Tepesinden tırnağına kadar aşık bir adam var karşında. Gözü dönük, biraz asabi, biraz dengesiz, biraz da düşüncesiz. Kendisini bir kez kaybetmiş,ben demeyi yutmuş ve sindirmemiş.Her zaman büyük konuşurmuş çünkü hayatını kendi avuçları içinde sanırmış. Kafasının estiği yöne uzanır, keyfinin yettiği yere göre davranırmış.
Nefret etmiş bu adam, inancın birşeyi getirmediğine aksine zütürdüğünü düşünürmüş.
Bir çivi tahtaya çakılırken ki hem çivi de kendisi olmuş hemde tahtası.Çekiç hep bir başkası olmuş, çakıldığı yerden hep çıkmak ile uğraşmış bu adam.
Uğraşmış uğraşmış da hep aynı yerinde çakılmış tahtanın.Bu ona ağır gelmiş.
Çünkü çakıldığı yer tahtanın en sağlam yeriymiş.Dik kalacağına hep inandığı yerde, yerin dibinde bulmuş başkaları yüzünden.

Okuyacak var ise devam ederim 1-2 kişi de olsa dinlenilmek iyi gelir