0
ekşideki başlıktan kopyalıyorum:
evet, dikkat çeksin diye bu başlığı seçtim. bugün gülayşe koçak'ın yaratıcı yazma atölyesinde yazdığım şey. 10 kelimeyi sırayla birer kez kullanarak yazdık. kelimeler: kara, kelime, yüz, yağmur, lazımlık, göç, cadı, el, lacivert, ateş
kara balalaykaların gürültüsü beyninde yankılanırken gökyüzünün böğrüne çöktüğünü hissediyorsan tavernacı nuri, hüzünlü ahmet, serkan, hüseyin, ali, çıplak hasan ve diğer tüm yaşanmışlıkların zihninin yörüngesinden çıkmış, seni terk etmiş olmasındandır. arada kalıp, sıkıştığındandır. kelimeler yetmez bu rezaleti tanımlamaya. yüz kere, bin kere, milyon kere de özür dilesen, seni asla affetmeyecekler. erimiş kar suyunda da yıkansan, yağmur olup bulutlardan da dökülsen, arınamazsın bu pislikten. sakın dönme arkanı. biliyorsun ki çare olmayacak tekrar kaçıp rumeli’ne yerleşmek için uğraşmak. lazımlık bile olmaz senden, tek vuruşluk fahişeden. lömbür lömbür etlerin trakya’yı coştururken, igor arkandan ağlıyordu. göğsünden taşan memelerin ali’ye ilaç olurken, baskovlar seni özlüyordu. vasili senin için göçmedi mi petersburg’dan? grigorievler hep yanında değil miydi? hangi türk büyüleyebildi seni böyle de hiçbir cadı çare bulamadı? hadi igor’u boş ver dei kızıl ordu ne yaptı? ne yaptılar bu ihaneti hak edecek? el uğruna kaçtın sen, hiç de pişmanım deme. ne vardı o türk beylerinde, bu ülkede bulunmayan? hiç bakma semalara. o lacivert gözlerine kuşlar bile pislemez artık. türkler çöp gibi savurup attı seni işte, ateşleri sönünce. şimdi gelmiş utanmadan, af mı dileniyorsun? söylediklerimi hiç mi dinlemiyorsun? sen affı hak etmiyorsun. ağlamanın faydası yok artık! cezanı çekeceksin.
