadece.

2 gün öncesinde iş teklifi verdiğim firma aradı o esnada. verdiğim teklif kabul edilmiş büroya gel imzaları atalım diyorlar. telefon konusmalarımdan anladı ve sadece gülümsedi... hadi beraber gidelim der gibi...

gittik...

anlaşmayı yaptık üstüne üstlük müşterim yanında bir arkadaşını getirmiş o da başka bir proje teklifi istiyordu... yani bana sadece kendisini değil, beraberinde baya bi cok şey getirmişti.

derken cıktık bürodan, ve inanın 1.5 -2 saat birlikte vakit gecirmemize rağmen hala gözlerine yüzüne bakmaya utanıyordum.

ve çiğdemi de cok kötü terslemis...

o gece orada son gecemdi... aksam hava karardıktan hemen sonra plaja inip arkadaslarla icmeye baslamıstık... klagib akdeniz aksamlarından bir tanesi yasanıyordu... denizlili cok sevdiğimiz arkadasımız elinde gitarla mükemmel bir gece yasatıyordu bizlere ve gece yaklasık 12-1 gibi bir arkadasıyla beraber o da gelmis...

oturabilir miyiz sorusuna anında Deniz tabi gelin diye cevap vermis ve sağ çarpazıma oturmuşlar...

bir elimde bira bir elimde sigara zütü bası dağıtmıs vaziyetteyim ki geldiğinden gittiğinden oturduğundan haberim yok... çiğdemin kulağıma gördün mü diye fısıldaması kafamı anında kaldırıp etrafta onu aramama neden oldu... ben plajı kolaçan ederken... etrafta kimse olmadığını anladığım an karşımda gördüm onu...

yüreğim yerinden çıkacak gibiydi... ama karşımda ki denizin enginliği kadar da ona karşı nefret besliyordum... çünkü ben hiç reddedilmemiştim... gece 2-3 e kadar oturdular... ama bütün arkadaşlarımın gözü pür dikkat bende ve pür dikkat onda... ortamda acaip bi gerginlik var... ve herkes benden bir adım atmamı bekliyor... ne mi yaptım... ???

şehrimin en güzel yerine gittik yemek yemeye, ve şehrime ait olan en güzel yemeği yedik. sonra 23 yılımı gecirdiğim kentimi göstermek istedim ona ve şehrimin en yüksek yerine cıktık tabi bu arada saat aksam 8 suları... baktık izledik, sustuk baya sustuk ama ciddi ciddi yarım saat yan yana oturup konuşamadık. nereden başlayacağımı bilemedim ben. o neden konuşmadı? bilmiyorum...

saat nasıl 12 oldu anlayamadım...
utandım soramadım gidecek misin kalacakmısın?
kalacaksa bile gördüğüm kadarıyla hic esyası yoktu.

işin en kötü tarafı kalacak bi yer ayarlamak o ana kadar aklıma gelmemişti...

gecenin ilerleyen saatlerinde bunlar kafa kafaya verip hararetle bişeyi tartışmaya başladılar ki ben o an benimle ilgili konuştuklarını, müziğin sesini bastırabilmek icin kevaşe evladının zütünü yırtarak bağırmasından anladım... ve tabi benim arkadaşlarımda...

kafamız güzel gecenin 2si ya da 3 ü cıktık yürüyoruz arkadaslarla omuz omuza verip 18 yasında ki bi kac muallaknin eğlenebileceği kadar eğleniyoruz kendi kendimize ve eve doğru ilerliyoruz...

gecenin o neşeli seslerini bastıran bir kevaşe evladı sesi 5 metre geriden bladar baksana lan bi şeklinde tezahür etti.. arkamı dönmem ile suratıma bir yumruk yemem bir oldu... sorgusuz sualsiz...

dediğim gibi... mala bağlayarak geçirdiğim zamanlarda orada ki en yakın arkadasım deniz, ve çiğdem bana büyük destek vermislerdi... olm sacmalama etme yapma söyle böyle falan filan derken... çiğdemden rica ettim...

bi kac tane market vardı devremülkün icinde ve bi marketin üzerinde kafeye benzer gibik bi yer... gibikti mikikti ama önce ki yıllarda çok karı kız yemistim...

çocukta olsak zütürmüslüğümüz vardı...

tamam belki 4 yıldır tanısıyoruz... tanısmaktan öte birbirimizi bu zaman zarfı icerisinde gercekten tanıdık ama yüzlerimiz yabancı... cünkü insan 4.5 yılda cok değişir fiziksel olarak üstelik 14 yasında ki bi kızı 18 yasında yeniden gördüğünüz de daha cok değişmiş bulursunuz...

arabaya doğru yürürken ellerimiz birbirine dokunuyordu... kafasını cevirdi baktım gözünün icine... elini tutmak istiyorum ama ne bileyim... onu ürkütmekten korkuyorum... sanki gözlerimden o an ne istediğimi ve ne hissettiğimi anladı da tutuverdi elimden... kucucuktu elleri... minik bir yavru serce vardı sanki avuclarımda o derece narin... o derece güzel... bir ipeğe dokunur gibi sanki... sanki bir gülün yapraklarını avucuna almıs gibi...

cumayı zor ettim... caktırmadım ama... saniyeleri bile bekledim... beynimde yüzüne dair en ufak bi esame kalmamıstı... unutmustum...

bekledim... ve geleceği otobüs bir ikindin vakti otogara yanastı kaldırımın üzerine oturup beklerken... sırayla herkes indi asağıya bi mart ayıydı yanlıs hatırlamıyorsam... elinde bir mont vardı... gülümseyerek kollarını actı yavas yavas yürüdü kafasanı sağa sola sallayarak... içimden dedim ki benim asıl sevmem gereken kişi bu... boynuma sardı kollarını bende sarıldım ona sıkıca... gözlerinin icine bakamadım uzunca bir müddet... ne bileyim cekindim sanki... bir yabancı gibi ...

ne yapmalıyım...

aramadım tam 11 gün... hic... ne o beni aradı ne ben onu...

yanına gittiğimde beni bulusacağımız yerde pic gibi ektikten sonra bir kez bile neden gelmedin diye sormamıstım... kaalesiz bi adam olduğum icin değil... kızdığımdan dolayı gibime biseyi takmadığım zamanlarda böyle davranırım...

düşünmemeye calıstım ... derken aradı...

yine havadan sudan hicbirsey yokmus gibi muhabbet ettik...

Allahım sormasa diyorum neden aramadın diye...

sormadı...

derken dedim ki ben çok düsündüm... aramızda eskiden 4.5 saat mesafe varken simdi sen izmirdesin ve bana 9 saat uzaklıktasın... eğer biz bir ilişkiye başlarsak bu nasıl olacak ???

4 yıldır tanısıyoruz... belki yanyana olsak böyle olmayacaktı... eğer yaşanacak birsey varsa simdiye kadar ona coktan baslamıs olurduk falan dedim... o da tasdikledi... ve dedi ki

sevgi emek ister... ben ailemin yanında memleketimdeydim... o gün gelemedim cünkü amcam kaza yapmıstı ... ama sen sormadın

simdi sıra bende... ben senin yanına gelmek istiyorum... okulumda devam zorunluluğu yok ... imkanlarım nispetinde gelirim senin yanına dedi...

ne diyeceğimi bilemedim... güya ben erkektim o kadın... ama benden daha cesur ve fedakar...

peki dedim... ne zaman geleceksin???

cuma günü...

bu cuma

evet bu cuma... yani iki gün sonra...

4 yıldır görmedim... başka bir elektrik... başka bir hava başka düşünceler...

bazen kendi evlerinin telefonundan arar bazen fırsat bulursa annesinin telefonunu araklar arar bu böyle tam 2 sene gitti... o yıl tatilden döndükten sonra babası devremülkü satıp serikten yazlık almıs... yani 2 yıl hiç yüzyüze görüsmedik...

2 yılın sonunda kendi cep telefonunu aldı ve görüsmeler biraz daha sıklastı... günde en az bir kez telefonla konusuyorduk ve bir cok defa da mesajlasıyorduk... zaman gectikce yüzünü bile unutmustum hatırlamaz olmustum...

ciğdem kendi halinde saf temiz sessiz öyle bi köse de duran efendi bi kız... öyle mahsun kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan birisi... yani bana karsı birseyler hissettiği acık ve net ortada... ama ben ona karsı zerre kadar birsey hissetmiyordum...

neden konusup görüsüyordum bilmiyorum ama öyleydi yani...

görüsmelerin sıklasmasına müteakip kanım kaynamaya baslamıstı ciğdeme... 2 yılın sonunda yanına gidip bi kac saatte olsa onu görmeye niyetlenmistim... aramız 4.5 saatlik otobüs mesafesindeydi... illerimiz komsu ama mesafe vardı yani...

neyse otogara gittim bindim otobüse cıktım yola... memleketinin en ünlü yerinde bi yerde bulusup bi yerlere falan gdieceğiz aksdıbına da ben evime döneceğim öyle ayarlamıstık...

indim otobüsten gittim bulusacağımız yere ve aradım .. telefonu kapalı... annesini arıyorum kapalı evlerini arıyorum dıt dıt dıt dıt diyip kapanıyo... elim ayağım bosaldı...

Upupupupuupupupupupupupupupupupupuupupupupupupupuupupupupupup biraz da up gerek tabi.

elim ayağım zangır zangır titriyor... ertesi gün eve döneceğim ve aradan gecen o kadar güne rağmen gidip iki kelam edemedim... edemediğim gibi bir de başkasından yardım istedim şuraya gelsin konuşayım diye... onu beklerken çiğdem çıktı geldi olduğum yere... başı önünde üzgün bir halde...

gelmezmiş dedi...

dünya başıma yıkılmıştı gerçekten... hayatımda ilk kez reddeddiliyordum... ve hayatımda ilk kez aşık olmuştum...

hiçbirsey ...

hiçbirsey yapmadım... çünkü o kadar zaman peşinde koşturdum... bi kere dönüp bakmadı... o kadar zaman içtim umrunda bile olmadım... aşık olmuştum evet... ama ondan nefrette ediyordum...

ertesi gün sabah esyaları arabaya yerleştirdikten sonra arkadaşlarımla tek tek vedalaşmaya başladım... denizle diğerleriyle ve çiğdemle... çiğdeme dedim ki senden son birsey daha rica ediyorum...

bi kağıda yazdığım cep telefonu numaramı yazıp ona verebilir misin dedim... bana öyle bi baktı ki yani amma da abarttın yeter artık gibecem elifini de melifini de der gibiydi... ama yine de aldı...

edit: yıl 99 ama bu babanın cep telefonu vardı beyler nokia 8210 liseliler doğal olarak o yıllarda cep telefonunun ne anlama geldiğini bilemezler...

Tokmak6 rez

ne oluyo falan filan derken o arada bi kac yumruk attım 3 -5 tane de yedim.. arkadaşlar tam dalacaklarken kevaşe evladı yaklaşık 5 cm. büyüklüğünde keskin bisey cıkardı... dedi ki gel insan gibi konuşalım... olur dedim...

elifle aranda bisey mi var?

ben dedim yok bisey, sen yanlıs anlamıssın falan... kevaşe evladı işi gücü bırakıp plajda beni takip etmis... bi önce ki geceden de anlamıs zaten...

bu arada kızın adı elifti

kardesim manyakmısın git kıza sor bir kelime kelam etmismiyim... falan derken kevaşe evladı anlatmaya basladı...

elif yetim birader dedi... annesi babası kücük yasta öldü... anneannemizin yanında kalır cocukluğundan beri bu sene de ilk kez bizimle tatile geldi...
elif o kadar değerlidir ki koskoca bir sülale kayıtsız şartsız peşindedir... o bizim kıymetlimizdir... yan bakmayı aklından geçirenlere bile zulüm oluruz öldürürüz asarız keseriz falan filan...

kevaşe evladı anlatıyor ama o anlattıkca ben kıza daha da bi aşık oluyorum... beni uzaklaştırmaya çalışırken bin aslında daha da yakınlaştırdığının farkında değildi...

bu bölümü cok uzatmak istemiyorum 4 yılın sonunda okulu bitirdim... bitirdikten 6 gün sonra da askere gittim kısa dönem... askerlik boyunca da hic görüsmedik...

askerlik bitti... büromu actım... isimle gücümle uğrasırken bi mesaj geldi...

merhaba ...

merhaba...

numara değişik...

kimsiniz??

ben çiğdem...

aradım... actı telefonu... nasılsın şöyle mi böyle mi derken ... üni. yi kazanmıs 9 eylül üni. de mühendislik...

ilk yıl hazırlıkmıs ve hazırlık okuyomus... yine konusmaya basladık günler günleri kovaladı ve konusmaya basladıktan 15 gün sonra dedim ki artık bunun adını koyalım... biz kimiz neyiz çiğdem... senin bana söyleyemediğin birsey varsa söyle... bende benim sana söylemeyediğim seyleri söyleyeyim de bitsin bu işkence...

seni yıllardır seviyorum dedi... ve hayatıma senden baska hic kimse girmedi...

umutla özlemle her gün seni bekledim ... bir gün beni seversin diye ... bir gün ararsın sorarsın diye ...

gercektende kaçan kovalanıyor kız da olsa erkek de olsa aynı... düşündüm harbinden hic kosturmadım ciğdemin pesinden... o ararsa aradım o sorarsa sordum... bir kere memleketine gittim sadece gelmedi...

onun icin yaptığım en büyük fedakarlık buydu o güne kadar sanırım...